11 ปี รอความยุติธรรม กับลมหายใจ ช่วงชีวิตสุดท้ายของ… น้องการ์ตูน
คดีนี้ ทุกคนยังจำได้ไหมคะ ย้อนกลับไปเมื่อปี 2557 เกิดเหตุรถกระบะ พุ่งชนร้านสเต็ก ซอยเอกชัย 119 เขตบางบอน กทม. ขณะนั้นน้องการ์ตูน เด็กสาววัย 5 ขวบ กำลังช่วยพ่อเก็บโต๊ะลูกค้าอยู่หน้าร้าน พอรถกระบะพุ่งชนมา พ่อใช้ตัวบังรถให้ลูกสาว จนพ่อเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนน้องการ์ตูนบาดเจ็บสาหัส ตอนนั้นอาการเป็นตายเท่ากัน
แต่ปาฏิหาริย์ก็มีจริง น้องการ์ตูน มีชีวิตได้อยู่กับแม่ แต่น้องการ์ตูนกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง พิการเดินไม่ได้ ตาบอด 2 ข้าง พูดไม่ได้ เจ็บปวดทุกข์ทรมาน เติบโตอยู่บนเตียงตั้งแต่ 5 ขวบ อายุ 16 ปี
จนกระทั่ง ถึงวันที่ครอบครัวต้องตัดสินใจ ยุติการรักษาน้องการ์ตูน หลังทุกข์ทรมาน รอคอยความยุติ มานาน 11 ปี
ความคืบหน้าล่าสุด วันที่ 1 พฤษภาคม 2568 อีจันได้คุยกับ น.ส.ศรัญญา ชำนิ อายุ 45 ปี แม่ของน้องการ์ตูน เปิดใจทั้งน้ำตา ถึงสาเหตุที่จะต้องยุติการรักษาลูกสาว
แม่น้องการ์ตูน เล่าว่า เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วน้องการ์ตูนอาการทรุดหนัก หายใจเหนื่อยหอบ ต้องส่งโรงพยาบาลทันที ซึ่งตอนนั้นแม่ป่วย นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ก็ต้องรีบออกจากโรงพยาบาลกลางคัน เพื่อมาดูแลลูกสาว
พอไปถึงโรงพยาบาล หมอแจ้งว่า น้องการ์ตูนต้องใส่เครื่องช่วยหายใจตลอดชีวิต เพราะน้องมีปอด 1 ข้าง ซึ่งที่ผ่านมา น้องไม่เคยต้องใส่เครื่องช่วยหายใจ
และหมอพยายามถอดเครื่องช่วยหายใจออก แต่น้องการ์ตูนไม่สามารถหายใจเองได้อีกแล้ว
แม่ได้ปรึกษากับครอบครัว และตัดสินใจว่า จะยุติการรักษาน้องการ์ตูน เพราะไม่อยากให้น้องเจ็บปวดทรมานอีกแล้ว เป็นการตัดสินใจที่ยากของแม่ พอน้องก็ยังลืมตา ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็น แค่น้องหายใจเองไม่ได้ คนเป็นแม่ควรต้องทำยังไง
เมื่อวานแม่เดินเข้าไปบอกน้องว่า “การ์ตูนถ้าหนูไม่ไหว หนูไม่ต้องทนแล้วนะลูก ไม่อยากให้หนูเจ็บแล้ว“
ถึงแม้ว่าน้องการ์ตูนออกจากโรงพยาบาลได้ ก็ต้องใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ดี แม่ไม่อยากให้น้องทรมานอีกแล้ว เขาอดทนมา 11 ปีแล้ว เขาเก่งมากแล้ว แม่ภูมิใจในตัวเขา แต่น้องเหนื่อยมากแล้ว
ตอนนี้รอปู่กับย่า และครอบครัวมาหาน้อง ก่อนจะตัดสินใจอีกทีว่า จะยุติการรักษาตอนไหน
ส่วนใครที่ด่าแม่ ไปด่าคู่กรณีบ้างก็ได้ อย่าด่าแม่เยอะเลย มันอาจจะทำให้แม่ฆ่าตัวตายตามน้องด้วยซ้ำ คำพูดบางทีมันฆ่าคนได้เลยนะ สภาพจิตใจคนเราไม่เหมือนกัน
ส่วนเรื่องความยุติธรรมที่รอคอยมา 11 ปี อย่าพูดว่าสิ้นหวังดีกว่า เรียกว่าเป็นช่องโหว่ทางกฎหมาย ทำให้คนที่ทำผิด หลีกเลี่ยงในการรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ แม่ไม่มีอะไรอยากจะฝากบอกคู่กรณี มันพอแล้ว อยู่ที่สามัญสำนึกของเขา ไม่อยากพูดถึงคนที่กระทำเราแล้ว เพราะมันบั่นทอนเรามากกว่า
การยุติการรักษา เป็นทางที่จะไม่ให้น้องเจ็บปวด มันยากกับคนเป็นแม่มากที่สุดในชีวิต ในเมื่อมันเกิดมาแล้ว สุดท้ายตัวแม่เอง ก็ต้องหายใจต่อไป ถึงแม้ว่ามันหนักหนาแค่ไหนในชีวิตก็ตาม ทุกการตัดสินใจแม่เคารพการตัดสินใจของตัวเอง ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ
อีจัน ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้กับ คุณแม่และน้องการ์ตูน นะคะ
ใครอยากอุดหนุน ช่วยน้องการ์ตูน
คุณแม่เปิดร้าน “สเต็กแม่น้องการ์ตูน” อยู่ที่ ถนนราษฎร์บูรณะ กทม. เปิดทุกวัน ตั้งแต่เวลา 11.00 – 22.00 น. ปักหมุดชื่อร้านได้เลยค่ะ
