เมื่อชีวิตมันโหดร้าย จนแล้วจนอีก ทุกข์แล้วทุกอีก พยายามหนีแต่ก็หนีไม่พ้น ได้เเต่ก้มหน้ารับความจน และชะตาที่เหลือทนต่อไป
ที่จันตัดพ้อนี้ เพราะเรารู้สึกจุกในหัวใจทุกครั้ง ที่ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวัง ของหลายๆคนที่รอ
และครั้งนี้ก็เหมือนเคย เราได้รับรู้ความลำบากของน้องตู้เซฟ เด็กหญิงวัย 9 ขวบ ที่ผู้ใหญ่ใจดี ร้องขอน้ำใจจากสังคมอีจัน เพื่อปันให้ชีวิตเธอที่เผชิญอยู่ มีคุณภาพที่ดีขึ้น
โดยพวกเขาขอแค่ ชุดนักเรียนให้น้อง และวีลแชร์ให้ยาย ที่ตอนนี้ทั้งแม่และยาย เผชิญกับโรคเบาหวาน ตาบอด ขาขาด
คำนี้มันจุกอกเหลือเกิน
“ขออย่างเดียว แม่จ๋าอย่าตายก่อนหนู”
เสียงจากเสาหลักของครอบครัว ที่มีคนข้างหลัง คือ น้องๆ และแม่ที่นอนป่วยด้วยโรคเบาหวาน จนดวงตาทั้งสองข้างแทบมองไม่เห็น และยังมีคุณยายที่ป่วยด้วยโรคเบาหวานจนต้องตัดขา ไม่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ ต้องอาศัยรถวีลแชร์ในการใช้ชีวิต อยู่กันในบ้านที่ต้องขออาศัยไฟฟ้าใช้จากเพื่อนบ้าน ทำให้น้องตู้เซฟ เด็กน้อยวัย9 ขวบ กลายเป็นหัวหน้าครอบครัวในวันที่บ้านขาดเสาหลัก
ย้อนไปในวันที่เราเจอกัน ในวันฝนพรำ ทีมอีจันได้เดินทางร่วมงานบุญ แล้ววันนั้นก็ทำให้เรามาพบกัน น้องตู้เซฟ เด็กน้อยในชุดสีแดง ยืนรออีจันอยู่ที่หน้าประตูศาลา รอยยิ้มที่ไร้เดียงสา กับแววตาที่มีความหวัง เมื่อเห็นอีจันเดินเข้ามา เด็กน้อยเล่าเรื่องราวในชีวิต และภาระของเด็กในวัย 9 ขวบในบ้านหลังนี้
น้องตู้เซฟ เป็นเด็กนักเรียนประถมปีที่4 และมีน้องอีก 2 คน ที่เป็นน้องแท้ๆ 1 คน คือน้องมันนี่ อายุ 7 ขวบ และ ลูกพี่ลูกน้องอีก 1 คน คือ น้องกูล อายุ 8 ขวบ อาศัยอยู่กับแม่มายด์ผู้ป่วยโรคเบาหวาน ปัจจุบันดวงตาแทบมองไม่เห็น และคุณยายที่ป่วยด้วยโรคร้ายเช่นกัน จนต้องตัดขาขวาทิ้งไป 1 ข้าง กลายเป็นคนพิการที่เดินเหินไปไหนไม่สะดวก ต้องอาศัยรถวีลแชร์คันเก่า ส่วนประกอบต่างๆเริ่มผุพัง ไม่สมบูรณ์จากการใช้งานมาอย่างยาวนาน แต่ด้วยกำลังทรัพย์ที่ขาดแคลนทำให้วีลแชร์คันใหม่นั้นไกลเกินฝัน
“หนูมีอะไรให้ป้าจันช่วย” เสียงของพี่จันถามเมื่อได้รู้ถึงเรื่องราวภาระอันแสนหนักอึ้งของเด็กคนหนึ่ง เสียงเล็กๆดวงตาใสๆ ตอบอย่างเขินอาย “จะเปิดเทอมแล้ว หนูอยากได้ชุดนักเรียนให้หนูกับน้องๆได้ไหมคะ? เพราะตั้งแต่เกิดมาหนูไม่เคยได้ของใหม่เลย
ความหวังเล็กๆที่ขอเพียงแค่ได้ใส่ชุดนักเรียนในวันที่เพื่อนๆได้ใส่เสื้อใหม่ไปโรงเรียน คือความฝันของเด็กน้อยที่ตลอด 4 ปี ทางการศึกษา ไม่เคยได้ใส่เสื้อผ้าใหม่ไปโรงเรียนเลยค่ะ มีแค่เสื้อนักเรียนบริจาคใช้แล้วที่มีคนให้ไม่เคยตรงไซส์ ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง ก็ใส่ไปตามมีตามเกิด นี่จึงเป็นฝันเดียวที่หัวหน้าครอบครัวตัวน้อยขอกับอีจัน
เราบอกทุกข์นี้ให้กับสังคมอีจัน และแน่นอนค่ะ สังคมอีจันสมทบกำลังใจ ให้น้อง สังคมอีจันให้มามากกมาย ยอดทะลุ 155,000 บาท
ขอบคุณลูกเพจที่ช่วยกัน บุญนี้นอกจากจะทำให้น้องมีชุดนร.ใหม่ใส่แล้ว ยังจะช่วยให้น้องมีทุนการศึกษา มีข้าวสารกินต่อไปด้วย อีจันจะรีบไปดำเนินการเร็วที่สุด ทันเปิดเทอมแน่ๆ รออัปเดตนะคะ
ตอนปิดรับบริจาคแล้วนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันค่ะ
และวันนี้ 11 พ.ค. 2566 เราหอบน้ำใจจากสังคมอีจันที่ล้นปรี่ ตรงมาที่ จ.ปราจีนบุรี เพื่อพาน้องมาซื้อชุดนักเรียนใหม่ นำวีลแชร์คันใหม่ ที่ไม่พัง ใช้ได้แข็งแรงมั่นคง มามอบให้ยายด้วย
ยิ้มของความดีใจ ยิ้มของความหวัง ที่น้องอาจไม่เคยสัมผัสมานาน แต่วันนี้สังคมอีจันเติมเติบให้พวกเขาแล้ว
เราซื้อชุดให้น้องใหม่ เรามาเติมส่วนที่เธอขาด และที่สำคัญเงินทุกบาทเราเก็บไว้ในบัญชีของน้อง และมีการตั้งคนดูแล เพื่อให้น้องในนำเงินก้อนนี้ไปใช้เป็นทุนการศึกษาในอนาคต
ขอบคุณสังคมอีจันจากหัวใจที่ทำให้ฝันที่มันไกลเกินฝันของบ้านนี้ เป็นจริง
ขอบคุณคนร่วมอุดมการณ์เดียวกัน ที่ไม่ทิ้งให้พวกเขาทุกข์อย่างเดียวดาย
วันนี้เราทำดีที่สุดแล้ว และเราสัญญาจะทำต่อไป ไม่ทิ้งให้ใครทุกข์อยู่ข้างหลัง
