ก่อนที่เราจะเล่าเรื่องราวของ #เด็กหญิงเซฟปราจีนบุรี ต่อใน ตอนที่ 2 เรื่องราวของ #เด็กหญิงเซฟปราจีนบุรี มาถึงอีจันได้อย่างไร และ #สังคมอีจัน รวมทั้งหน่วยงานต่างๆ ในพื้นที่ได้ลงเรี่ยวลงแรงช่วยกันไปแล้วอย่างไรบ้างในเฟสแรกนั้น
9 ขวบ ยากไร้ ขอเเค่รถเข็นให้ยาย #เด็กหญิงเซฟปราจีนบุรีเธอเริ่มต้นจากการที่มาขอเพียงรถเข็นกับชุดนักเรียนใหม่ แต่เมื่อเราได้มีโอกาสคุยลำพังเพียงสองต่อสองกับเธอเท่านั้น ต้องถามหัวใจตัวเองซ้ำๆ ว่า จะทนฟังต่อไปอย่างไรให้ไหว เมื่อเด็กน้อยอายุเพียง 9 ปี คิดอยากจบชีวิตตัวเอง
ในวันที่เราเป็นตัวแทน #สังคมอีจัน เอารถเข็นคันใหม่สำหรับยายที่พิการไปให้หนูน้อย พร้อมกับพาเธอน้องสาว น้องชาย ไปซื้อชุดนักเรียน ไปเติมความฝันทานไอศกรีมและไก่ทอดในฝัน พ่วงความสุขเล็กๆ น้อยๆ ด้วยเครื่องเขียน และตุ๊กตาที่ไม่เคยได้คนละตัว เป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดในชีวิต เราจึงใช้โอกาสนี้พูดคุยกับเธอ แววตาที่เปล่งประกายสดใส กลับวูบแววนั้นให้มืดลง
ขอแค่ “มุ้ง” กันยุงให้ “แม่ตาบอด” ชวน #สังคมอีจัน ซ่อมบ้านให้น้อง
ร่วมสมทบทุนได้ที่ SCB เลขที่ 437-151454-0
ชื่อบัญชี ทัศน์สุมา สมานมิตร (แอดมินอีจัน) นะคะ
เล่าต่อ ..
เธอเอาตุ๊กตาเก่าตัวเล็กๆ มากอดไว้ที่ตัก ขยี้เบาอยู่ในอุ้งมือ แล้วเริ่มโยกตัวอย่างเป็นจังหว่ะ ขอแค่ “มุ้ง” กันยุงให้ “แม่ตาบอด” ขอแค่ “หน้าต่าง” คุ้มฝนสาด แดดส่อง น้อง 2 คน ป่วยสติปัญญา ยายถูกตัดขา
“บางทีหนูไม่อยากมีชีวิต” … เด็กหญิง 9 ขวบ ยากไร้ เเบกภาระล้นใจ ยายเป็นเบาหวาน รับจ้างรายวัน หาเงินเลี้ยงหลาน 3 คน ตะปูตำเท้าเเผลเน่าจนต้องตัดขา ซ้ำป่วยกล้ามเนื้อหัวใจอ่อนแรง ลุ้นเป็น ลุ้นตายรายวัน แม่แท้ๆ ก็อาการแย่ไม่ต่างกัน เบาหวานขึ้นตา ตาบอด โรคไต กล้ามเนื้ออ่อนเเรง ทั้งเเม่เเละยาย จะจากไป ไปวันนี้หรือไปพรุ่งนี้ นี่คือสถานการณ์ที่เธอรับรู้ นอนกอดเเม่กลางคืนทนร้อน ทนฝน ทนยุงกัด ต้องตื่นจุดยากันยุงให้แม่ตลอดทั้งคืน ที่ร้านค้าเขาทวงค่ายากันยุงของเก่า
เธอเล่าว่า “เมื่อก่อนไม่มีบ้าน ต้องอาศัยเขาอยู่ ไม่มีประตู ไม่มีหน้าต่าง ยุงมันก็กัดค่ะ ยายไม่มีเงินเลย หนูไปซื้อยากันยุงมาจุด พอยากันยุงหมด จะไปซื้อใหม่ เขาทวงค่ายากันยุงของเก่า ก็ไม่มีเงินซื้อเเล้ว ก็กลับมานอนยุงกัด มุ้งไม่มี” พอมาวันนี้แม้จะมีบ้าน ก็มีเพียงแต่ผนังบ้าน ปูนเปลือยไม่ได้ฉาบ มีหลังคาสังกะสี แต่ก็ยังไม่มีเงินซื้อมุ้ง
“มีบ้าน มีแค่ผนังกับหลังคา เเต่ไม่มีประตู หน้าต่าง ไม่มีมุ้ง ยุงก็ยังกัดหนูอยู่ ก็ต้องลุกขึ้นมาจุดยากันยุงทั้งคืน พอตื่นก็ต้องคอยดูว่า เเม่ยังหายใจอยู่ไหม” เธอเล่าต่อถึงความบีบคั้นชีวิต เรื่องน้องอีก 2 คน 8 ขวบ และ 7 ขวบ ที่เธอรู้สึกต้องรับผิดชอบในฐานะพี่คนโตในวัยเพียง 9 ขวบ
เด็ก 9 ขวบ ไร้เดียวสาแต่ความทุกข์ล้นบ่าจนอยากจบชีวิต เธอเล่าต่อ “น้องอีก 2 คน ก็เป็นเด็กพิเศษ ปัญญาไม่ดี หนูเป็นห่วงจนบางที เครียด สงสาร ไม่รู้จะช่วยยังไง สงสารป้าที่ทำงานคนเดียว จนบางทีหนูไม่อยากมีชีวิต อยากเอาอะไรมาแทงที่พุง หนูไม่รู้จะช่วยยังไง สงสารทุกคน พูดให้ใครก็ไม่ได้”
บางครั้งเห็นคนอื่นๆ ที่มีชีวิตที่ดี ก็ฝันอยากเป็นแบบเขาสักครั้ง “บางทีเห็นคนอื่นมีเสื้อผ้าใหม่ๆ หนูก็บอกยายว่า อยากได้บ้าง ยายบอกว่า ถ้ามีเงินยายจะซื้อให้” แต่คำตอบที่เธอตอบเราในคำถามต่อไป มันกลับตอกย้ำความช้ำในใจ
เเล้วยายได้ซื้อให้หนูไหมคะ ?
“ซื้อค่ะ ยายมีเงิน 500 ซื้อชุดใหม่ให้ 400 เหลือ 100 กินข้าว”
แล้วหนูดีใจไหม ?
“ไม่ดีใจเลยค่ะ เพราะชีวิตหนูไม่ได้เปลี่ยน”
ฟังมาถึงตรงนี้ ถามตัวเองต่อว่า หัวใจมันฟังต่อไปยังไงให้ไหว ต้องอ้าแขนกว้างๆ ให้ หนูน้อยโผเข้ามากอดเราแบบแน่นๆ แน่นมากๆ จนเราก็ต้องกอดเธอกลับแบบแน่นที่สุดเช่นกัน ช่วยเธอกันค่ะ ซื้อมุ้ง ซื้อหน้าต่าง ซ่อมแซมบ้านให้เธอกันค่ะ เป็นบ้านที่ปลอดภัย
#สังคมอีจัน ช่วยกันได้ที่นี่ค่ะ
SCB เลขที่ 437-151454-0
ทัศน์สุมา สมานมิตร
แล้วเราจะอัพเดทเรื่องราวนี้ให้ #สังคมอีจัน ได้เห็นความคืบหน้าของโครงการนี้ร่วมกันค่ะ เริ่มจาก 26 พฤษภาคมนี้ เราจะพา “ลุงอู๊ด อีจัน” ไปเยี่ยมหนูน้อยเพื่อประเมินบ้านกันค่ะ
แม่ตาบอด ยายถูกตัดขาชีวิตอนาถา ไม่มีแม้เงินซื้อยากันยุง