
ภาพจำเกี่ยวกับพ่อยังไม่เลือนลาง มันถูกฝังลึกอยู่ในใจแอมมาตลอด
อีเต้ยอีจันคุยเปิดใจแอม ผู้พลัดพรากพ่อมา 11 ปี “พ่อพาด” หรือ “นายสำราญ หอมสมบัติ”
แอม เด็กหญิงผู้ถูกเลี้ยงดูมาด้วยความรัก จากพ่อและแม่มาตั้งแต่เกิด จนกระทั่งอายุได้ 12 ปี
ปี 2554 เศรษฐกิจไม่ดี น้ำท่วมกรุงเทพฯ รายได้จากอาชีพขับรถแท็กซี่ของพ่ออาจไม่พอกินพอใช้กับลูกเมีย จึงบอกเมียว่าขอกลับไปตั้งตัวที่บ้านเกิด จ.บึงกาฬ ถ้าพร้อมแล้วจะกลับมา
ลูกสาวรอคอยการกลับมาของผู้เป็นพ่อมาตลอด...ผ่านไปหลายเดือน หลายปี ไม่มีวี่แววของพ่อเลย
“ไม่มีพ่อแล้วเหมือนขาดไปเสี้ยวหนึ่งของชีวิต หันไปอีกทีก็ไม่เจอพ่อแล้ว” ชีวิตที่เคยมีพ่อมันดีมาก
หลังพรากจากพ่อได้ 6 ปี แอมตัดสินใจตามหา ขอที่อยู่พ่อจากแม่ ให้พี่ชายต่างพ่อพาไปหา แค่เพียงพบหน้าย่าและป้า น้ำตาก็ไหลออกมา แต่พอถามถึงพ่อกลับไม่ได้คำตอบ
ในเมื่อทางญาติของพ่อบอกว่า ไม่รู้เลย แล้วเธอจะไปหาคำตอบจากใครได้ล่ะ..?
อีเต้ยถามแอมว่า พ่อไม่เคยตามหาแอมเลย แล้วทำไมแอมไม่หยิ่งในศักดิ์ศรีตัวเองและเลือกไม่ตามหาพ่อล่ะ?
“ระหว่างศักดิ์ศรีกับพ่อ หนูเลือกพ่อ” แอมตอบสวนกลับมาในทันที
ความหวังสุดท้ายคงเป็นอีเต้ยอีจัน จะตามหาพ่อเธอเจอหรือไม่? รอคอยปาฏิหาริย์ให้เกิดกับภารกิจนี้ เป็นกำลังใจให้กับแอมและอีเต้ยอีจันด้วยนะคะ