
43 ปี ไม่ใช่ระยะเวลาที่น้อยๆ เลย สำหรับปมความพลัดพรากของคนๆ หนึ่ง
รอ...ทั้งๆที่ไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่จะได้พอเจอ
แต่สิ่งที่เราเห็นชัดเจนเลย คือ เธอน้ำตาซึม เมื่อพ่อเล่าให้ฟังว่า ทำไมจึงต้องมีการพลัดพรากเกิดขึ้น
พ่อย้อนอดีตแสนเจ็บปวด ลูกสาวก็นั่งฟังไป น้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมาเป็นทาง
ขณะที่พ่อสุพรรณเอง ก็เสียงสั่นเครือ แต่ก็พยายามกลั้นไว้ ไม่อยากให้ลูกสาวเห็นน้ำตาของตัวเอง
“คิดเสียว่าแม่เป็นแม่ของหนูอีกคนนะ” แฟนใหม่ของพ่อสุพรรณเอ่ยเต็มปากเต็มคำ ไม่รังเกียจสักนิด ที่จะรับเอ๋เป็นลูกสาวอีกคน