พี่ใบ้ พลัดพรากพ่อกว่า 40 ปี ใช่ครับ เขาชื่อ “ใบ้” เพราะเขาไม่สามารถพูดได้ ความหวังในครั้งนี้จึงไม่มีเสียง แต่เราเห็นแววตาเขาแล้ว ดูเหมือนว่าโหยหาพ่อมากเลยนะครับ
พี่ใบ้ พลัดพรากพ่อตั้งแต่อายุประมาณ 1-2 ขวบ แฟนของเขาพอที่จะสื่อสารด้วยท่าทางและภาษามือได้ เล่าให้อีเต้ยฟังแทนครับ เธอบอกว่า ตอนพี่ใบ้เด็กๆ พ่อกับแม่แย่งกันเลี้ยงดู จากนั้นพ่อก็แยกทางไป
ญาติๆ เคยเล่าว่า ครั้งหนึ่งพ่อกลับมาหา แต่พ่อเข้าใจผิดคิดว่าลูกชายโดนไฟช๊อตเสียชีวิตไปแล้ว จึงไม่ได้เจอกันอีกเลยครับ แต่นี่เป็นเพียงคำบอกเล่า ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้ว พ่อจะคิดว่าลูกคนนี้ยังมีชีวิตอยู่ไหม เป็นคำตอบที่เราอยากถามเหมือนกันนะครับ
“พ่อคำสี ภูพิพัฒน์” ชื่อโผล่ที่ หมู่ 5 ต.ลำหนองแสน อ.หนองกุงศรี จ.กาฬสินธุ์ หลังได้เบาะแสมา อีเต้ยอีจัน มุ่งหน้า จ.กาฬสินธุ์ ทันทีครับ ก่อนจะควานหาอยู่ที่ ต.ลำหนองแสน จนเกือบหลงกัน แต่สุดท้ายชาวบ้านก็ชี้เป้าให้ไปหา “ตาหมาย ผัวยายเพชร” บุคคลนี้จะเป็นพ่อพี่ใบ้ จริงๆ หรือเปล่า?
เมื่อเรามาถึงบ้านตาหมาย เจ้าบ้านไม่อยู่ แต่เจอลูกสาวเขาแทน เลยเล่าเรื่องราวให้ฟัง ก่อนที่เธอจะบอกว่า “พ่อเคยเล่าให้ฟังว่ามีลูกชายคนหนึ่ง ไม่ได้เจอกันนานแล้ว คุยกันไว้อยู่ว่าจะไปตามหา”
ได้ยินแบบนี้แล้ว ดีใจจังเลยครับที่ครอบครัวปัจจุบันของพ่อพี่ใบ้ เปิดใจสุดๆ
จากนั้นสักพักเราก็ได้เจอกับ “พ่อหมาย” หรือ “พ่อคำสี” แกเปิดใจกับเราตรงๆ “คิดถึงลูก อยากจะไปตามหาอยู่ แต่ไม่มีโอกาสสักที”
นี่แหละครับพ่อ เดี๋ยวอีเต้ยอีจัน จะพาพี่ใบ้ มาหาพ่อถึงที่เลยนะ ^^
เย็นวันนั้นเราโทรไปแจ้งข่าวดีกับแฟนของพี่ใบ้ครับ พวกเขาพร้อมที่จะขับรถมุ่งหน้ามา จ.กาฬสินธุ์ ทันที กับระยะทาง 516 กิโลเมตร โดยมีพี่ใบ้เป็นคนขับเองเลย ใจสู้มากจริงๆ ครับ
เช้าต่อมาเราไปเจอพี่ใบ้ ที่จุดนัดพบใกล้ๆ บ้านพ่อคำสี ก่อนจะนำทางให้เขาขับรถตามทีมงานไปยังบ้านของพ่อ
ตื่นเต้นแทนเลยนะครับ ดูจากท่าทีของพี่ใบ้แล้วคงจะตื่นเต้นและดีใจไม่น้อยเลย เมื่อเรามาถึงที่หมาย พ่อดันไม่อยู่บ้านซะงั้น ไปทำธุระ เดี๋ยวคงจะรีบกลับมา พี่ใบ้ ได้เจอกับ แม่เพชร ภรรยาคนปัจจุบันของพ่อหมายแทนครับ
แม่เพชรเอง ก็ดีใจแทนพ่อหมายเหมือนกันครับ ท่านเปิดใจและต้อนรับครอบครัวพี่ใบ้ อย่างอบอุ่น
นั่งรอกันไปสักพัก แม่เพชรก็ขับรถไปตามพ่อหมาย ไม่นานก็ขับรถกลับบ้านมากัน
พี่ใบ้ค่อยๆ เดินเข้าไปก้มลงกราบพ่อ ท่ามกลางแดดร้อนและพื้นที่คงจะร้อนมาก โดยไม่สนอะไรแล้วนาทีนั้น พร้อมกับน้ำตาที่รินไหลออกมาแทนคำพูดและความรู้สึก เพื่ออยากบอกให้พ่อรู้ว่า เขานั้นคิดถึงพ่อเพียงใด... ตอนนี้พ่อคงจะรับรู้แล้วแล้วแหละครับพี่ใบ้
ทั้งคู่โอบกอดกันด้วยความรัก และความคิดถึง แอบเห็นใจเหมือนกันนะครับ เขาเองอาจมีคำพูดมากมายที่อยากจะคุยกับพ่อ ไม่เป็นไร อีเต้ยเชื่อว่ามันคงไม่เป็นอุปสรรคในความสัมพันธ์ของพ่อลูก สื่อสารกันผ่านภาษากายและภาษาใจกันไปแค่นี้คงจะมีความสุขแล้วล่ะ ได้ปลดล็อกปมในใจสักทีนะพี่ ยินดีด้วยครับ ^^
