บทสรุปภารกิจอีเต้ยอีจันตามหาพ่อแม่ให้พี่น้อย ยังไม่ได้ข้อสรุปที่ชัดเจน

หนักกว่าการไม่รู้เหตุผลว่าทำไมพ่อแม่ถึงทิ้งไป คือพ่อแม่เป็นใคร…เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

“พี่น้อย” เธอคนนี้โตมากับพ่อแม่บุญธรรม คือแม่ทองอินและพ่อเจริญ พวกท่านเลี้ยงดูเธอมาอย่างดีเลยครับ ตอนเด็กๆ ก็คิดว่าท่านทั้ง 2 เป็นพ่อแม่จริงๆ จนกระทั่งไปเจอใบสูติบัตรของตัวเอง ชื่อพ่อแม่ถูกระบุไว้ “นางนิภาพร”และ “นายสิงห์คำ” มันดันไม่ตรงกับชื่อที่เรียกพวกท่าน ได้แต่สงสัย…แต่ก็ต้องเก็บไว้ในใจ ไม่กล้าถามออกไป เพราะกลัวเขาทั้งคู่รู้สึกไม่ดี

แต่แล้วความจริงก็ปรากฏ!

เมื่อพี่น้อยอยู่มัธยมปลาย หลังพ่อเจริญเสียชีวิต แม่ทองอินพาเธอไปขึ้นศาลเพื่อรับรองให้พี่น้อยเป็นบุตรบุญธรรมอย่างถูกต้องตามกฎหมาย วันนั้นเธอเองก็ได้รู้ความจริง แม้เธอจะเพิ่งมารู้ทีหลังแต่ก็ไม่โกรธ ก็ยังรักพ่อแม่บุญธรรมเหมือนเดิม

เพียงแต่คำถามบางอย่างมันเกิดขึ้นในใจเธอคือ พ่อแม่ที่แท้จริงเป็นใครกันล่ะ ตอนนี้พวกเขาไปอยู่ที่ไหน?

เบาะแสอีกอย่างหนึ่งในใบสูติบัตรพี่น้อย ระบุบ้านเลขที่ 110 ถ.อินทวโรรส ต.ศรีภูมิ อ.เมือง จ.เชียงใหม่แต่ไม่รู้ว่าเป็นบ้านของใคร อีเต้ยจึงเดินทางไปถามเจ้าหน้าที่นำส่งของไปรษณีย์ สาขาพระสิงห์ พวกเขาบอกว่า บ้านเลขที่ 110 เป็นบ้านเลขที่ในเขตโรงพยาบาลสวนดอก ใครที่เกิดโรงพยาบาลสวนดอกในปีนั้น ชื่อทุกคนจะถูกใส่เข้าบ้านเลขที่ 110 จากนั้นค่อยไปทำเรื่องย้ายชื่อเข้าบ้านเลขที่ตัวเองต่อ ที่เทศบาลนครเชียงใหม่ ซึ่งพี่น้อยก็เกิด พ.ศ.2513 ปีใกล้เคียง ข้อมูลที่เขาพูดมาก็อาจจะเป็นไปได้ครับ

อยู่ที่ว่าแม่พี่น้อยจะได้ไปทำเรื่องต่อไหม?

เราเดินทางไปเทศบาลนครเชียงใหม่เพื่อเช็กข้อมูล เจ้าหน้าที่ทะเบียนราษฎร์ตรวจสอบชื่อ “นิภาพร” ให้แล้วทุกรุ่นปรากฏว่าไม่พบชื่อแม่พี่น้อยเลยครับ มีเพียงทะเบียนบ้านรุ่นแรก (พ.ศ.2499-2514) ที่เพิ่มชื่อพี่น้อยเข้ามาในฐานะหลาน หมายความว่าแม่พี่น้อยอาจเข้ามาอยู่บ้านแม่ทองอินในฐานะลูกจ้างจริงๆ

โจทย์การตามหาเบาะแสพ่อแม่พี่น้อย จากหลักฐานลายลักษณ์อักษร…คงไปต่อไม่ได้แล้วครับ

จากนั้นพี่น้อยพาเราไปเจอกับลุงเขา ลูกติดของพ่อบุญธรรม เขาเคยทำงานอยู่ร้านยาง และเคยเห็นแม่พี่น้อย ลุงเขาเล่าให้ฟัง บอกว่าวันนั้นเขาอยู่ในเหตุการณ์ แม่พี่น้อยน้ำคร่ำแตกกลางบ้าน ซึ่งเป็นบ้านหลังแรกก่อนจะมาอยู่ที่ร้านยาง หลังจากพี่น้อยเกิดมา เขายังจำได้ว่าเคยอุ้มพี่น้อยตอนเด็กๆ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าหลังจากนั้นแม่แท้ๆ พี่น้อยหายไปไหน เพราะเขาทะเลาะกับแม่ทองอินและหนีออกจากบ้านไปช่วงหนึ่ง

ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เบาะแสเพิ่มจากลุงเขา พี่น้อยเลยพาเราไปหาพี่แวว พี่น้องที่นับถือกันตั้งแต่เด็กๆ เธอบอกว่าเคยเห็นคนชื่อ “พร” แม่ของพี่แววเคยพาพรไปฝากแม่ทองอินให้ทำงานด้วย ซึ่งผู้หญิงคนนี้หน้าตาคล้ายพี่น้อย เธอเลยคิดว่าคนนี้อาจจะเป็นแม่พี่น้อยพร ชอบแวะเวียนมาหาพ่อพี่แววเพราะเคารพนับถือกัน ครั้งหนึ่งกลับมาบอกว่ามีแฟนเป็นฝรั่ง แต่พอหลังพ่อพี่แววเสีย พรก็ไม่มาอีกเลย

พี่แววพาเราไปหาลุงกิมซึ่งพ่อของลุงกิมเป็นญาติกับพี่พร และเขาก็ยังรู้ว่าบ้านของเก่าของพี่พรอยู่ที่ไหนอีกด้วย!

เมื่อเราเดินไปถึงบ้านลุงกิม เขาชี้เป้าให้เราไปหายายวอน แถววัดปากล้อง ตำบลน้ำดิบ อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เพราะคนชื่อพร เป็นคนที่นั่น

ทั้งลุง เขา พี่แวว ลุงกิม ต่างก็บอกว่าคนที่เขาเคยเจอ  รูปร่างหน้าตาคล้ายพี่น้อยมาก พวกเขาเลยคิดว่าอาจจะเป็นแม่ที่แท้จริงของพี่น้อย แต่ก็ไม่มีใครเคยเห็นพ่อของพี่น้อยเลยเหมือนกัน

เมื่อเราได้เบาะแสบ้านเก่าของบุคคลที่คาดว่าจะเป็นแม่พี่น้อย ก็รีบขับรถมุ่งหน้าไปทันที เราได้เจอกับยายวอน แม่ทองสุข เหล่าเครือญาติของคนชื่อ พร พวกเขาบอกว่า พร คนนี้เคยไปทำงานรับจ้างอยู่ จ.เชียงใหม่จริงๆ และมีแฟนเป็นฝรั่ง ซึ่งเมื่อพูดคุยกันแล้ว มีเบาะแสบางอย่างตรงกัน แต่ก็ไม่มีใครยืนยันได้ว่าพี่น้อยเป็นลูกของพรคนนี้ เพราะญาติฝั่งนี้ไม่มีใครรู้เรื่องเลยครับ

และข่าวร้ายคือ พร ได้เสียชีวิตไปแล้ว เธอไม่สามารถลุกขึ้นมาตอบเราได้แล้วล่ะครับ

แต่อีเต้ยอีจันไม่ยอมแพ้ แม้เบาะแสแม่จะไปต่อไม่ได้ เราก็ไปเจาะเบาะแสพ่อพี่น้อยต่อ! “นายสิงห์คำ” อดีตทหารเกณฑ์ ค่ายกาวิละ เราได้รับคำแนะนำจากเจ้าหน้าที่สำนักงานสัสดีจังหวัดเชียงใหม่ เขาแนะเราให้ไปกองพันทหารราบที่ 1 กรมทหารราบที่ 7 ค่ายกาวิละ และเราฝากความหวังไว้ที่กับ ร.ท.นพรัตน์ ราชสว่าง เป็นนายทหารฝ่ายธุรการกำลังพล ร.7 กับเบาะแสที่มีเพียงแค่ชื่อ และ พ.ศ.ที่คาดว่าพ่อพี่น้อยจะเป็นทหารเกณฑ์ในช่วงนั้น ปี 2511-2513 เพราะพี่น้อยเกิด พ.ศ.2513

ได้แต่รอความหวังสุดท้ายนี้ ให้มีคำตอบได้ไปต่อ…ซึ่งต้องใช้เวลา

สุดท้ายเราเลือกนำคำตอบเท่าที่มีไปแจ้งข่าวกับพี่น้อยครับ เล่าการไปตามหาเบาะแสแต่ละที่ให้เธอฟัง ดูเหมือนว่าเธอก็ทำใจยอมรับมาแล้วในระดับหนึ่ง แต่อยู่ๆ พี่น้อยก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ครับ ลึกๆ แล้วใจเธอก็อยากรู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงเป็นใคร?

พี่น้อยบอกกับเราว่า อย่างน้อยๆ ก็อยากได้ชื่อ-นามสกุลพวกท่านจริงๆ จะได้ไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ แต่แม้แต่ชื่อก็ยังไม่ได้ เบาะแสก็ไม่มีอะไรเพิ่มเติมเลยครับ อีเต้ยอีจันพยายามสุดๆ แล้ว

ท้ายที่สุด พี่น้อยได้นำรูปถ่ายของคนชื่อ “พร” คนที่คิดว่าอาจจะเป็นแม่ของเธอไปให้ลุงกิมและพี่แววดู สรุปพวกเขาบอกคนนี้ชื่อพรเหมือนกัน แต่เป็นคนละคนกับคนที่เขาบอกว่าเป็นแม่พี่น้อย

อ้าว! แล้วใครเป็นแม่ของพี่น้อยกันแน่? อีเต้ยอีจันเริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูกแล้วครับ หรือว่าข้อมูลที่ได้มาตั้งแต่ต้นอาจจะผิดตั้งแต่เริ่มก็ได้ครับ เพราะไม่มีอะไรชัดเจนเลย…

และเราก็ได้คำตอบจากทางค่ายทหารกาวิละแล้วครับ ไร้ข้อมูลของพ่อสิงห์คำ!

52 ปีที่พลัดพราก มันอาจจะนานเกินกว่าจะกลับไปค้นหาเรื่องราวในอดีต ไม่เป็นไรนะครับพี่น้อย เราเชื่อว่าพี่เต็มที่มากๆ แล้ว กับการพยายามตามหาพ่อแม่ที่แท้จริง และหวังว่าพวกเขาจะได้รับรู้ความตั้งใจนี้ของพี่นะ เป็นกำลังใจให้นะครับ ^^