ปมพลัดพรากพ่อกว่า 23 ปีของโอม ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขารู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน
หลังพลัดพรากพ่อ
โอม หนุ่มสารคาม ส่งเรื่องราวมาหาอีเต้ย และรอคอยการตอบกลับ…
จนวันนี้อีเต้ยได้มานั่งคุยเปิดใจกับโอมถึงปมในใจของเขา
ย้อนกลับไป 23 ปี ที่แล้ว พ่อแม่โอมพบรักกันจนโอมเกิดมา ที่ จ.กรุงเทพ ภายหลังทั้งคู่เลิกรากัน แม่พาโอมกลับบ้านเกิดที่ จ.มหาสารคาม และได้ฝากโอมให้คนอื่นเลี้ยงดู โอมจึงถูกเลี้ยงดูโดยพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยง…
ตลอดเวลาที่เติบโตมา คนรอบข้างมักชอบพูดตอกย้ำกับเขาว่า “ไอ้ลูกไม่มีพ่อ”
โอมยังจำประโยคนั้นได้ดี…เพราะฝังใจ
อยู่มาวันหนึ่ง โอมหาใบเกิดของตนเองไม่เจอ ใบนั้นไม่ได้ระบุชื่อพ่อไว้ เขาเลยคิดว่าอาจจะอยู่ที่บ้านเกิดแม่ จ.มหาสารคาม เลยตัดสินใจเดินทางไปหาป้า (พี่สาวแม่) ที่อยู่บ้านหลังนี้ ป้าบอกกับโอมว่าไม่มีใบเกิดใบนั้น แต่แกกลับบอกว่ามีใบเกิดอีกใบอยู่ที่บ้านหลังนี้
ในตอนแรกโอมคิดว่าอาจจะถ่ายเอกสารเก็บไว้ แต่ไม่ใช่…ใบเกิดอันนี้กลับระบุชื่อพ่อไว้อย่างชัดเจน
“นายวิชัย ตันประเสริฐ”
หากถามว่าโอมรู้ได้ยังไง…เป็นเพราะเวลาแม่เลี้ยงบ่นโอม มักชอบพูดกับโอมว่า “พ่อชื่อวิชัย ตันประเสริฐ ถ้าเรียนจบแล้วก็ไปตามหาเอา” โอมยังจำได้ไม่ลืม
หลังโอมได้พบใบเกิดที่ระบุชื่อพ่อไว้ มันยิ่งทำให้โอมอยากพบเจอพ่อมากขึ้น
เขาตัดสินใจตามหาพ่อส่งเรื่องราวมาหาอีเต้ยอีจัน แน่นอนว่าอีเต้ยก็จะช่วยโอมอย่างเต็มที่!
เบาะแสแรกคือ พ่ออยู่ หมู่ 2 ต.บ้านคลองสวน จ.สมุทรปราการ
แต่อีเต้ยไม่รู้ว่า หมู่ 2 ไปทางไหน ก็ต้องขอความช่วยเหลือจาก อบต.บ้านคลองสวน อีเต้ยขับรถมาถึง ก็เดินเข้าไปชะโงกหน้าทักทายและถามทาง เจ้าหน้าที่อบต.ก็ใจดี บอกทางแถมให้เบอร์กำนันมาด้วย
เมื่ออีเต้ยได้ข้อมูลมา ก็ขับรถตามหาบ้านกำนันมานพก่อน แกเป็นกำนัน ต.บ้านคลองสวนนี่แหละ ขับไปขับมาเหมือนจะหลง อีเต้ยขอโทรหากำนันเลยดีกว่า ปลายสายบอกทางเรียบร้อย อีเต้ยก็ขับไปหาถูกจนเจอ!
อีเต้ยไปถึงก็นั่งคุยกับกำนันถึงสาเหตุการมาเยือนในครั้งนี้ เมื่อกำนันได้ข้อมูลบ้านเลขที่ไป แกก็ยกกองทะเบียนราษฎร์มาให้อีเต้ย นี่เป็นข้อมูลลูกบ้านกว่าหมื่นหลังคาครัวเรือนที่กำนันดูแล อีเต้ยแทบช็อก…
แต่มันต้องมีสักหลังแหละที่เป็นบ้านของพ่อวิชัย อีเต้ยและกำนันช่วยกันค้นหาแต่ก็ยังไร้วี่แวว…
ไม่นานแฟนของกำนันก็มาช่วยอีกแรง แกโทรถามข้อมูลจากคนรู้จักให้ ปลายสายบอกว่าบ้านเลขที่ของพ่อวิชัยมีอยู่จริง อยู่ในหมู่บ้าน PK แลนด์ ซอย 3
ตอนแรกว่าโชคดีแล้ว โชคดียิ่งกว่า พี่จุก ประธานหมู่บ้าน PK อยู่ๆ ก็โผล่มาดื้อๆ เป็นบุญของอีเต้ยเหลือเกิน!
ทันทีที่อีเต้ยเอ่ยถึง “นายวิชัย ตันประเสริฐ” เขาก็บอกว่ารู้จัก และจะโทรถามให้เลย
ปาฏิหาริย์นำพาจริงๆ ภารกิจการตามหาพ่อให้โอมไม่ยากแล้วครับ
พี่จกยกหูหาพ่อวิชัย และถามอย่างตรงไปตรงมาว่าไปมีลูกไว้ที่ไหนหรือเปล่า อีเต้ยที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ ก็ลุ้นกับคำตอบ
ปลายสายตอบกลับมาว่า “มี แต่อยู่ต่างจังหวัด ชื่อโอม” โล่งใจอีเต้ยมาถูกทางแล้ว!
อีเต้ยรับโทรศัพท์จากพี่จุกมาคุยต่อ ในตอนแรกพ่ออาจไม่เชื่อว่าลูกชายตามหาจริงๆ อีเต้ยก็ทำการยืนยันด้วยชื่อโรงพยาบาลที่ลูกชายเกิด ตามข้อมูลในใบเกิด พ่อก็เชื่อแล้วว่าเป็นลูกของเขาจริงๆ ยอมรับว่าว่าโอมคือลูก เพราะพ่อยังคอยส่งเงินให้ทุกๆ เดือนผ่านบัญชีของแม่
คุยผ่านโทรศัพท์อาจไม่เข้าใจกัน อีเต้ยขอพบหน้าเลยดีกว่า บึ่งรถไปหาพ่อวิชัยที่ทำงาน พอไปถึงด้วยความอัดอั้นและดีใจ พ่อวิชัยก็เล่าถึงเหตุพลัดพรากให้อีเต้ยฟังทันที
ย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ตอนนั้น ในทีแรกพ่อคิดอยากเอาลูกมาเลี้ยงเอง แต่เมื่อมองถึงอนาคต จึงคิดว่าถ้าได้อยู่กับฝ่ายแม่ ลูกอาจมีชีวิตที่ดีกว่า แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะทอดทิ้งลูกเลย เคยตามหาแล้วแต่ไม่พบเจอลูก อีกทั้งในแต่ละเดือนยังโอนเงินให้ลูก เพื่อเป็นค่าเล่าเรียน ผ่านบัญชีของแม่แท้ๆ
และที่อีเต้ยคาดไม่ถึงคือ พ่อพกรูปโอมวัยเด็กติดตัวไว้ตลอด มีเพียงใบเดียวเท่านั้นในชีวิต ยามคิดถึงก็หยิบมาดู
อีเต้ยเชื่อแล้วจริงๆ ว่าพ่อวิชัยยังคิดถึงลูกชายคนนี้อยู่เสมอ และพร้อมที่จะรับผิดชอบ
“สายเลือดผม ผมไม่เคยลืม ถ้าผมยังไม่ตาย ยังไงก็ต้องตามหา”
ตอนนี้ไม่ต้องตามหาแล้วนะพ่อ เพราะอีเต้ยจะพาลูกชายมาเจอเลย!
อีเต้ยยกหูหาโอมเพื่อบอกข่าวดี เขาคิดว่าพ่อจะลืมลูกชายคนนี้ไปแล้วซะอีก ปลายสายมีน้ำเสียงดีใจ ><
ไม่กี่วันต่อมา โอมนั่งรถมาหาอีเต้ยถึงออฟฟิศ เพื่อเดินทางไปหาพ่อพร้อมกัน นี่จะเป็นครั้งแรกที่โอมได้เห็นหน้าพ่อ ระหว่างทางอีเต้ยขอโทรหาพ่อวิชัยสักหน่อย ให้โอมได้ยินเสียงก่อนเจอหน้า
โอมที่นั่งข้างๆ เมื่อได้ยินเสียงพ่อก็ยิ้มตาหยี เพราะคิดไม่ออกเลยว่าถ้าได้เจอพ่อจะทำยังไง
ปาฏิหาริย์กำลังรอโอมอยู่ปลายทางแล้ว…
ไม่นานอีเต้ยก็พาโอมมาถึง แต่อีเต้ยขอลงไปดูลาดเลาว่าบ้านพ่ออยู่ตรงไหนก่อนนะ เดินจนเกือบหลงก็ได้พบเจอพ่อวิชัยที่ยืนรออยู่หน้าบ้านพอดี เขาบอกอีเต้ยว่า ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอลูกคือ ได้ป้อนลูกชุบให้ลูกกิน 2 ลูกสุดท้าย ก่อนจะจากมา อีเต้ยได้ยินอย่างนั้นก็อึ้ง เพราะไม่คิดว่าพ่อจะจำได้แม่นขนาดนี้
ไม่มัวรีรอ พาโอมมาเจอพ่อเลยดีกว่า อีเต้ยเดินไปรับโอมและเดินมาด้วยกัน พร้อมความตื่นเต้น
เมื่อโอมเห็นพ่อยืนรออยู่ปลายทาง ก็รีบเดินมาอย่างไว กอดพ่อด้วยความคิดถึง พ่อวิชัยก็อดน้ำตาไหลไม่ได้
โอมบอกพ่อว่าตามหาอยู่ตั้งนาน พ่อจึงตอบกลับว่า “พ่อก็ตามหา แต่มันไปไม่ถึง”
หลังจากนี้โอมจะไม่โดดเดี่ยวแล้วนะ เพราะกำลังใจจากพ่อ อยู่ตรงหน้าโอมแล้วครับ
ทั้งคู่เดินเข้าไปพูดคุยต่อกันในทั้งคู่นั่งโอบไหล่กันและกันด้วยความใกล้ชิด โอมเล่าชีวิตตัวเองให้พ่อฟัง พ่อก็อยากให้อดทนและสู้เหมือนพ่อเช่นกัน แต่ยังไงตอนนี้โอมก็มีพ่ออีกคนแล้ว มีอะไรก็ปรึกษาพ่อได้เลย
ปิดฉากโอมพลัดพราก 23 ปี ปมในใจโอมถูกปลดล็อค ภารกิจอีเต้ยตามหาพ่อให้โอมสำเร็จไปด้วยดี…ราวกับมีปาฏิหาริย์นำพา สายเลือดพ่อลูกตัดกันไม่ขาดจริงๆ อีเต้ยยินดีกับโอมมากๆ นะครับ ^^
