พนักงานท่าเรือ คลองแสนแสบ เผยเข้าใจ ผู้โดยสาร ที่ต้องแออัดในเรือ ทั้งที่ โควิด ระบาด

แม้เราจะรู้และเข้าใจการป้องกันตัวเองแค่ไหน ท่ามกลางสถานการณ์โควิดระบาด ในตอนนี้
แต่บางที่ความเป็นจริงมันยากเสมอ

ภาพคนแออัดเพื่อแย่งชิงที่นั่งบนเรือ เพื่อไปทำงาน ไม่ใช่ภาพใหม่หรือภาพที่เพิ่งเกิด แต่เป็นภาพที่คนไทยต่างคุ้นชินมันมาเป็นอย่างดี ในทุกเช้าขณะไปทำงาน และทุกเย็นหลังเลิกงาน ซึ่งมันก็ไม่น่าตกใจอะไร
ถ้ามันไม่ใช่ในสถานการณืที่ประเทศไทยกำลังเผชิญกับโรคระบาดชนิดโควิด ที่ดูเหมือนว่าจะทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย
หลังจากที่เราได่รู้เหตุผลของผู้โดยสารไปแล้ว ว่าทำไมถึงต้องยอมยืนแออัดในเรือ ทั้งที่เรารู้ว่ามันเสี่ยงต่อการรับเชื้อ กับเหตุผลที่สุดเจ็บปวดนี้

อ่านข่าว ท่าเรือแออัด สวนทาง การป้องกัน โควิด ปชช.พ้อ โควิดก็กลัว แต่เกรง จะอดตาย มากกว่า
ซึ่งแน่นอนว่า จันได้พูดคุยกับพนักงานท่าเรือคนหนึ่ง ซึ่งยืนตรวจตราและคอยอำนวยความสะดวกให้กับผู้โดยสาร
พี่คะ เราเห็นคนแออัดแบบนี้แล้ว เราคิดยังไงบ้างคะ จันยิงคำถามที่จันรู้ว่ามันจะตอบยากมาก แต่จันรู้ว่ากกว่าคำตอบ มันมีความอัดอั้นซ่อนอยู่
พี่พนักงานรีบตอบจันด้วยสีหน้ากล้าๆกลัว เพราะเห็นเสื้อสื่อ
“ไม่ใช่ว่าผมไม่คัดกรองนะครับ แต่บางทีเราก็เขาใจเขาใจเรา ผู้โดยสารก็เยอะ แม้เราจะเพิ่มรอบเรือเพื่อให้เพียงพอแล้ว แต่บางครั้งเขาก็รีบไปทำงานกัน ใครมาก่อนก็ได้ที่นั่งก่อน มันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่เราก็พยายามบอกเขา เตือนเขาเรื่องรักษาระยะห่าง แต่สถานการณ์จริงมันทำยากจริงๆ ผมพยายามใช้มาตรการเด็ดขาด อย่างน้อยเขาเว้นระยะห่างไม่ได้ ก็ขอให้มีแมสก์สวมป้องกัน ใครไม่มีเราก็บอกให้เขาไปซื้อ ถึงจะปล่อยให้ขึ้นเรือไปได้ครับ”

สิ่งที่จันได้ยิน มันคือความเป็นจริง ทุกคนต่างตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ในสถานการณ์ที่เร่งรีบและบีบบังคับ ถึงแม้กฏจะเข้มแค่ไหน แต่บางครั้งความจริงก็ต้องอะลุ่มอล่วยกันอยู่ดี แม้ไม่อยากทำ แต่ก็นึกถึงใจเขาใจเรา

อดทนกันอีกนิดนะคะ เราจะผ่านไปด้วยกัน