หน้าทำนา ปลาหลดเต็มไซ กลิ่นไอความบ้านๆ ย้ำหัวใจ

คิดฮอดเเต่กลับบ่ได้! พี่สาวคนสารคาม ส่งมาอวด หน้านี้หน้าทำนา ปลาหลดเต็มไซ คิดฮอดกลิ่นไอความบ้านๆ อยากปั้นข้าวเหนียว จ้ำปลาหลดกับเเจ่วบองคักๆ

ตั้งเเต่มีโควิด ใครยังไม่ได้กลับบ้านบ้าง? กี่ปี กี่เดือน กี่วัน กี่ความอดทน? ที่ใช้รอ

วันนี้จันมีภาพ ความจริงของวิถีชีวิตคนอีสาน มาฝากลูกเพจที่คิดฮอดบ้าน อย่างชาวภาคอีสาน ไม่ว่าจะจังหวัดไหนๆ ก็คงจะรู้จักการหาอยู่หากินแบบนี้ดี

ใส่ไซคันเเทนา ได้ปลาเต็มไซ

จันได้ภาพย้ำความคิดถึงยี้มาจากพี่สาวคนจังหวัด มหาสารคาม ชื่อพี่เพลิน พี่เพลินบอกจันว่า หน้านี้หน้าฝน หรือช่วงทำนา ชาวนาส่วนใหญ่ จะนำไซ หรือที่ดัดปลา ที่เป็นไม้สานของคนอีสาน เเละคนทางภาคเหนือ จะเอาไปดักไว้ที่ร่องคันนา ที่น่ำไร่ผ่านในเเต่ละช่อง ผ่านของนาเเต่ละไร่ ก็จะได้ทั้ง กุ้งฝอย หอยขม ปูนา ปลาเล็กปลาน้อย หลากหลายอย่าง

เเต่ในภาพคือปลาหลด พี่เพลินบอก ปลาหลดคล้ายๆปลสไหล เเต่ไม่ใช่ เวลาเอาไปย่างจะมีกลิ่นหอม หนังจะเกรียมๆ มีเกล็ดอ่อนๆ ที่สามารถกินได้ กินกับข้าวเหนียวร้อนๆ จ้ำลงไป กับเเจ่วบอง ก็สุดยอดเเล้ว

เเต่พี่เพลินแอบกระซิบว่า ต้มยำยิ่งอร่อย เเต่น่าเสียดาย พี่เพลินไม่มีภาพ เพราะลืมถ่ายไว้ จันเห็นเเล้ว ก็คืดถึงกลิ่นอายความดั้งเดิม ความอบอุ่น ความธรรมดา ที่โคตรพิเศษ

นับวันรอ อยากเมียบ้าน ไปพ้ออี่พ่ออี่เเม่ ไปกินปลาหลดไปใส่ไซนำกัน หน้านี้หน้าทำหน้า เเต่บางที่ที่มีน้ำตา น้ำซัดมา จนไม่มีกระจิตกระใจหาปลา

สู้ๆเด้อพ่อเเม่พี่น้อง จันส่งใจกอดหัวใจ ชาวภาคอีสานที่ประสบภัยเด้อจ้า

คลิปอีจันแนะนำ
ตกหลุมรัก บางเสร่ ประทับใจไม่รู้ลื้มมม