เชื่อว่า…คนที่หลงรักทุเรียนต้องไม่พลาดหลง-หลิน ทุเรียนเมืองลับแลในตำนาน หลงกับหลิน ชื่อไพเราะเหมือนสาวชาวป่า แท้จริงแล้วหลงกับหลินเป็นทุเรียนพันธุ์พื้นเมืองของ จ.อุตรดิตถ์ ถิ่นเกิด คือ ขึ้นตามป่าตามเขาในเมืองลับแล หรือขึ้นอยู่ตามหลังบ้านหลังสวนของชาวบ้านเป็นไม้ติดบ้านไม่ต่างกับมะม่วง
จนกระทั่ง…มีอยู่ปีหนึ่งมีการประกวดทุเรียนขึ้นในเมืองลับแล ทุเรียนจากบ้าน “ป้าหลง” เกิดชนะการประกวด คนจึงเรียก หลงลับแล ไว้เป็นเกียรติกับป้าหลง และมีการต่อกิ่งขยายพันธุ์แพร่หลาย ในการประกวด ยังมีทุเรียนอีกบ้านที่เข้าตากรรมการ คือทุเรียนจากบ้านลุงหลิน ซึ่งก็ชนะการประกวดเช่นกัน คนจึงเรียกทุเรียนบ้านลุงหลิน ว่าหลินลับแล และก็มีการต่อกิ่งขยายพันธุ์ จนกลายเป็นทุเรียนในตำนานแห่งเมืองลับแล ที่มีเฉพาะที่นี่หนึ่งเดียว
ลักษณะของหลงลับแล ลูกจะเป็นทรงกลมๆ ลูกไม่ใหญ่ ส่วนหลินลับแล จะเป็นทรงมะเฟือง ยาวกว่า
ช่วงนี้ทั้งหลงและหลินเริ่มแก่แล้ว ถ้าเรามาเดินแถวเมืองลับแลตั้งแต่เช้าก็จะเห็นรถมอเตอร์ไซค์ที่มีพ่วงคล้ายตะกร้าเหล็กวิ่งว่อนทั่วทุกเส้นทาง ตอนเช้าจะวิ่งจากบ้านไปสู่ภูเขาเพื่อตัดหลง-หลินทีละลูก ละลูก พอบ่ายจะขับลงจากเขา ท้ายรถจะอัดแน่นด้วยหลง-หลินที่คัดแล้วจากต้น นำมาขายในตลาดทุเรียน
เมืองลับแลช่วงเดือนนี้ ไปทางไหนก็จะเห็นแต่ทุเรียน พ่อค้าแม่ค้าคึกคักได้ขายของดีเมืองลับแล อีจันเดินผ่านก็มีแต่ลูกเพจทักทาย บางร้านอย่างร้านแม่ลูกหมีเรียกเข้าไปชิม น้องลูกหมีปาดหลงให้คำใหญ่ พร้อมจ้องหน้ารอฟังคำคนกิน เราชิมก็รู้ว่า นี่หลง เพราะมันนัวมันนมนุ่มละมุน พ่อค้ายิ้มก่อนปาดหลินให้ชิม พร้อมบอก หลินจะครีมมี่มากๆ อั้มไปคำเดียว มันช่างแตกต่าง หอม หวานละมุนแต่แห้ง ไม่แป้งแต่ครีม มันช่างบรรยายยากจริงๆ เหมือนกินดอกไม้สวรรค์ที่ทั้งหวานหอม ทั้งนัวนุ่ม ฟินจริงๆ
ใครชอบหลงก็กินหลงนะ ใครชอบหลินก็จะหากินยากกว่าเพราะปลูกน้อยกว่า ติดลูกยากกว่า แต่ทั้งหลงและหลินถือเป็นทุเรียนในป่าภูเขาสูง จะปลูก จะดูแล จะเก็บ จะขายมันจึงยากกว่าทุเรียนหมอนทองทั่วไป จึงไม่แปลกที่ราคาจะสูงทั้งๆที่ลูกเล็ก แต่เมื่อตัดสินกันที่รสชาติก็ต้องยอมจ่าย เพราะรสแบบหลงหลิน หากินที่ไหนไม่ได้แล้ว พูดจริงๆนะเพราะที่เมืองลับแลคนเค้าไม่โกหกนะ
สำหรับใครที่สนใจ อยากลองกินทุเรียน หลงลับแล อุตรดิตถ์ สามารถสั่งได้ที่ Line @ejanmarket2 (มี @ ด้วยนะ) หรือคลิกที่ลิ้งนี้ค่ะ https://lin.ee/GVNw249
