ช่วงวันเวลาและสถานการณ์ประเทศไทยในตอนนี้ หลายคนอาจจะท้อ หลายคนอาจจะหมดไฟในตัว
แต่วันนี้ จันอยากให้ทุกคนได้อ่านเรื่องราวของ คุณยายที่ต้องดิ้นรนขายกับข้าวพร้อมรถเข็นคู่ใจคันเก่าๆ”ยายเดินขายเเบบนี้มา 20 ปีเเล้ว กำไรตอนนี้มันไม่มีหรอก ขอเเค่มีเงินไปซื้อของ มาขายต่อพรุ่งนี้ก็พอ!”#คำบอกเล่าของเเม่ค้ารถเข็น
วันที่เจอคุณยาย ปลายทางของจันคือ การไปปล่อยปลา หน้าวัดคลอง 2 อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี จันกำลังขึ้นทางด่วน นาทีเเรกที่เห็นคุณยายจากกระจกมองหลังของรถยนต์ ก็เลยจอดรอคุณยายตามภาพที่เห็น ซึ่งคุณยายเป็นแม่ค้าเข็นรถขายกับข้าวทำแบบนี้มา20ปีแล้ว คนแถวนั้นรู้จักยายทุกคน ซึ่งคุณยายเหล่าด้วยความภาคภูมิใจว่า ” ยายต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่ ต้องขึ้นรถเมย์ เพื่อไปซื้อของในตลาดไทเดินทางไปกลับค่ารถ 150 บาท กับข้าวทุกอย่าง ยายเป็นคนทำเองทั้งหมด ไม่ได้รับเขามาขาย เพราะที่ขายอยู่ตอนนี้ก็ได้กำไรไม่ถึง 50 บาท “
พอจันถามถึงว่าในเเต่ละวันขายได้กำไรเท่าไร เดินขายเเบบนี้ไม่ร้อนเหรอ คุณยายตอบว่า “ช่วงนี้อย่าถามหากำไรเลย มีคนซื้อยาย ยายมีเงินไปซื้อของมาขายต่อ พรุ่งนี้ก็ดีเเค่ไหนเเล้วเเต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนได้กำไร 200 บาทก็ดีใจเเล้วนะ ช่วงนี้ยายลำบากหน่อย คนไม่ค่อยออกมาซื้อของเพราะกลัวโควิด อากาศก็ร้อนด้วย แต่ถ้ายายร้อนก็เอาเสื้อมาปิดหน้าเอา ถ้าไม่เดินขายตากแดดแบบนี้ จะเอาเงินจากไหนกิน?”พอจันฟังคำตอบที่มันเป็นความจริง ทำไมได้ยินเเล้วมันเจ็บเเละจุกความรู้สึกใจเหลือเกิน ด้วยอากาศที่มันร้อนมาก ณ วันที่ไปเจอคุณยายอุณหภูมิ 39 องศา ปกติยายต้องเอากับข้าวไว้บนรถเข็น แต่ด้วยความร้อนยายจึงเอากับข้าวไว้ใต้รถเข็นตามภาพที่เห็น
วันนี้คุณยายมีกับข้าว 3 อย่างคือ พะโล้ไก่ ผัดลูกชิ้นใส่ขิง หล่นปลาเค็ม ขายถุงละ 30 บาท จันจึงซื้อช่วยยายอย่างละ 1 ถุง ความน่ารักของยายคือ เรากำเงินเเบงก์ร้อยไว้ในมือหลายใบยังไม่ได้ยื่นเงินจ่ายยายเเต่ยายควักกระเป๋าเตรียมเหรียญ 10 บาทเพื่อที่จะมาทอนค่ากับข้าว จันเลยบอกยายไปว่า”100 บาทนี้ให้เป็นค่ากับข้าวที่ซื้อ ส่วนอีก200บาทให้เป็นกำไรของวันนี้ เพื่อเป็นกำลังใจให้ยายสู้ชีวิตต่อนะ”
ด้วยความที่จันอยากเอาของให้ยายเเต่ในรถไม่มีอะไรเลย เเต่จำได้ว่า “ในกระเป๋ามีสเปย์แอลกอฮอล์ และโชคดีที่ในรถมีถุงอุปกรณ์ป้องกันโควิดจึงบอกยายไปว่าในนี้มีแมสก์ด้วยนะ เเต่ยายงงว่าเเมสก์คืออะไร เลยแกะกล่องให้ดู ยายเลยพูดต่อว่า “อ่อ ผ้าปิดปาก ขอให้เจริญๆนะหนุ่มนะ” ลงไปคุยกับยายไม่กี่นาที เหงื่อท่วมเต็มหลัง เเต่ยายต้องตากเเดด เดินขายเเบบนี้ ทั้งวัน (06.00-17.00 น.) นับถือการสู้ชีวิตยายจริงๆ สายตาที่จันมองยายจากบนรถรู้สึกอิ่มใจที่ได้ให้ของกับยาย แต่ก็เกิดอาการเศร้าใจ ในเวลาเดียวกันที่เห็นยายต้องเดินขายของตากแดดต่อ
พอจันกลับมาถึงบ้านก็อุ่นกับข้าวฝีมือคุณยายกินในมื้อค่ำ จะบอกว่ากับข้าวข้างทางอร่อยร่ำเริ่ดอยู่น๊า
ใครที่เจอคุณยายก็ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ #บังเอิญได้ทำบุญข้างทาง #ความอิ่มสุขก็ตามภาพที่ทุกคนได้เห็น
