เพราะคิดถึงจึงทำให้เกิดการเดินทาง เพราะจำได้ว่าเมื่อปีก่อน จันเคยไปที่ดอยแม่มอญ ดอยเล็ก ๆ ที่อุดมไปด้วยกาแฟที่รสชาติหาไม่ได้จาที่ไหน แถมยังเป็นหมู่บ้านที่ทุกบ้านทำอาชีพกาแฟจากภูมิปัญญาของชนเผ่าอาข่า ไม่รอช้ารีบลัดฟ้า บินตรงสู่เมืองเชียงราย เครื่องบินยังไม่ทันเทียบจอด เสียงโทรศัพท์ของจันก็ดังขึ้น พี่ ๆ ทีมงานสภากาชาดที่น่ารัก มารอรับที่สนามบินแล้ว ช่างเป็นอะไรที่อบอุ่นเหลือเกิน
ออกจากสนามบิน ก่อนที่เราจะขึ้นดอยเรา ทีมอีจันได้ขอแวะไปที่ศูนย์เรียนรู้ชุมชน บ้านสันกอง อำเภอแม่จัน เพื่อไปหาป้านิ ผู้ก่อตั้งวิสาหกิจชุมชนผ้าปัก โดยเอกลักษณ์ของผ้าปักนั้นคือ การปักผ้าด้วยมือทุกผืน ด้วยลวดลายที่มาจากวิถีชีวิตของคนในพื้นที ทำให้ทุกคนมีอาชีพเสริม สร้างรายได้ในยามว่าง และโอกาสนี้จากความคิดของผู้หญิงตัวเล็กๆทำให้งานผ้าปักนั้น สามารถเข้าไปเป็นหนึ่งงานรายได้ให้กับคนคุก ซึ่งจันจะมาเล่าให้ฟังอย่างละเอียดแล้วจะอึ้งไปกับผู้หญิงคนนี้
ในเช้าวันรุ่งขึ้น. ทีมงานของอีจันได้เดินทางมาถึงดอยแม่มอญ สถานที่แรกที่เราเริ่มแวะนั้นก็คือ HANI COFFEE ร้านกาแฟที่ตั้งตระหง่าน บนเขาสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์จนถึงในตัวเมืองเชียงราย ถ้าใครจังหวะดี ก็จะมาพบทะเลหมอกได้ในร้านนี้ และในร้านนี้เราก็ได้เจอกับ พ่อหลวง (ผู้ใหญ่บ้านดอยแม่มอญ) ผู้ให้ข้อมูล และพาเราเที่ยวชมกรรมวิธีการผลิตกาแฟ ตั้งแต่ต้นจนถึงกระบวนการเสิร์ฟขาย ออกมาเป็นกาแฟ 1 แก้วที่เราเห็น
พ่อหลวงเล่าว่า บนดอยแม่มอญแห่งนี้ เปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวใหม่เมื่อปีที่ผ่านมา อาจจะยังไม่เป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยวมากนัก แต่ถ้าใครที่อยากเห็นวิถีชีวิตของชาวเผ่าอาข่าที่แท้จริง การทำกาแฟของคนในหมู่บ้านนี้ ที่นี่น่าจะเป็นอีกตัวเลือกหนึ่งสำหรับนักท่องเที่ยว
ก่อนที่จะลงลุยสวนไร่กาแฟ พ่อหลวงได้พาทีมอีจัน ไปฝากท้องกันที่ ครัวอาบา ร้านอาหารพื้นบ้านที่ทำจากฝีมือสองแม่ลูก ชาวอาข่า รสชาติทานง่าย ถูกเสิร์ฟในรูปแบบขันโตก อาหารร้อน ๆ กับอากาศหนาว ๆ ที่เต็มไปด้วยหมอกปกคลุมแม้จะเป็นในเวลาบ่าย พร้อมเรื่องเล่าในวงทานข้าวจากพ่อหลวง ก็ทำให้การทานอาหารในมื้อนี้สุดพิเศษขึ้นมาทันที
หลังทานอาหารเรียบร้อย ได้เวลาลงสวนกาแฟ พ่อหลวงของเราพาไปดูการปลูกกาแฟของคนบนดอยที่นอกจากการปลูกบนพื้นที่ไร่ของตนเองในแต่ละบ้านแล้ว บนดอยแม่มอญนั้น ยังมีเมล็ดพันธุ์กาแฟที่มีชื่อว่า Yellow ที่แตกต่างจากเมล็ดกาแฟทั่วไปที่มีสีแดง แต่ Yellow นี่เมื่อสุกจะมีสีเหลือง มีรสหวาน เมื่อนำเมล็ดไปคั่วทำกาแฟ กาแฟที่ได้จะมีรสหอมเปรี้ยว และอมหวาน
ตอนระยะทางที่เราจะไปดูการคั่วกาแฟ เราจะเห็นบ้านเรือนแทบทุกบ้าน มีถุงปุ๋ยที่เต็มไปด้วยเมล็ดกาแฟ และพื้นที่การตากเมล็ดอยู่หน้าบ้าน แปลกตาไปอีกแบบ
พ่อหลวงของเรา พาทีมงานอีจัน เข้ามาดูโรงคั่วกาแฟ ที่ร้านR Coffee ร้านกาแฟของคนรุ่นใหม่ ที่กลับมาพัฒนาร้านกาแฟที่บ้านเกิด ด้วยความรู้น้อยแต่มองเห็นโอกาส จึงเริ่มพัฒนาตนเองจนมีความรู้เรื่องกาแฟ และคั่วกาแฟเพื่อใช้ในร้านตัวเองเพียงเท่านั้น เพราะต้องการเสิร์ฟของที่ดีที่สุดให้กับลูกค้าที่มา ทำให้เราได้เห็นวิธีการคั่วกาแฟอย่างใกล้ชิด
หลังจากดูกรรมวิธีการทำกาแฟจนครบ เวลาก็ล่วงมาถึงช่วงเย็น พ่อหลวงของเรา ก็พาทีมงานอีจันมายังที่พัก แม่มอญวัลเล่ย์ ขึ้นชื่อว่าโฮมสเตย์ เราก็คงไม่ได้คาดหวังอะไรในความสะดวกสบายมากมายนัก แต่ต้องบอกว่าผิดคาด โฮมสเตย์ที่นี่ สะอาด สะดวก สบาย ปลอดภัย ไม่ต่างจากบริการของโรงแรมเลยจริง ๆ เพราะที่นี่ ห้องพักสะอาดไร้กลิ่นสาป มีระบบน้ำอุ่น สำหรับคนกลัวหนาว ได้อาบน้ำอุ่นฉ่ำ ๆ และที่สำคัญ ที่นอนขาวสะอาด เตียงนุ่มแบบนอนไม่อยากตื่นไปเลยทีเดียว ยังไม่หมด นอกจากที่นอนดีแล้ว อาหารของที่พักแห่งนี้ก็ไม่ธรรมดา เรียกว่า แซ่บทุกเมนู อิ่มท้องก่อนหลับสบายในคืนนี้
ก่อนที่ท้องฟ้าจะมืดลง และพรุ่งนี้คือเช้าของการเดินทางกลับ ทำให้จันรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งกับการเดินทางมาดอยแม่มอญแห่งนี้
ซึ่งก็ต้องขอบคุณ
นายกสมาคมสภากาชาด ที่ดูแลทีมอีจันเป็นอย่างดี
พี่อ้อย บุษบา บุญญลักมษ์ พี่สาวแสนดี ที่ต้อนรับอย่างอบอุ่นตั้งแต่ยังไม่ลงจากเครื่อง
หัวหน้าณรงค์ ศรีชัยบุญสูง หัวหน้าใจดีที่อำนวยความสะดวก และช่วยประสานในทริปนี้
พี่ธวัช หล้านามวงศ์ ผู้สร้างสีสัน และผู้มอบความรู้ดี ๆ ให้ตลอดเส้นทาง
พ่อหลวงสุทธินัย ผู้ใหญ่บ้านที่พาเราท่องเที่ยวทุกตรอกซอกซอยของดอยแม่มอญ
พี่ศุภชัย ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านสำหรับที่พักที่แสนสบายในค่ำคืนอากาศเย็น ๆ แบบนี้
ขอขอบคุณโรงแรม สุขนิรันดร์ โรงแรมร่วมสมัยที่ตั้งในใจกลางเมือง ที่ให้เราได้พักผ่อนในคืนแรกที่มาถึง
และ ขอบคุณลูกเพจ ๆ ทุกคนที่เจอ และมาทักทายกัน ขอบคุณที่ยังรักกันตลอดเวลา
เพราะทุกการเดินทางทำให้เรามีเรื่องราว และความทรงจำทีดี มากี่ครั้งก็สัญญาว่าจะกลับไปอีก ….ดอยแม่มอญ