บั้นปลายชีวิต ของหญิงชราวัย 70 อยู่ขนำร้างลำพัง กับหมา 1 ตัว
สติฟั่นเฟือน ไม่สวมเสื้อผ้า เพื่อนบ้านเวทนา วอนหน่วยงาน เข้าช่วยเหลือ
เมื่อวันที่ 9 ม.ค. 65 ที่ผ่านมา ผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ Vanida Rakdee ได้โพสต์รูปของหญิงชรารายหนึ่ง โดยเธอระบุข้อความว่า มียาย อายุประมาณ 70 ปี สติไม่ค่อยดี อยู่ขนำร้างคนเดียว กับหมาอีก 1 ตัว กลางสวนปาล์มน้ำมัน ต.เขาพนม อ.เขาพนม จ.กระบี่ ยายไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ พูดจาไม่รู้เรื่อง ไม่สวมเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว นั่งพูดจาคนเดียว ชาวบ้านที่สงสาร คอยเอาข้าวเอาน้ำมาแบ่งให้ ยายก็จะปาทิ้งหมด ที่กิน และที่ถ่ายอุจจาระ ในที่เดียวกัน ตนจึงอยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เข้ามาช่วยเหลือหน่อย
ทีมข่าวอีจันในพื้นที่ สอบถาม เจ้าของโพสต์ ทราบชื่อ นางสาววนิดา รักดี อายุ 27 ปี พี่วนิดาเล่า ยายอยู่ที่ขนำนั้นมา 20 กว่าปีแล้ว ไม่มีญาติ สามีและลูกๆ ทิ้งให้อยู่คนเดียว มีอาการหลงลืมเล็กน้อย ชาวบ้านแถวนั้นรวมถึงตัวเธอก็มักจะเอาข้าวเอาน้ำมาให้ยายกินประจำ และมีดาบตำรวจ บัณฑิต หนูแก้ว หัวหน้าป้อมที่พักสายตรวจเทพพนม ม.7 ต.เขาพนม เข้าไปดูแล ช่วยส่งข้าวส่งน้ำให้ตลอด 5 ปี
ผ่านมา 20 ปี ด้วยความชรา โรครุมเร้า อาการหลงลืมก็แย่ลง กลายเป็นคนพูดจาไม่รู้เรื่อง บางครั้งนั่งพูดคนเดียว ร่างกายเปลือยเปล่า ไม่ยอมใส่เสื้อผ้า กินบนที่นอน ปัสสวะ และอุจจาระบนที่นอนเดียวกัน ชาวบ้านเอาข้าวมาให้กิน ก็ปาทิ้งหมด
พี่วนิดา เล่าอีกว่า เมื่อช่วงเย็นวันที่ 8 มกราคม 65 ที่ผ่าน ตนและชาวบ้านได้ช่วยกันเก็บกวาดที่อยู่ของยายให้สะอาดขึ้น ช่วยกันอาบน้ำ สระผม ทาแป้ง ใส่เสื้อผ้าให้ พร้อมหาที่นอนหมอน มุ่ง ผ้าห่มมาให้แล้วในเบื้องต้น ชาวบ้านพากันเวทนา ไม่รู้จะช่วยอย่างไร ตนจึงถ่ายรูป มาโพสต์ลงเฟซบุ๊ก เพื่อวอนสังคม และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เข้าช่วยเหลือ
ด้ายนายนิรันดร์ ปราบอักษร นายอำเภอเขาพนม เมื่อรู้เรื่องของยาย จึงได้สั่งการให้ทางผู้ใหญ่บ้าน หมู่ที่ 10 เจ้าของพื้นที่ เข้าไปดำเนินการช่วยเหลือเบื้องต้น พร้อมประสานงานไปยัง สนง.พมจ.จังหวัดกระบี่ ให้เข้ามาดำเนินการช่วยเหลือ โดยต้องให้ไปอยู่บ้านพักคนชรา เพราะคุณยายไม่มีญาติพี่น้อง
ซึ่งในวันพรุ่งนี้ (11 ม.ค 65) เวลา 10.00 น. ได้นัด สนง.พมจ.กระบี่ ที่อำเภอเขาพนม เพื่อเข้าไปช่วยเหลือยายคนดังกล่าวพร้อมกัน เพื่อให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น มีคนดูแลเพราะยายชรามากแล้ว ที่สำคัญพูดจาไม่รู้เรื่องอีกด้วย
จันเขียนเรื่องราวของยายไป ก็เศร้าไป ไม่รู้เลยว่า ตลอดเวลาที่ยายต้องอยู่ลำพัง 20 ปี ไม่มีใครให้พูดคุย หรือปรับทุกข์ ยายจะรู้สึกยังไง เวลามีเรื่องให้ดีใจ ยายจะหันไปเล่าให้ใครฟัง แล้วมีเวลามีเรื่องทุกข์ใจ หันไปทางไหน ก็ไร้ที่พึ่ง แม้ยายยังโชคดีอยู่บ้าง ที่ชาวบ้านแถวนั้นคอยเอาอาหารมาให้ อย่างน้อยได้บรรเทาความหิว แต่การที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ความรู้สึกมันคงว่างเปล่า น่าเห็นใจจริงๆ
จันขอบคุณทุกคนนะคะ ที่คอยช่วยยาย และจากนี้ ยายจะได้มีชีวิตการเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ไม่ต้องเหงาแล้วนะคะยาย
คลิปแนะนำอีจัน
เสียงสะท้อน แม่ค้าลาดปลาเค้า #ไข่ขึ้นราคา