กบ เมนาท ถ่ายทอดเรื่องราว เสียเเม่เพราะถูกฆ่า ตั้งคำถาม เหยื่อฆาตกรรมมีสิทธิ์เรียกร้องความตายคืนไหม

หลังจากกรมราชทัณฑ์กลับมาดำเนินการประหารชีวิตนักโทษเด็ดขาดอีกครั้งในรอบ 9 ปี ทำให้เกิดกระแส 2 ด้าน ทั้งด้านที่เห็นด้วย ที่ประเทศไทยกลับมามีโทษประหารชีวิตนักโทษอีกครั้ง เพื่อเป็นการลงโทษผู้ก่อเหตุอย่างสาสม

แต่อีกด้าน กลับไม่เห็นด้วย เพราะถือว่าเป็นการลิดรอนสิทธิการมีชีวิตอยู่ของมนุษย์

จากการออกมาประท้วงของเครือข่ายต่างๆที่ไม่เห็นด้วยกับการดำเนินโทษประหารชีวิตนักโทษ เป็นเหตุให้ คุณกบ เมนาท นันทขว้าง ดีไซเนอร์ชื่อดัง ได้ออกมาเปิดเผยเรื่องราวชีวิตของตัวเอง ที่ต้องสูญเสียคุณแม่ "สุวรรณี สุคนธา" นักเขียนชื่อดังไป จากเหตุการณ์ ฆ่าชิงทรัพย์อย่างทารุณ

พร้อมกันนั้นเธอยังได้แสดงความคิดเห็นถึงการคัดค้านโทษประหารของนักสิทธิมนุษยชน

ในมุมมองของลูกสาวที่เสียแม่เพราะโดนคนร้ายฆ่าอย่างทารุณ

"คิดถึงแม่..ฉันไม่เคยคิดจะพูดถึงเรื่องนี้ แต่เพื่อประโยชน์ของสังคม ที่นับวันมีคนชั่วมากขึ้น

ฉันจึงเขียนมาจากแรงสะเทือนใจ จากร่างที่สั่นสะท้านของฉันที่มาจากความเจ็บปวดในใจ

แม้เวลาจะผ่านมานาน.. แสนนานแล้วก็ตาม

แม่ของฉันแม่ของเรา.. ที่เลี้ยงลูกคนเดียวอีก 3 ชีวิต ในเย็นของวันหนึ่งแม่จากพวกเราไป แม่ออกไปตลาด

เราไม่เคยคิด ..ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง ฉันจะไม่พูดถึงความเจ็บปวดและความเศร้าอย่างแสนสาหัส

ที่ทำให้ฉันที่เพิ่งอายุอายุแค่ 28 กับลูกชายอายุขวบเดียวและน้องสาวอีก 2 คน ต้องเจอความจริงที่ไม่ยุติธรรม

แม่ไปจ่ายตลาด.. มีคนชั่ว 2 คนทำร้ายถึงตาย

แล้วเอาร่างแม่ไปโยนไว้ในพงหญ้าข้างทาง

ฉันจะไม่พูดถึงแผลกี่สิบแผล ทำให้แม่ตายอย่างเจ็บปวด

แม่เป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมาก เป็นคนดี เป็นคนพิเศษ

เป็นแม่ที่เป็นที่พึ่งคนเดียวในชีวิตของพวกเรา เป็นเหมือนแท่งเทียนเล่มที่จุดสว่างนำทางให้ฉันเสมอ

และกับคนอื่นๆอีกมากมาย

ที่สำคัญแม่เป็นนักเขียนที่ในยุคนั้นหรือยุคใหนๆ ก็ไม่มีใครเขียนได้อย่างมีความเป็นตัวเองถึงอย่างนั้น

ถ้าแม่ยังอยู่กับพวกเราแม่คงมีความสุขมาก และแม่คงจะเขียนงานออกมาได้อีกมาก

แม่ของเราคือแรงบันดาลใจ

แม่คือผู้หญิงเก่งที่ไม่ท้อกับความทุกข์ยากใด

แม้ความตายจะมาถึงแม่.,

อย่างที่ฉันและน้องไม่อาจจะทนทานในความทุกข์นั้นได้

ยังดีที่พวกเราเป็นคนรักดี.. ไม่เอาความเจ็บปวดมาทำลายเราเอง

เราเปลี่ยนความทุกข์ใจเป็นแรงพลักให้สร้างชีวิตที่ดีขึ้นมาจากกองทุกข์สาหัสสากรรจ์

ฉันคิดว่ามันเป็นชะตากรรม

ก็ได้แต่คิดแค่นี้

มนุษย์คนใดที่ลงมือใช้มีดกรีดและทิ่มแทงเข้าไปถึงร่างกายของมนุษย์อีกชีวิตหนึ่งได้

ย่อมต้องได้รับการชดใช้กรรมนั้นอย่างเท่าเทียม

ไม่ได้เป็นการแก้แค้น นั่นคือการลงโทษในการทำความเลว..

ไม่สมควรที่จะปล่อยให้เป็นเยี่ยงอย่าง ถึงขนาดลงมือทำร้ายคนเป็นๆ จนตายไปต่อหน้ามีทั้งเลือด

เสียงร้องที่เจ็บปวดเหลือแสน กับเสียงร้องขอชีวิต

การฆาตกรรมโดยเพื่อหวังแต่ทรัพย์นั้นมันผิดบาปมาก

ถามพวกที่ออกมาปกป้องคัดค้านการลงโทษที่สมควรแล้วนั้น

จิตใจทำด้วยอะไร ใครก็ตามที่ออกมาปกป้องฆาตกร คนเหล่านั้นคงมีจิตใจคล้ายกัน

อ้างสิทธิมนุษย์ชน..

คนที่ถูกฆาตกรรมอย่างทารุณและเป็นผู้บริสุทธิ์

มีสิทธิ์เรียกร้องความตายคืนมาได้มั้ย?

ช่วยหยุดพวกอ้างสิทธิมนุษยชนเพื่อผลประโยชน์ทางอื่น

โดยช่วยกันแชร์กันไปให้มาก

ความตายของแม่จะมีประโยชน์ต่อชีวิตผู้บริสุทธิ์

ที่ยังอาจจะเจอการฆาตกรรมเลือดเย็น

ถ้ามีพวกอยากให้กฎหมายปกป้องอ่อนข้อต่อ ฆาตกร"