เก่งเกิ๊น! เด็กอาชีวะไทย บินคว้าแชมป์แกะสลักหิมะโลก
พวกเขาทำได้ยังไงกัน อีจันไปหาถึงที่ เพื่อหาคำตอบนี้
อีจันเดินทางไปที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาเสาวภา และพบกับน้องๆ กลุ่มหนึ่ง กำลังนั่งแกะสลักก้อนน้ำแข็ง อยู่ในห้อง ที่อากาศค่อนข้างร้อน
อีจันเข้าไปสอบถาม จึงรู้ว่า นี่แหละ ทีมเด็กอาชีวะ ที่อีจันตามหา!
น้องผู้หญิง เข้ามาคุยกับอีจัน ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม น้องชื่อ “ปั้น” น.ส.สุดากาญจน์ จาดแก้ว นอกจากนั้นยังเจอกัน “กวินท์” นายกวินท์ ศตะภัค “โอม” นายองศา ยุทธสะอาด และ “หมีพู” นายณัฐวุฒิ แสงภู ระดับชั้น ปวช.3 นักศึกษาสาขาวิจิตรศิลป์ วิทยาลัยอาชีวศึกษาเสาวภา ทั้ง 4 คนนี้ คือเด็กไทย ที่ไปแข่งขันเมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา
ทีมนี้ ไม่มีใครเก่งเรื่องแกะสลักสักคน!
น้องปั้น เล่าให้อีจันฟังว่า ทีมนี้มารวมตัวกัน จากการคัดเลือกของอาจารย์ โดยให้โจทย์ในการปั้นหน้ากากผีตาโขน จึงมารวมตัวกันได้ แต่พวกเขาทั้ง 4 คน ไม่มีใคร มีพื้นฐานการแกะสลักเลย เพราะทุกคนมาจากสายงานปั้น
เวลาการซ้อมอันน้อยนิด กับภารกิจระดับโลก!
น้องปัน บอกว่า เวลาการซ้อม ที่มีจำกัด เพราะเหลือเวลาแค่ 3 สัปดาห์ ก่อนวันบินไปแข่ง ตลอดทั้ง 3 สัปดาห์นี้ ต้องมุ่งมั่นตั้งใจซ้อม สัปดาห์แรกต้องซ้อมกับดินเหนียว ต่อมาซ้อมกับก้อนทรายผสมปูน ที่ทีมและอาจารย์ร่วมกันคิดค้น และสุดท้ายซ้อมกับน้ำแข็งก้อนมหึมา เวลาแค่เท่านี้ คือความกดดันสูงมาก…
ช่วงเวลาสุดทรหด! ไทย – จีน อากาศต่างกันสุดขั้ว
อุปสรรคครั้งใหญ่ในการแข่งขัน คือสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย เพราะเมืองจีนตอนนั้น คือ -30 องศาเซลเซียส หน้าจนอุปกรณ์ที่เตรียมจากไทยไป ใช้ไม่ได้สักอย่าง เพราะทุกอย่างจับตัว กลายเป็นน้ำแข็ง
งานไม่เดิน วัสดุคือปัญหา ปัญหาเฉพาะหน้าต้องร่วมกันแก้
น้องปั้น เล่าย้อนเวลาเริ่มแข่ง เหมือนทางตัน เพราะเต๊าที่ใช้ตีเส้น ปากกาเคมี ที่เตรียมไป กลายเป็นน้ำแข็ง ทีมต้องดูว่า ทีมข้างๆ ใช้วิธีไหนในการร่างภาพ จนได้คำตอบทีมจีน ใช้หมึกกับพู่กันในการร่าง
น้องปั้นถึงกับบอกว่า…
“ต้อนนั้นพวกหนูยกมือไหว้ ทำทุกอย่าง เพื่อให้การแข่งขันได้ไปต่อ”
คราวนี้ทีมน้องๆ ขอความช่วยเหลือ เพราะจะหาซื้อตอนนั้น ก็ไม่ทันเสียแล้ว แต่ด้วยความน่ารักของชาวจีนทีมข้างๆ พวกเขายกอุปกรณ์ให้ทีมชาติไทยใช้ได้เลย
คราวนี้น้องๆ เริ่มลุยต่อ!
น้องๆ ต้องใช้เวลาร่วม 3 วัน ในการรังสรรค์ผลงาน ฝ่าอุปสรรคนับไม่ถ้วน ทั้งหิมะตก ทั้งอุณหภูมิติดลบต่ำ ทั้งเสื้อผ้าที่หน้าเทอะทะ แต่เมื่อเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ผลงานนี้กลับป๊อบในหมูชาวจีน และคนที่เดินผ่านไปมา เข้ามาขอถ่ายรูปกันเพียบ
เมื่อภารกิจสิ้นสุด ทุกคนก็ต่างพัก และหาที่เที่ยว
พวกเขาไม่คาดหวังแม้แต่น้อย ว่าการไปแข่งครั้งนี้ ซึ่งเป็นครั้งแรกของพวกเขา จะได้รางวัลกลับมา
กระทั่งถึงช่วงเวลาที่ทุกทีม ทั้ง 50 ทีม จากนานาประเทศ ต้องส่งตัวแทนไปซ้อมรับรางวัล แต่ขณะเดียวกันก้มีทีมงานแข่งขันติดต่อมา บอกว่าจะมีทีมงานเข้ามาสัมภาษณ์
ทุกคนไม่คิดอะไร กระทั่งทีมสัมภาษณ์ ถามคำถามต่างๆ มาจนถึงข้อที่ 5 ทีมงานถามว่า…
“ทุกคนรู้สึกยังไง ที่ได้รางวัลชนะเลิศ”
คำถามนี้ทำทั้งทีมมึนงง เกิดอะไรขึ้น ทำไมมีคำถามนี้!
กระทั่งทีมสัมภาษณ์บอกว่า ยังไม่รู้กันเหรอ ว่าทีมคุณได้รางวัล หลังสิ้นเสียงนั้น น้องๆ ทั้งทีมต่างโผเข้ากอดกันทั้งน้ำตา ด้วยความดีใจ ที่ได้รับรางวัลนี้ กลับมาฝากคนไทย
ด้าน นายศรชัย ชนะสุข หรือ อ.ต้อม เปิดใจกับอีจันว่า กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ในเมื่อเมืองไทยเราเป็นเมืองร้อนและเป็นเมืองที่ไม่มีหิมะ การซ้อมจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด จนถึงวันที่ไปแข่ง ที่ Harbin Engineering University (HEU) ในเมืองฮาร์บิน ประเทศจีน ก็ยังห่วงเด็กๆ เพราะอุปสรรคเกิดขึ้นทุกช่วงการแข่งขัน
อ.ต้อม ยังบอกไว้ว่า…
“แม้ว่าอุปสรรคจะเยอะแค่ไหน แต่ใจน้องๆ ก็สู้ไม่ถอย ยอมทนหนาว จับมือกันสู้จนสามารถคว้าแชมป์มาได้”
น้องเจ๋งสุดๆ! อีจันขอชื่นชมจากใจเลยครับ
รางวัลนี้ นอกจากจะเป็นความภาคภูมิใจของน้อง ครอบครัว และสถาบันแล้ว ยังเป็นรางวัลที่คนไทยทั้งประเทศ ดีใจ และประทับใจมากครับ