4 เมษายน 2563 โลกทวิตเตอร์แห่แชร์ทวีตที่เป็นเรื่องราวของผู้ใช้ทวิตเตอร์รายหนึ่ง ที่ได้ออกมาแชร์ประสบการณ์ติดเชื้อโควิด-19 ทั้งที่ไม่เคยมีไข้เลย!!
สำหรับอาการทั้งหมดที่เจ้าตัวได้เล่าไว้ มีดังนี้
1.เริ่มจากสงสัยว่าภูมิแพ้อากาศน่าจะกำเริบ (ซึ่งภูมิแพ้อากาศที่เคยเป็นจะมีอาการครั่นเนื้อครั่นตัว ไม่มีไข้ มีเสมหะ มีน้ำมูก คัดจมูกและหนักหัว) รอบนี้มีอาการข้างต้นทั้งหมด ยกเว้นอาการหนักหัว
ภาพจากอีจัน
2.แถมยังมีอาการเพิ่มเติมคือ อยู่ๆ ก็เสียงแหบ มีไอบ้าง แต่ไม่เจ็บคอ กินยาแก้ภูมิแพ้+ฆ่าเชื้อแล้วก็รู้สึกดีขึ้นแต่ไม่ 100% (ซึ่งปกติจะ100%เลย)
ภาพจากอีจัน
3.ตอนแรกไปหาหมอที่ รพ. ประกันสังคมที่สังกัดอยู่ คุณพยาบาล ณ จุดคัดกรองไม่จัดให้ผมเป็นบุคคลที่มีความเสี่ยง เพราะไม่มีไข้และไม่ได้กลับมาจากประเทศเสี่ยง (เกณฑ์ รพ. ตอนนั้น) ทั้งๆ ที่บอกแล้วว่าขึ้นแอร์พอร์ตลิ้งจากสนามบินทุกวันและทำงานอยู่ทองหล่อ
4.สุดท้ายคุณหมอวินิจฉัยว่าเป็น ‘คออักเสบเฉียบพลัน’ ไม่ได้เอกซเรย์ ไม่ได้ตรวจสารคัดหลั่ง แต่ได้ยาพารามา 2 แพค กับยาแก้เจ็บคอ
5. 7 วันผ่านไปอาการไม่ดีขึ้น+ที่ทำงานมีคนติดเชื้อแล้ว เลยตัดสินใจไปตรวจอีกครั้งที่ รพ.เอกชน แห่งหนึ่งแถวที่ทำงาน โดยใช้โค้ดของคนที่ติดเชื้อนั่นแหละมาขอตรวจฟรี จนท. ก็มาเอกซเรย์ คุณหมอก็มาซักประวัติ แล้วก็เอาไม้มาแยงจมูกกับลำคอ
6.คุณหมอเสนอให้แอดมิททันที เพราะอยู่ใกล้ชิดผู้ติดเชื้อ แถมอาการส่วนใหญ่คล้ายคนติดเชื้อ แต่พอเจอค่าห้องคืนละเกือบหมื่น แล้วบอกไม่ได้ว่าต้องอยู่กี่คืน ประกันสุขภาพที่มีก็ครอบคลุมค่าห้องไม่หมด เลยตัดสินใจกักตัวที่บ้านแทน
7.สรุปโดนไป 7,000 บาท ค่าตรวจโควิดอะฟรีจริง แต่มีค่าเอกซเรย์ ค่ายา (ตามอาการ) ค่านู่นนี่นั่นอีก แต่ผมไม่มีเงินจ่าย เพราะเข้าใจว่าตรวจฟรี เลยขอติดเงิน รพ. ไว้ก่อน (ต้องขอโทษ รพ. ด้วยครับ)
8. 5 วันถัดมา รพ.เอกชน โทรมาแจ้งว่าผลเป็น positive จากนั้นทาง รพ. ก็ประสานงานไปยัง รพ. สังกัดประกันสังคมให้ สุดท้ายเตียงเต็ม ตอนนั้นมืดแปดด้านเลย โชคดีที่ได้พี่ตัวแทนประกันชีวิตที่ผมทำประกันไว้กับแก ไฝว้หน่วยงานนู้นนี้ให้จนเรื่องเดินเร็วมาก
9.เย็นวันนั้นมี จนท. จากศูนย์เอราวัณโทรมาบอกว่าได้เตียงแล้วที่ รพ.สนาม แห่งหนึ่ง (ขอขอบคุณ กทม. ด้วยครับ) ให้เตรียมเสื้อผ้ามาด้วย เพราะ รพ. ไม่มีให้ คืนนั้นเองก็มีรถพยาบาลเปิดไซเรนมารับถึงบ้าน ผมก็นั่งรถไปกับ จนท. ใส่ชุดอวกาศ 3 คน
ภาพจากอีจัน
ภาพจากอีจัน
10.ตอนมาถึง รพ. บรรยากาศเงียบมาก ไม่มีคนเลย จนท. เลยเดินไปส่งที่ห้องพัก โดยห้ามเดินออกนอกเส้นสีแดงที่ทาง รพ. ตีเอาไว้ ส่วนห้องที่ผมได้เป็นห้องเดี่ยว สภาพดี เหมือน รพ.เอกชน เลยแต่อยู่ที่นี่ต้องซักผ้าเอง ของทุกอย่างใช้แล้วทิ้งหมด ยกเว้นเสื้อผ้า 11.เรื่องอาหารการกิน คุณพยาบาลจะวางไว้ให้หน้าห้องวันละ 3 เวลา วันไหนมีคนมาบริจาคอาหารที่ รพ. ก็ได้กินดีหน่อย เช่น บะหมี่หยกเป็ดย่างเอ็มเค ยาโยอิ 12.อย่างเมนูนี้ ก็ได้รับเกียรติเป็นมื้อกลางวันมา 5 วันติดแล้ว โซเดียมเอย อะไรเอย สุดท้ายเลยให้ที่บ้านเอาปลากระป๋อง นม ผลไม้มาให้ (ดรอปไว้หน้าตึก) 13.จากที่คุยกับคุณหมอ เนื่องจากเชื้อตัวนี้ยังไม่มียารักษา ดังนั้นวิธีการรักษาคือรักษาตามอาการ ปวดหัวก็พารา มีไข้ก็ยาลดไข้ ไอก็ยาแก้ไอ ของผมมียาติดมาจาก รพ.เอกชน ที่ไปตรวจมาอยู่แล้ว คุณหมอเลยไม่ได้จัดยาเพิ่มให้ 
ภาพจากอีจัน
14.ที่นี่จะไม่ได้เจอหน้าคุณหมอหรือพยาบาลแบบตัวต่อตัว เขาใช้วิดีโอคอลเอา ที่สำคัญเราต้องคอยวัดอุณหภูมิร่างกายตัวเองแล้วไลน์แจ้งคุณพยาบาลวันละ 5 เวลาอีกด้วย อันนี้สนุกมาก ! ได้ฝึกความตรงต่อเวลา รอบแรก 6 โมงเช้านะครับ 55+ 15.เว้นแต่การเอกซเรย์ปอด ที่จะมีคุณพยาบาลเข้ามาสแกนปอดถึงในห้อง (คืนเว้นคืน) วันถัดมาคุณหมอจะวิดีโอคอลมารายงานผล ตอนแรกผลเอกซเรย์ของผมพบว่าเชื้อลงปอดไปนิดหนึ่ง แต่คุณหมอยังไม่ให้ยาอะไรเพราะไม่มีอาการอะไรน่าเป็นห่วง 2 วันให้หลังปอดก็กลับมาเป็นปกติ เพราะร่างกายขจัดไวรัสออกไปเอง 
ภาพจากอีจัน
16.ตอนนี้อยู่ รพ. มา 10 วันแล้วครับ (ต้องอยู่ให้ครบ 14 วัน) ตอนนี้สิ่งที่ข้องใจผมมากคือ คุณหมอทุกคนที่ตรวจบอกว่าจะไม่มีการเทสแลปรอบสองว่าผลเป็น negative หรือยัง เพราะผลเอกซเรย์ปอดไม่มีเชื้อแล้ว แปลว่าร่างกายสร้างภูมิได้แล้ว 17.อีกอย่างต้องสำรองน้ำยาให้คนที่เสี่ยงจริงๆ อันนี้เข้าใจได้เพราะทรัพยากรมีจำกัด (ทั้งๆ ที่ไม่อยากเข้าใจ ที่จริงทุกคนในประเทศนี้ควรได้ตรวจด้วยซ้ำ) แต่แอบสงสัยว่าทำไมส่วนใหญ่ผู้ป่วยที่นอน รพ.เอกชน บางที่ได้ตรวจรอบสองกัน เป็นเพราะนอน รพ.รัฐ เหรอถึงไม่ได้ตรวจ? 18.สำหรับสาเหตุที่ติดเชื้อ ไม่ทราบเหมือนกันครับว่าติดมาตั้งแต่ตอนไหน เพราะผมเองใส่หน้ากากมาตลอดตั้งแต่กลางมกราคมเลย เพียงแต่อยู่ในพื้นที่เสี่ยงตลอด 19.ขอย้ำอีกทีครับว่า ทั้งหมดที่เล่ามานี้ ‘ไม่เคยมีไข้เลย’ 
ภาพจากอีจัน