เปิดเรื่องราวของ “หมอดล” หมออนามัยกับการทำหน้าที่ในถิ่นทุรกันดาร

หัวใจคนให้ ไม่มีข้อเเม้ ไม่ว่าสิ่งที่ทำจะลำบากและต้องอดทนเเค่ไหน

หลายวันก่อนจันมีโอกาสได้เห็นเรื่องราวของหมออยามัย ใน จ.แม่ฮ่องสอน คนหนึ่ง ที่เขาโพสต์เรื่องราวการทำงานลงบนเฟซบุ๊กส่วนตัว ในการออกตรวจเเละดูเเลชาวบ้านในเเต่ละครั้ง ภาพที่จันเห็นนั้น สัมผัสได้ถึงความยากลำบาก และแอบคิดในใจว่า จะมีสักกี่คนที่จะสละความสบายของตัวเองไปให้คนอื่นโดยไม่คิดค่าตอบเเทน

จันมีโอกาสได้พูดคุยกับ “หมอดล” หรือ นายพิชญดล เผือกพาคำ นักวิชาการสาธารณสุขปฏิบัติการ ผอ.รพ.สต.โพซอ อ.แม่สะเรียง จ.แม่ฮ่องสอน หรือที่ชาวบ้านเรียกเขาว่าคุณหมอ

หมอดลเล่าย้อนความถึงจุดเริ่มต้นการทำงานว่า เขาจบจากวิทยาลัยการสาธารณสุขสิริธรจังหวัดพิษณุโลก ปกตินักศึกษาส่วนใหญ่พอเรียนจบจะได้กลับไปทำงานที่จังหวัดบ้านเกิดเลย เเต่เขาได้มีโอกาสไปดูแลกลุ่มคนตามลำน้ำสาละวินและคนชายขอบชายแดนไทยพม่าหมู่บ้านเป็นเวลา 10 กว่าปี

จนปี 2558 หมอดลต้องไปบรรจุที่กระทรวงสาธารณสุขที่กรุงเทพฯ ทำอยู่ 2 ปี จึงขอกลับมาช่วยราชการ มาทำงานเพื่อชาวบ้านในถิ่นทุรกันดารเหมือนเดิม แม้ต้องเเลกกับความลำบากเเละความสบาย เเต่เขาก็ไม่หวั่น ตอนนี้การทำงานต้องเดินมาจากบ้านประมาน 2 ชม. กว่าจะถึงที่ทำงาน และต้องออกพื้นที่ให้บริการในเขตรับผิดชอบและพื้นที่ข้างเคียง

ภาพที่เห็นต้องขับรถข้ามแม่น้ำ ลงห้วยขึ้นเขา เสี่ยงอันตราย ไม่ใช่การเเสดง เเต่คือชีวิตจริงที่หมอต้องเจอ ยิ่งน่าฝนไม่อยากจะบรรยายถึงความเสี่ยงที่ต้องเผชิญ แต่เพื่อสุขภาพเเละความสุขของชาวบ้าน นั่นจึงไม่ใช่ปัญหา

นี่อาจเป็นเพียงเศษเสี้ยวของการทำงานที่เเสนทรหดของคนเสียสละ เเต่จันอดเก็บไว้คนเดียวไม่ได้จริงๆ กราบหัวใจผู้ให้ กราบหัวใจคุณหมอ นักรบเสื้อกราวน์ของชาวบ้าน

#สุดยอดมากๆค่ะ #จันขอเป็นกำลังใจให้