ภูเก็ตวันนี้ นักท่องเที่ยวยังไม่มา ช้างไม่รู้จะโชว์ใคร ปางช้างขาดรายได้ ปิดกิจการ ช้างตกงาน ไร้หน่วยงานสนใจ วอนเห็นใจช้างด้วย

ไม่ใช่แค่โรงแรม ร้านอาหาร บริษัททัวร์ ที่ได้รับผลกระทบจากสถานการณ์โควิด-19 แต่ที่ จ.ภูเก็ต แหล่งท่องเที่ยวที่เป็นเป้าหมายอันดับต้นๆ ของชาวต่างชาติ อย่างปางช้างก็ได้รับผลกระทบไปด้วย

ปางช้างที่ จ.ภูเก็ต ถือเป็นอีกหนึ่งในจุดหมายที่นักท่องเที่ยวต่างชาติแทบทุกคนต้องปักหมุดมาเยือน

เมื่อมีสถานการณ์โควิด-19 ประเทศถูกปิด นักท่องเที่ยวไม่สามารถมาเที่ยวได้ ปางช้างต่างๆ จึงต้องหยุดกิจการไปโดยปริยาย เมื่อหยุดกิจการ ขาดรายได้ ทั้งคนและช้างจึงเดือดร้อนถ้วนหน้า เจ้าของช้าง นอกจากจะต้องดูแลปากท้องตัวเองแล้ว ก็ต้องดูแลปากท้องช้างด้วย

จันไปเที่ยวภูเก็ต จึงได้มีโอกาสไปเยี่ยมปางช้างและคนเลี้ยงช้างที่อินบ๊อกซ์มาหาเรา ว่าตอนนี้ลำบากมาก เพราะจะไม่มีเงินซื้ออาหารให้ช้างกินแล้ว

ที่แรกที่เราไปเยือน คือ ปางช้าง ป่าตอง elephant care เราได้เจอกับพี่ปุ๋ย เจ้าของปางช้างเล็กๆ ที่มีช้างอยู่ 2 เชือก พี่น้อง คือ เจ้าแอนนาและเจ้าบุญหนา

พี่ปุ๋ยเล่าให้เราฟังว่าแต่ก่อนนั้นมีนักท่องเที่ยวประมาณวันละ 15-20 คน ก็มีรายได้พอสำหรับจ้างลูกน้องและดูแลช้าง แต่ว่าหลังจากปิดประเทศ ไม่มีนักท่องเที่ยว ก็ขาดรายได้ จนต้องให้ลูกน้องพักงานไปก่อน

ซึ่งตัวพี่ปุ๋ยเองนั้นโชคดีหน่อย เพราะกิจกรรมที่ปางช้าง ป่าตอง elephant care ของพี่ปุ๋ยนั้น มีกิจกรรมปลูกพืชเพื่อเป็นอาหารช้างด้วย ไม่ว่าจะเป็นแตงโม กล้วย สับปะรด และหญ้าเนเปียร์ ทำให้เมื่อปิดปางช้าง ช้างทั้ง 2 เชือกจึงพอมีอาหารให้กินอยู่บ้างโดยไม่ต้องไปหาซื้อจากที่อื่นมาให้ช้างกิน

แต่ว่าก็มีสิ่งที่กังวลในตอนนี้ คือ หากสถานการณ์ยังเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ ไม่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาเที่ยวเมืองไทยเลย อาหารของช้างที่ปลูกไว้ ก็น่าจะหมด ซึ่งจากที่ประเมิน คิดว่าภายในสิ้นเดือนนี้ ผลไม้ต่างๆ รวมถึงหญ้าที่ปลูกไว้ก็น่าจะหมด ตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี ก็ได้แต่ภาวนาขอให้ประเทศเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาเที่ยว โดยมีมาตรการป้องกันที่ดี ก็น่าจะเป็นไปได้

อีกที่ที่จันได้มีโอกาสไปเยือน คือ ปางช้างไห้ ที่นี่ค่อนข้างแตกต่างจากปางช้าง ป่าตอง elephant care เพราะที่นี่เป็นปางขนาดใหญ่ มีช้างถึง 25 เชือก

เราเจอกับพี่จา เจ้าของปางช้างไห้ พี่จาเล่าว่า ช้างทั้ง 25 เชือกนี้ บางเชือกอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่พี่จายังเด็กๆ เป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต้องดูแลเขาให้ดีที่สุด

เมื่อไม่มีนักท่องเที่ยวมาขี่ช้าง ชมช้าง พี่จาก็นำช้างบางเชือกไปรับจ้างลากไม้ยางจากในป่า ก็พอมีรายได้อยู่บ้าง แม้จะเหนื่อยกว่าเดิมก็ตาม แต่ก็ไม่ใช่ทุกเชือกที่จะลากไม้ได้ เพราะบางเชือก ก็ไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อน ทำให้รายได้จากการลากไม้ไม่พอค่าอาหารและค่าดูแลช้างทั้ง 25 เชือก

ซึ่งที่ผ่านมาพี่จาก็จะเหมาสัปปะรดมาให้ช้างกิน แต่ตอนนี้ เงินหมดแล้วทำให้ต้องไปกู้เขามาเพื่อซื้ออาหารให้ช้าง และลดภาระ โดยการพาช้างไปผูกค้างคืนไว้ในป่าที่นายทุนเจ้าของที่อนุญาต เพื่อให้ช้างกินหญ้าและต้นไม่เล็กๆ บริเวณนั้น โดยจะเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ ทุกวัน

ซึ่งตอนนี้ช้างกินหญ้าตามป่าหมดไป 2 เขาแล้ว นอกจากนั้น ก็ได้พาช้างเดินลัดเลาะตามถนน เพื่อให้กินหญ้าที่อยู่ช้างทาง เรียกว่า หากินเองและช่วยตัวเองตามธรรมชาติไปก่อน และตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อไปดีถ้าหญ้าบนเขาหมด ซึ่งก็ใกล้จะหมดเต็มทีแล้ว

มีอีกหนทางที่พี่จาคิดได้ในตอนนี้ คือ ถ้าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะอนุญาตให้ช้างเข้าไปกินหญ้าที่เขาพระแทว , เขานาคเกิด และเขตอุทยานรายัน ก็น่าจะช่วยต่อลมหายใจของคนเลี้ยงช้างและช้างไปได้อย่างน้อย 2-3 เดือน เพราะตอนนี้ก็ยังไม่รู้อนาคตว่าเมื่อไหร่สถานการณ์จะกลับมาปกติ

อีกคนที่จันได้มีโอกาสคุยด้วย คือ พี่แดง พี่แดงเป็นชาวจังหวัดสุรินทร์ ที่นำช้างมาอยู่ภูเก็ตกว่า 30 ปีแล้ว ตอนนี้พี่แดงมีช้างอยู่ 3 เชือก ซึ่งรับงานจากปางช้าง

เมื่อเกิดเหตุการณ์โควิด-19 ปางช้างปิด พี่แดงและช้างทั้ง 3 เชือกจึงตกงาน ไม่มีรายได้ ตอนนี้พี่แดงเองก็ต้องเอาช้างไปผูกไว้ตามป่า เพื่อให้กินอาหารเหมือนกัน เจ้าของปางช้างเองก็ไม่ได้ชดเชยหรือเยียวยาอะไรพี่แดงมากนัก ซึ่งพี่แดงก็เข้าใจ เพราะเชื่อว่าเจ้าของปางช้างก็คงลำบากไม่แพ้กัน ตอนนี้ก็ได้แต่หวังว่า ขอให้ประเทศเปิดเร็วๆ นักท่องเที่ยวจะได้เข้ามาเที่ยวเหมือนเดิม เพราะยิ่งช้าเท่าไหร่ พี่แดงก็คงต้องเป็นหนี้มากเท่านั้น

จากที่ได้คุยกับทั้ง 3 คน สิ่งหนึ่งที่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน คือ รู้สึกน้อยใจที่ไม่มีหน่วยงานไหนเข้ามาดูแลหรือสนใจช้างและคนเลี้ยงช้างบ้างเลย ทั้งๆ ที่พวกเราก็ได้รับความเดือนร้อนไม่แพ้คนอื่นๆ
จันขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคน ให้ผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้นะคะ