“26 ธ.ค. 47”
19 ปีไม่มีวันลืม!
วันนี้อยู่ในความทรงจำ อันแสนเศร้าใจ ของคนไทยทั้งประเทศ และผู้คนทั่วโลก เป็นวันที่เกิดโศกนาฏกรรม ที่คร่าชีวิตคนไปหลายพันคน
วันนี้ (26 ธ.ค. 66) อีจันจะพาทุกคนย้อนถึงเหตุการณ์ “คลื่นยักษ์คร่าชีวิต” ไปกับ “พี่โบ๊ท” เด่นชัย ครุฑเจริญ หนึ่งในกู้ภัย ที่ลงพื้นที่ หาร่างผู้สูญเสีย ในวันเกิดสึนามิ
“ศพเกลื่อน เมืองร้าง ภาพแรกที่เห็นคือหลอนมากครับ”
พี่โบ๊ท เล่าให้อีจันฟัง ก้าวแรกที่เท้าเหยียบพื้น ที่ อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา ช่วงเวลา 3 ทุ่ม ที่นั่นเหมือนเมืองร้าง ที่รายล้อมไปด้วยศพคน อยู่ทุกจุด ทุกที่ มองไปตรงไหนก็มีแต่ศพ
เมื่อไปถึง ก็ไม่รีรอกู้ภัยทุกคน ที่มาจากทั่วสารทิศทั่วประเทศไทย ก็เริ่มงานทันที เก็บกู้ร่างผู้เสียชีวิต บางศพก็อยู่ตามพื้น แต่บางศพก็ติดอยู่ตามซากปรักหักพัง หรือถูกต้นไม้ทับ
หน้าที่ของพี่โบ๊ทคือ ต้องระบุอัตลักษณ์ของศพ ว่าเป็นใคร มาจากชาติไหน มีตำหนิอะไรบ้าง เพื่อเป็นข้อมูลในการค้นหา สำหรับญาติ แต่ด้วยศพที่มีมากพุ่งทะลุหลักพัน และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่มีท่าทีว่าจะหมด มีรถสิบล้อนขนศพมาเยอะมาก หลังจากระบุข้อมูลเสร็จ ก็จะบรรจุศพลงถุงซิป เพื่อรักษาสภาพศพ และบรรจุลงโลงต่อไป
“ศพเยอะจนหาไม่เจอ บางทีศพที่หา คือโต๊ะที่ผมใช้ทำงาน”
พี่โบ๊ทเล่าด้วยเสียงเศร้าๆ ว่า กู้ภัยทุกคนทำงานกันหนักมาก พอๆ กับศพที่เข้ามาเรื่อยๆ ศพเยอะเกิน จนวางเรียงรายเต็มพื้น บางทีศพที่หา ก็หาไม่เจอ แต่มาเจอตอนหลังว่า โลงศพที่บรรจุศพที่ตามหา คือโต๊ะที่พวกเขาใช้ทำงาน เพราะทุกพื้นที่ มีแต่ศพ!!!
พวกผมไม่มีเวลาเลยครับ ขนาดคืนข้ามปี ยังเคาท์ดาวกับศพ!
สะเทือนใจสุดๆ หลังอีจันได้ยินคำนี้จากพี่โบ๊ท พวกเขาสละเวลาส่วนตัวกันหลายวัน เนื่องจากวันที่เกิดเหตุคือหลังวันคริสต์มาส ซึ่งผ่านไปไม่กี่วันก็เป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ ทำให้พี่ๆ กู้ภัย พร้อมกับทุกหน่วยงาน ยังต้องอยู่ในที่เกิดเหตุกัน ไม่ได้กลับไปฉลองปีใหม่กับที่บ้าน
หนึ่งในกำลังหลักที่จำไม่ลืม คือพี่ๆ กู้ภัย ในเหตุการณ์ พวกเขาต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพื่อพาร่างไร้วิญญาณ กลับบ้านไปหาญาติของพวกเขา
เหตุการณ์นี้ยังคงอยู่ในความทรงจำ
แม้เหตุการณ์นี้ จะเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก แต่ภาวนาขออย่าให้เกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติ ที่พรากชีวิตคนไปแบบนี้อีกเลย