ปอ – กระติก – แซน – จ๊อบ เปิดใจ ไม่มีใครอยากสูญเสียเพื่อน

ไล่ไทม์ไลน์ชัดๆ เกิดอะไรขึ้นในคืนวันที่ แตงโม – นิดา พลัดตกเรือ กลางแม่น้ำเจ้าพระยา

วันนี้ (28 ก.พ.65) ปอ (เจ้าของเรือ) แซน (เพื่อนกระติก) กระติก (ผู้จัดการแตงโม) จ็อบ (เพื่อนปอ) ได้มาออกรายการ โหนกระแส ของพี่หนุ่ม กรรชัย เมื่อเวลา 12.30 น.ที่ผ่านมา

ซึ่งพี่หนุ่มก็ได้ถามหลายประเด็น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้น

ปอเล่าถึงความสัมพันธ์กับ แตงโม บอกว่า เป็นเพื่อนกันมานาน อยู่สั่งกัดโมเดลลิ่งด้วยกัน เป็นเพื่อนกัน ปอ เป็นเพื่อนกันกับกระติกอยู่แล้ว ปอ เป็นคนชวน กระติก ให้รวมเพื่อนเก่า

ปอ : เริ่มต้นจาก ผมกับกระติกเป็นเพื่อนกันอยู่เเล้ว เราทักกระติกไปในไลน์ ว่างๆชวนเพื่อนเก่ามาเจอกันหน่อย มีหลักฐานที่พูดคุย ขึ้นเรือครั้งแรกไปเติมน้ำมัน หลังจากนั้นกลับมารับ เเซน เเล้วเดินทางไปกินข้าวที่ร้านตานิด

กินข้าวเสร็จ 2 ทุ่มกว่าๆ ก่อนจะเดินทางกลับมาที่สะพานพระราม 8

ยอมรับว่าดื่ม ขาไป ดื่มแชมเปญ กินที่ไวน์ที่ร้านอาหาร 1 ขวด ขากลับ ดื่มไวน์อีก 1 ขวด

พี่หนุ่ม : ตอนลงเรือ ทำไมไม่ใส่ชูชีพ ?

กระติก : หนูไปเที่ยว หนูอยากถ่ายรูป เราถ่ายรูปกันตลอดเวลา มันไม่สะดวก เราไม่ได้คิดตรงนั้น เรามองว่ามันไม่ใช่ บานาน่าโบ๊ท คิดว่ามันไม่อันตราย หนูก็โง่เองที่คิดเเบบนั้น หนูสับเพร่าเอง

เเซน : ลืมคิดถึงไปเลย ว่าต้องเซฟตัวเอง

ปอ : ผมไม่ได้คิดประเด็นนี้ เเต่เรือผมมีชูชีพ เเต่เพื่อนผมลงไปถึง ถ่ายรูปกันทุกอิริยาบท ผมยังพูดว่า สว่างกับมืดทำอะไรพวกเธอไม่ได้เลยนะ ผมบอกเพื่อนว่า ชูชีพเรามี ผมยอมรับผิดว่า ผมไม่ได้กำชับอย่างดี ยอมรับกับความผิดพลาดเรื่องนี้

พี่หนุ่ม : ใช้คำว่าชุ่ยได้ไหม

ปอ : ได้ครับ ที่ชวนมานั่งเรือให้ไปกินข้าว เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น วันนี้ ผมรู้สึกผิดเเละเสียใจ กับการที่ผมชวนเพื่อนเก่ามากินข้าว

พี่หนุ่ม : สิ่งที่พูดไม่ได้เเสดงใช่มั้ย รู้สึกจริงๆใช่ไหม

ปอ : ไม่ผิดหรอกครับที่จะถาม ลองกลับไปคิดนะครับ เจตนาเจอเพื่อน ไปกินข้าวกันอย่างมีความสุข คุณกำลังฟินกับบรรยากาศ หันกลับมา เพื่อนคุณหายไปเเล้ว โลกผมเปลี่ยนจากวันนั้น ยังเห็นหน้าโม ถูกสังคมตีตราว่าเป็นฆาตกร

หนุ่ม : คุณเป็นเพื่อนประสาอะไร ในวันที่เพื่อนคุณหายไป คุณทิ้งเขา

ปอ : ไปทานอาหารร้านตานิด 18.30 น. ทานอาหารประมาณ 2 ชั่วโมง เเล้วเดินทางกลับ ไป 6 คน จ๊อบ เป็นน้องพี่ปอ มาช่วยทำงาน เป็นมือชงเหล้า รินไวน์ ต่างๆนาๆ ส่วนโรเบิร์ต เเอดมิทเมื่อคืน ไปตรวจ มีความเครียดสูง ความดัน 200 กว่า ปอ เป็นลูกค้า โรเบิร์ต เป็นรุ่นพี่ที่สนิทกัน

พี่หนุ่ม : ชวนโรเบิร์ตไปทำไม

ปอ : ผมอยากมีเพื่อนผู้ชาย เราสนิทกัน เหมือนคุยกินข้าวด้วยกันบ่อย เพื่อนเจอเพื่อนผมว่าไม่ใช่เรื่องเเปลก

กระติก : หลังจากนี้ก็เเล่นเรือ มีคุยกัน โมตกเรือตอนเวลาประมาณ 22.30 น. เเซนนั่งหันหน้าหาหัวเรือ หนูบอกตรงๆ ว่าหนูไม่ทราบ หนูไม่เห็นจริงๆ หนูนั่งดูวิวเเล้ว ไม่มีการถ่ายรูปเเล้ว

กระติก : ก่อนเกิดเหตุหนูนั่งดูวิวเเล้ว โมถามหาโทรศัพท์กับหนู ก่อนเกิดเหตุเราใช้เวลาอยู่ข้างหน้าเรือ โมก็สาละวนอยู่กับโทรศัพท์ หนูนั่งทับอยู่ ก็บอกว่าอยู่นี่ หนูช่วยเขาหา มันอยู่ตรงที่หนูนั่ง โทรศัพท์เสียบอยู่ในเเก้ว โมบอกเก็บให้หน่อย ก็เลยเก็บใส่กระเป๋าตัวเอง เเล้วหนูก็หันหน้าออกไปดูวิว

ปอ : ผมไม่เห็นเลยว่าโมเดินไปทางไหน โพสิชั่น เทควิวไปข้างหน้า ฟังเพลง ฟีลลิ่งความรู้สึกผมตอนนั้น มองไปข้างหน้าอย่างเดียว

นาทีแตงโมตกเรือ

เเซน : ขอกูฉี่เเป็บหนึ่งนะ เเล้วก็นั่งลงไปเลย เราก็ยังไม่ทันที่จะบอกให้หยุดเรือ เขาก็จับขาหนู 2 ข้าง เเซนก็ไม่ได้สังเกตว่าเขาทำอะไร เเซนก็เล่นโทรศัพท์ โมนั่งลงไปเเล้วเเซนไม่ได้สังเกต รู้สึกตัวอีกทีตอนที่เขาลุก โมทิ้งน้ำหนักมาที่เเซน มันไม่ที่จับหรืออะไรเลย โมบอกขอกูตั้งหลักเเป็บหนึ่ง อย่าเพิ่งดึง เขาอาจจะเสียหลัก เซ ไปตรงด้านซ้าย เขาก็เลยพลิกตกลงไป เราคว้าไม่ถึง เอื้อมไม่ถึง

พี่หนุ่ม : เขาฉี่ไหม

เเซน : เขาฉี่ค่ะ 10 วินาทีได้ ยืนยันว่าฉี่ 100 เปอร์เซ็นต์ พอแตงโมตกลงไป เราก็ตะโกน

จ๊อบ : ผมก็ตะโกน พี่โมตกน้ำๆๆ หยุดๆ ผมก็มองว่าพี่โมตกตงไหน พยายามจำ

เเซน : เเล้วมันก็มืดมาก

ระหว่างนั้น พี่หนุ่ม กรรชัย ก็ได้เปิดคลิปสุดท้ายของแตงโมให้ ทั้ง 4 คนได้ดู

กระติก : เขาบอกทุกคนบนเรือว่า ทำไมไม่ฟังเพลงเขา เขาคุยกับปอว่าเขาไม่อยากเป็นนักเเสดง อยากเป็นนักร้อง ทำไมไม่ฟังเพลงของฉัน เเล้วก็มีเพลงอื่นๆที่เขาไปร้องในรายการ พอดีเขานั่งอยู่ดี ก็บอกเขานั่งสวยๆจะถ่าย หนูก็บันทึกภาพให้

ปอ : เหตุเกิด 4 ทุ่มกว่า จากที่ผมหา ผมตามหาถึงตี 1 กว่าๆ กระติกยังอยู่ที่ NBC คือ ท่าเรืออีกท่า

กระติก : หนูได้ยินว่า คนอื่นได้โทรหาหน่วยงานกันเเล้ว หนูทำอะไรไม่ถูก หลังจากนั้น โทรหาเพื่อนๆ โทรหารุ่นพี่ โทรหาทั้งหมด 3 คน ไลน์คุยกันให้รายละเอียด ถามว่ารู้ชื่อเรือไหม เพราะรุ่นพี่ยังไม่รู้ลักษณะของเรือ พร้อมกับบอกว่า ให้บอกคนอื่นไปว่าแตงโมเดินไปท้ายเรือ แล้วตก อย่าบอกว่าฉี่ อย่าพูดอะไรเกี่ยวกับการไปฉี่ เพื่อนหนูเป็นดารา

ปอ : ไม่ได้เหตุเกิด ไปเมคมันจะเป็นปัญหา ฉี่ก็คือฉี่ อย่างที่พี่หนุ่มบอก คนตายพูดไม่ได้ ผมไป 6 กลับมา 5 คน 5 คนนี้ถ้าจะเตี้ยมกัน เห้ย โมพลัดตกน้ำ เราจะมาพูดทำไมว่าโมฉี่ พูดให้คนถามว่าฉี่จริงไหม เเต่เราต้องการพูดความจริง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเเซนพูดให้ฟังว่าโมฉี่ เราก็ต้องบอกว่าโมฉี่

จ๊อบ : จุดที่ผมพยายามชี้ ยังเข้าใจไม่ตรงกันเลย เรือลำนี้ ท่าจะจอดเทียบท่า เวลาเราเอาเรือเทียบกับโป๊ะ เพื่อไม่ให้เรือเสียหาย ตรงเรือจะมีรู ผมติดกันชน ติดทุ่นอยู่ เพราะว่าเรือลำนี้ ต้องติดทุ่น 2 อัน ข้างหลัง ข้างหน้า ผมต้องอ้อมไปติดอีกอัน บนเรือ ผมพยายามช่วยทุกคน คือพี่เขาโทร ผมเปิดไฟฉาย จังหวะนั้นก็กลัวตายเหมือนกัน ผมก็เอน เเล้วฉายไฟ มันเเล้วเเต่คลื่นนะ พี่ปอก็ตะโกน ตัวผมเองก็มีบ้าง เรามีการสื่อสารกับทางที่โป๊ะตลอดนะ ตรงนี้มีคนตกน้ำ คือเจ้าหน้าที่มาเเหละเเต่บอกว่าไม่มีเรือ ในมุมมองของคน ถ้าพี่ไม่เรือ เเสดงว่าช่วยไม่ได้ เเต่เรามีเรือ งั้นเราก็หาของเราต่อไป เท่าที่ทำได้ ผมบอกพี่ปอ พี่เราขับดูไหม เพราะตอนนั้นเราคุยกับคนบนบก ผมถามว่าน้ำพัดไปทางไหน ไปทางนนท์ งั้นพี่ปอเดี๋ยวเราไปดูกัน วนอยู่อย่างนั้น อยู่นานมาก ผมรู้เเค่ว่าทุกคนเหมือนจจะกำกับเวลา 10 นาทีเเล้ว 20 นาทีเเล้ว ผมก็ยังบอกพี่ปอ เดี๋ยวเราไปทางนู้น ทางนี้ ไปจุดนี้ ผมขนลุกว่ะ ไปดูหน่อย ลองเเล่น เเบบซิกเเซกไหม

ปอ : ระหว่างที่เกิดเหตุขึ้น สิ่งเเรกที่พวกเราทำ คือ เราเร่งค้นหาในพื้นที่ตรงนั้น พอเราเริ่มค้นหา จ๊อบอยู่หัวเรือ ช่วยกันหา ผมช่วยขับวน เป็นวงกลมซิกเเซก สิ่งที่ผมได้ยินตลอด คือ เเซนบอกว่ามีเรือจะออกมา 4 ลำ ประสาน 191 เเล้ว ตอนนั้นเราประสานเยอะมาก ส่วนตัวผม คือ ท่าเรือ NBC น้องที่รับสายชื่อเบียร์ เบียร์มากับบอล ตอนนั้นมามีเจทสกีของเราอีก 1 ลำ พอมาถึงเเล้วก็วนหาระหว่างนั้นจ๊อบก็วนไปนั่งเจทสกีไปด้วย

พี่หนุ่มถามอีก ประเด็น ห้องน้ำบนเรือ

ปอ : ถามว่าทำไมเเตงโมไม่เข้า ผมไม่ทราบ ต้องบอกว่า ถ้าคนเคยนั่งเรือประเภทนี้จะรู้ มันเหมือนห้องเก็บของ เเต่มันมีของอยู่ในห้องน้ำ ต้องมูฟของออกก่อน

หลังจากนั้นกระติกก็บอกกับปอว่าปวดท้อง จะเข้าห้องน้ำ

กระติก : ขึ้นไปขอห้องน้ำชาวบ้านใช้ มีโรเบิร์ตไปด้วยหลังจากนั้น ตั้งใจกลับไปที่่เรือ เเต่ไม่เจอเรือเเล้ว เสร็จเเล้วเราก็เรียกเเกร๊บไป NBC

ปอ : ระหว่างที่ผมอยู่บนเรือ ก่อนที่กระติกจะเข้าห้องน้ำ เราหากันเหมือนคนบ้า เราตะโกนอยู่ลำเดียว จนกระติกบอกปอไม่ไหวเเล้ว ตอนนั้นคนเยอะมาก เเล้วกระติกก็ไปขอเข้าห้องน้ำ

กระติก : คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นการที่เราไม่กลับไปตรงนั้น เราเสียใจนะ ที่เราไม่ได้อยู่ตรงนั้น เเต่เราก็อธิษฐานให้เพื่อนเราอยู่ริมเเม่น้ำ หลังจากเหตุการณ์นี้ อยู่จนถึงตี 3 ติกกลับไปบ้านโม เราก็มีความหวัง ไปดูว่าโมกลับไปบ้านไหม เเต่โทศัพท์โมอยู่กับเรา ตอนนั้นเราก็สติเเตกไปเเล้ว ช่วงเวลานั้นเห็นข่าวออกมา ว่า เเม่อยู่ตรงนั้นแล้ว เราก็ไม่กล้าไปสู้หน้าเเม่ เรารู้สึกกลัว ทำไมเราไม่นึกถึงเเม่เลย ขอโทษเเม่ด้วย หนูรู้สึกผิดมาก ทำไมเราถึงพูดเเบบบั้น เราคิดอะไรไม่ออก เเต่ใจจริง เราไม่ได้จะสื่อสารออกไปเเบบนั้น หนูเสียใจ หนูขอโทษ ยิ่งทำให้คุณเเม่เสียใจไปอีก เเล้วเมื่อวานหนูทำให้เขาเสียใจอีกรอบ หนูขอโทษ จากใจเลยนะคะ หนูไปตกตะกอนเเล้วว่ามันไม่ควร หนูขอโทษเเม่ก็ต้องยอมรับ เรื่องเกิดไปเเล้ว ณ ตอนนี้หนูสำนึกเเล้ว ขอโทษกับทุกท่านที่พูดออกไป หนูคิดน้อย ไม่ได้กวนตีน หนูคิดเป็นภาพในหัว โดยที่มันไม่ได้กลั่นกลองออกมา หนูไม่ทราบว่าคำถามจะมีอะไรบ้าง กลัวค่ะ เพราะว่าเอาลูกเขามาเที่ยว หนูไม่รู้ว่าหนูจะสู้หน้าเขายังไง หนูขอโทษจริงๆที่หนี ที่จะเผชิญกับเเม่ กระบวนการความคิดเราต้องมี เเต่ ณ ตอนนั้น ทำอะไรไม่ถูก

ส่วนของที่อยู่ในกระเป๋า ตั้งเเต่เอาใส่ต่อหน้าโม หนูก็ไม่ได้จับเลย ตอนเพื่อนยกออกมาจากเรือ คือกระเป๋าซ้อนกระเป๋า หลังจากนั้นส่งให้เเม่บ้าน หนูก็ไม่รู้อีกเลย

หลังจากนั้นกลับไปที่บ้าน อยู่คนเดียว นั่งคิดถึงเพื่อน หนูคิดถึงมัน หนูไม่รู้จะทำยังไง หนูรู้สึกผิดเเต่เเค่ไม่ได้เเสดงออกมา เเต่อาจจะเเข็งไปหน่อย เราเก็บเยอะ เราเลือกที่จะมาเสียใจกับตัวเอง

ประเด็น ทิ้งเพื่อนทำไม

สังคมสงสัย เพื่อนตกน้ำ แต่ทำไม ถึงเลือกที่จะกลับก่อน

พี่หนุ่มก็ได้สัมภาษณ์ต่อ กระติกตอบว่า

ทุกคนรู้อยู่เเล้วว่าเราเป็นเพื่อนกันมานาน ตรงนั้นไม่มีเรื่องเงินเลย เขามาอยู่บ้านหนูด้วยซ้ำ เราก็คบกันมาเรื่อยๆ จนหนูมาเป็นผู้จัดการให้ เราไม่ได้เป็นแค่เพื่อน โมเป็นทั้งเเม่ เป็นทุกอย่าง มันคือ ชีวิตเรา ไม่มีเขา เราก็เเย่นะ เราเเย่ในทุกๆเรื่อง เสียเพื่อน เสียบัดดี้ ความเป็นโม คือไม่อยู่เเล้ว อันนี้คือข้อเสียของหนู หนูก็ควรจะพัฒนาเเละเปลี่ยนเเปลงข้อเสีย ส่วนเรื่องมรดก ตรงนี้ไม่มีเลย เซ็นต์ จดไม่มีเลย มันคือการช่วยกัน ไม่ใช่หนูผลักภาระไปที่โม ไม่ใช่ยกให้โมดูเเลทุกอย่าง โมเป็นเเม่บุญธรรม หนูก็ทำงาน โมก็ทำงาน เเต่เราก็คุยกันตรงๆ หนูก็รักโม ไม่ใช่ไม่รัก หนูไม่เคยเจอสถานการณ์เเบบนี้ หนูเจอเเค่นี้หนูยังรู้สึกมันหนักนะพี่ หนูไม่ชอบร้องไห้ต่อหน้าใคร

หนูชี้เเจงได้ไหม เป็นเพราะเเบบนี้ มันไม่เป็นธรรมชาติของหนู ทุกคนรับหนูไม่ได้ หนูเสียใจตรงจุดนี้ มันไม่ใช่ตัวเรา ชอบที่จะอยู่คนเดียว ร้องไห้กับตัวเอง หนูต้องมีสมาธิ หลายอย่างด้วย มันไม่ใช่เวย์ของหนู หนูทำไม่ได้เเบบนั้น หนูต้องดึงสติเพื่อพูดกับพี่ให้รู้เรื่อง

แซน : ตอนนั้น คือ หาช่วยจนสุดความสามารถเเล้ว ก็เพลียเเละเหนื่อยเเละเจ็บตามาก กลับประมาณ ตี 3 ตี 4 เเล้วไม่ได้กลับไปอีก เห็นคนมาช่วยหาเยอะเเล้ว เราจะสามารถช่วยเหลืออะไรได้อีก

ปอ : ตอนนั้นเราหาตั้งแต่ 4 ทุ่มกว่าๆ จากข้อมูลที่ได้คุยกับกระติก ติกบอก ถ้าปาฏิหาริย์เกิด เชื่อว่าโมจะติดต่อติก คือที่บ้าน ติกขอกลับบ้านไปเจอโม ผม จ๊อบ โรเบิร์ต แซน เรามาเจอกันที่ปั๊มน้ำมัน

มาถึงตอนเช้าพวกเราไม่ได้นอน เราไปช่วยกันหาโม สิ่งที่ผมทำได้คือ เเชมป์ เอาเรือออก เราลงเต็มที่ เตรียมข้อมูล จะเอาเรื่องจริงทั้งหมดมาให้การ เราก็ให้พี่ติดต่อ ผกก. ว่าจะเข้ามาให้ปากคำ

กลุ่ม 1 ลงพื้นที่พร้อมทีมงาน

เราช็อกมาก หลับตา ยังนอนไม่หลับ ยังเห็นหน้าโมอยู่ตลอด มันเป็นเรื่องที่ผมเชื่อว่า ถ้าใครไม่เจอเเบบนี้ คุณไม่มีทางเข้าใจ พูดกับพี่หนุ่มตรงๆ มันเป็นครั้งเเรกที่ได้มาออกรายการ ผมเข้าใจ ไม่มีใครอยากสูญเสีย ไม่มีใครอยากเสียเพื่อนของเราไป ต้องบอกว่า เป็นการสูญเสียที่ช็อกมาๆ เเละเสียใจมากๆ

ผมเสียใจที่นางเอกขวัญใจประชาชน เพื่อนผมเพื่อนเราจากไป โดยที่เราไม่ได้มีความรู้สึกตั้งตัว คนต้องการคำตอบว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคืออะไร เราไม่เคยออกมาพูด หลังจากเกิดเหตุผมก็ไปให้ปากคำอยู่ที่ สภ. ให้ปากคำเเยก ระดับท่านผู้การมาคุม หลังจากนั้นผมไม่ได้กลับบ้านอีกเลย

หลังจากนี้ ผมจะไปขอเเสดงความเสียใจกับคุณเเม่ ไปขอโทษคุณเเม่ ที่ผมเป็นเจ้าของเรือ ผมเข้าใจผมมีลูก ถ้าวันหนึ่งลูกผมจากผมไป ผมไม่ฟังเหตุผล ผมรู้อย่างเดียวใครที่อยู่กับลูกผม เราโมโห เพราะเขาได้พรากสิ่งที่รักที่สุดในชีวิต ผมเข้าใจคุณเเม่ครับ ผมน้อมรับความเสียใจตรงนี้ ผมขอให้คำมั่นสัญญากับเเม่ เพื่อนๆผม รวมถึงตัวผม จะดูเเลงานศพ จะดูเเลคุณเเม่ เปรียบเสมือนผมเป็นลูกชายคุณเเม่ เพื่อนผมจะดูเเลเหมือนไม่ให้น้อย กว่าที่โมดูเเลคุณเเม่

อะไรที่ผมทำได้ ผมขอให้คำมั่นสัญญา รวมถึงโรเบิร์ต เราจะดูเเลคุณเเม่อย่างเต็มที่ครับ

สิ่งหนึ่ง ผมขอกราบขอโทษคุณเเม่ ขอโทษเเฟนคลับ ปวงชนที่รักคุณโมทุกคน ผมเป็นเจ้าของเรือ ผมขอเเสดงความเสียใจ จากใจ ผมขอโทษครับ ผมได้สร้างปัญหาให้กับเพื่อนๆ เเละบุคคลหลายหน่วยงาน พี่นักประดาน้ำ กู้ภัย ทีมทำงาน อาสาต่างๆ ขอบคุณพี่ๆทุกคน ที่เข้ามาทำงานในครั้งนี้ ขอบคุณครับ เเละสุดท้าย ขอประกาศเลย ไม่ว่าจะเป็นคุณเเม่โมจะดูเเลเต็มที่ สิ่งหนึ่งที่จะทำ ผมจะจะบวชถวายบุญให้กับโม

กระติก : หนูก็รู้สึกเสียใจ ขอโทษคุณเเม่ เเฟนคลับ ขอโทษทุกคน ที่ดูเเลโมไม่ดี ไม่ได้หันกลับไปดูว่าเขาเดินไปไหน เทคเเคร์เขาให้ดีกว่า ขอโทษจากใจจริงเลยค่ะ

หลังจากนี้ ปอจะเข้าไปหาคุณแม่ของแตงโม เพื่อขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นค่ะ

ส่วนบรรยากาศ ที่ สภ.เมืองนนทบุรี วันนี้ คุณแม่ของแตงโม เดินได้ทางเข้าไปพบกับตำรวจ เพื่อนำของปริศนาที่ได้รับไปมอบเป็นหลักฐานให้กับตำรวจ