สรยุทธ โพสต์ข้อความสุดท้าย น้อมรับคำพิพากษา ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ

เมื่อเวลา 13.00 น. ที่ผ่านมา วันนี้ (21 ม.ค.63) หลังศาลฎีกา อ่านคำพิพากษา สั่งคุก นายสรยุทธ สุทัศนะจินดา 6 ปี 24 เดือน ในคดีไร่ส้ม โฆษณาเกินเวลา
ใน IG sorrayuth9111 ของ นายสรยุทธ ได้โพสต์ ความในใจจากพี่ยุทธก่อนฟังคำพิพากษา โดยระบุว่า ทีมงาน เป็นผู้โพสต์
มีข้อความว่า

“ไม่ว่าผลคำพิพากษาวันนี้จะออกมาอย่างไรผมยอมรับเตรียมตัวเตรียมใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตผมจะมีเอาไว้แล้ว 2 ศาลพิพากษาว่าผมผิดพิพากษาจำคุกผม 13 ปี 4 เดือนผมรู้ว่ามันคงยากที่จะหวังให้ศาลฎีกาพิพากษากลับให้ผมได้รับอิสรภาพ ผมได้ต่อสู้ตามกระบวนการยุติธรรมมาอย่าง ครบถ้วนแล้วผลออกมาอย่างไรผมก็ต้องยอมรับ ผมได้พยายามแสดงให้เห็นว่าได้ส้มโฆษณาเกินในขณะที่ อสมท. โฆษณาเกินมากยิ่งกว่า โดยไร่ส้มไม่เคยไปเบียดบังเวลาโฆษณาของ อสมท. แต่เมื่อเห็นว่าสถานีเป็นเจ้าของเวลาจะทำอะไรก็ได้ ผมก็ยอมรับ กระบวนการโฆษณาไม่เคยมีการปกปิด และถึงจะต้องการปกปิดก็ปกปิดไม่ได้โดยเจ้าหน้าที่ธุรการเพียงคนเดียว โดยมีกระบวนการที่เปิดเผยเกิดขึ้นต่อเนื่องเรื่อยมาจนกว่า 500 ครั้ง เจ้าหน้าที่คนนี้ได้รายงานต่อ ผู้บังคับบัญชาแล้วผ่านใบคิวโฆษณาทุกวัน แต่เมื่อเห็นว่าโฆษณาเกินปกปิดได้ ผมก็ต้องยอมรับ

การจ่ายเช็คทั้ง 6 ฉบับ มีที่มาที่ไปว่า เป็นการจ่ายค่าจ้างเพื่อให้ทำงานเกี่ยวกับการขายโฆษณา มีการหักภาษี ณ ที่จ่ายอย่างครบถ้วน ยอดเงินเป็นเศษสตางค์และตัวเลขไม่ได้มีความสัมพันธ์กับโฆษณาเกินเลย แต่เมื่อเชื่อว่าเป็นการจ่ายสินบนผมก็ต้องยอมรับ เงินค่าโฆษณาเกิน 138 ล้านผมได้ชำระให้ อสมท. ไปครบถ้วนแล้วตั้งแต่ยังไม่เกิดคดีความเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่า ผมไม่ทำให้ อสมท. เสียหาย แต่เมื่อมันชดใช้สิ่งที่เห็นว่าผิดไปแล้วไม่ได้ ผมก็ยอมรับ

ผมยอมรับคำพิพากษาโดยไม่เคยคิดว่าจะหลบหนี เพราะนั่นจะเท่ากับผมไม่เคารพกระบวนการของกฎหมายบ้านเมืองที่ผมเกิดและเติบโตมา แน่นอนว่าผมย่อมกลัวการติดคุกติดตะราง แต่ชีวิตผมไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ได้สุขสบาย ไม่เคยลำบากตรากตรำจนจะไปใช้ชีวิตในเรือนจำไม่ได้ หรืออยู่ลำบากไม่ได้ บางทีระหว่างที่ผมใช้ชีวิตทำงานมาร่วม 30 ปีถ้าพูดถึงความยากลำบากทางกายอาจจะลำบากกว่าการใช้ชีวิตในเรือนจำ แต่สำคัญที่ร่วม 30 ปีนั้นผมมีอิสรภาพ

ร่วม 30 ปีผมไม่เคยได้นอนหลับเต็มอิ่มทำงานที่ผมรักตลอดทั้งวันไม่มีวันหยุด เพียงแต่ทุกวันที่ตื่นไปทำงานผมไม่เคยรู้สึกว่าผมไปทำงาน ผมแค่ตื่นออกไปใช้ชีวิตของผมแม้จะยากลำบากทั้งกายแต่ผมก็สุขใจในแบบของผมเสมอมา กุมภาพันธ์ปี 2559 ที่ศาลชั้นต้นพิพากษาผมแล้วผมต้องหยุดทำงานที่ผมเคยทำมาทุกวัน ทั้งที่ศาลยังไม่ได้มีคำพิพากษาถึงที่สุด ใครไม่เป็นผมคงไม่รู้ว่ามันทุกข์ทรมานขนาดไหน กับการต้องตื่นขึ้นมาทุกวันแล้วไม่ได้ออกไปใช้ชีวิตของผมอย่างที่เคย ช่วงนั้นผมไม่กล้าแม้กระทั่งเปิดโทรทัศน์ อย่าว่าแต่รายการที่ตัวเองเคยทำเพราะถ้าต้องเห็นสิ่งที่ผมรักและเคยทำมาตลอดมันจะหยุดน้ำตาของตัวเองไม่ได้ ผมทำได้อย่างเดียวคือพยายามลืมชีวิตที่เคยเป็นมา สำหรับผมการต้องหยุดทำงานเหตุเพราะคำพิพากษาของสังคม คือความทุกข์ทรมานที่สุดครั้งหนึ่งของชีวิต เพราะคือการห้ามผมใช้ชีวิต ไม่ใช่แค่การห้ามผมทำอาชีพของผม อิสรภาพในการใช้ชีวิตของผมหมดไปตั้งแต่เมื่อ 4 ปีก่อนแล้ว ผมติดคุกสังคมมา 4 ปีแล้ว ตลอด 4 ปีของการต่อสู้คดีก็ไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่วันเดียว ความรู้สึกเหมือนยิ่งสู้ยิ่งแพ้แต่ก็ต้องสู้

วันนี้ผมคงติดคุกตามคำพิพากษาของศาลสูงสุด ความยากลำบากเดียวคือทำใจ ซึ่งผมยังไม่รู้ว่าจะทำได้ขนาดไหน จะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ที่จะทำความคุ้นเคยกับมันแต่ที่สุด ผมก็ต้องยอมรับให้ได้

ชีวิตต้องดำเนินต่อไปอย่างน้อยวันนี้ชีวิตผมก็จะได้เริ่มต้นใหม่สักที แม้จะต้องเริ่มต้นจากติดลบอยู่ในคุกตารางจุดต่ำสุดของชีวิต แต่ก็ได้เริ่มต้นซึ่งมันจะมีวันหนึ่งในที่สุดที่จะได้นับหนึ่งใหม่ ขอบคุณทุกคนที่เจอกันที่เข้ามาจับมือให้กำลังใจไม่ได้เจอกันก็ส่งกำลังใจมาให้ จนกว่าจะมีโอกาสพบกันใหม่ครับ สรยุทธ สุทัศนะจินดา 21 มกราคม 2563