เรื่องราวชีวิตของ #น้องหมูหวาน จากเด็กพิการทางสมอง สู่นักว่ายน้ำโอลิมปิก มีวันนี้ได้เพราะมี “แม่” หัวใจแกร่ง ที่ทุ่มเททั้งหมดชีวิตด้วยความรักลูก
คุณแม่ลีฟ พรรษชล ส้มมณี แม่ของน้องหมูหวาน เล่าว่า ตนคลอดน้องหมูหวานก่อนกำหนด เมื่อลืมตาดูโลก หมูหวานก็น้ำหนักตัวน้อย ตอนนั้นแม่รู้แล้วว่าน้องมีความผิดปกติบางอย่าง แต่ยังไม่ชัด แม่เฝ้าดูพัฒนาการของลูกมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง น้องหมูวานอายุได้ 6 เดือน ความผิดปกติเริ่มออกชัด จุดนี้ทำให้ตนรู้แล้วว่า “ลูกสาวไม่เหมือนคนอื่น”
6 เดือนของน้องคือ คออ่อน น้ำลายยืด ไม่สบตา ไม่มอง ไม่ร้อง ไม่เจ็บ ไม่หิว ตอนนั้นแม่รู้แล้วว่า นี่คือพิการ
จากนั้น แม่ก็พาน้องไปปรึกษาหมอ เมื่อได้รับคำตอบจากคุณหมอชัดเจน ตอนนั้นเหมือนโลกทั้งใบถล่ม แต่ยังทำใจแข็งบอกกับคุณหมอว่า “แม่พร้อมจะทำใบพิการให้น้อง”
ในตอนที่รู้ว่าลูกเราไม่เหมือนคนอื่น งง มึนไปหมด เด็กพิเศษ เด็กพิการคืออะไร เพราะเราไม่เคยเจอ เลี้ยงหลานมาก็ไม่มีใครพิการ
น้องหมูหวานเป็นพิการซ้ำซ้อน คือ กล้ามเนื้ออ่อนแรง พิการทางสมอง โครโมโซมผิดปกติ ทำให้มีผลทางด้านกล้ามเนื้อกับสมอง หมอวินิจฉัยเลยว่า น้องต้องนั่งรถเข็น ตอนนั้นแม่จำได้ว่า พอกลับถึงบ้าน แม่ร้องไห้อยู่หนึ่งวันเต็มๆ กอดลูกแล้วร้องไห้
แต่หลังจากนั้น แม่ก็บอกกับตัวเองว่า “ฉันจะทำให้ลูกเดินได้ ลูกฉันต้องเดินได้”
ที่อยากให้ลูกเดินให้ได้ แม่มีเหตุผล…
ถ้าวันหนึ่งที่ตนแก่ตัวไป น้องเดินไม่ได้ แล้วใครจะดูแลเขา ความเป็นแม่ ใจมันบอกเลยว่าต้องทำได้ ต้องทำให้ลูกเดินให้ได้ ณ จุดๆ นี้ เพื่อลูก ขอสู้สุดใจ
เริ่มจาก ซื้อท่อแป๊บสีฟ้าเจาะแล้วกั้นเป็นคอกกับพื้นบ้าน และฝึกให้น้องยืนทรงตัว ก็คือให้เริ่มจับก่อน ค่อยๆ พยุง ให้เขาได้ใช้กล้ามเนื้อ เพราะกล้ามเนื้อน้องเขาอ่อนแรง
แน่นอนว่า ตลอดเวลาที่คุณแม่พยายามฝึกให้น้องหมูหวานได้หัดเดิน มีท้อ มีทุกข์ ปะปนกันไป แต่แม่ก็จะบอกกับตัวเองเสมอว่าให้สู้ และพอน้องหมูหวานเริ่มรับรู้ได้ แม่ก็จะคอยเป็นกำลังใจให้น้องสู้ สู้ไปด้วยกัน สู้ไปกับคุณแม่
“ไม่เป็นไร วันนี้เราเหนื่อยเราพัก พรุ่งนี้เราค่อยเริ่มใหม่ ทำใหม่ นับหนึ่งใหม่ทุกวัน ทุกวินาที”
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น
วันที่น้องหมูหวานเดินได้ เปรียบเสมือนน้ำทิพย์มาชโลมหัวใจของแม่ ที่สู้มาตลอดในที่สุด ก็สำเร็จ
น้ำตาแห่งความดีใจไหลอาบแก้ม
คุณแม่ลีฟ บอกว่า น้องหมูหวานเดินได้ดีตอนอายุประมาณ 8-9 ขวบ พื้นปกติ เขาเดินได้ดีในพื้นปกติ ขาไม่เป๋ ไม่ปัด ไม่ล้ม แม่ดีใจมากๆ น้ำตาของคนเป็นแม่ไหลมาอย่างท้วมท้น
แต่ความพยายามของคนเป็นแม่ไม่หยุดแค่นี้ “ลองว่ายน้ำไหม” คำนี้ผุดขึ้นในหัวใจ เป็นอีกบททดสอบ ลองเพิ่มระดับของลูกด้วยการว่ายน้ำ
จุดนี้เอง ที่ทำให้ชีวิตของน้องหมูหวาน เดินทางเข้าสู่การเป็นนักกีฬา ใครจะไปคาดคิด ว่าเด็กกล้ามเนื้ออ่อนแรง จะเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ
คุณแม่ลีฟ เล่าให้ฟังว่า ตอนที่เริ่มฝึกให้น้องหมูหวานว่ายน้ำ ตอนนั้นไม่ได้คาดหวังว่าลูกจะมาเป็นนักกีฬา ขอแค่น้องมีความสุขกับน้ำ ให้น้ำโอบอุ้มเขาให้รู้สึกผ่อนคลาย
จากเด็กพิการทางสมอง กล้ามเนื้ออ่อนแรง วันนี้น้องหมูหวาน เป็นนักกีฬาทีมชาติระดับโอลิมปิก
ต้องยอมรับเลยว่า กว่าน้องหมูหวานจะมีวันนี้ เป็นเพราะมีแม่ที่คอยอยู่ข้างๆ คอยพลักดัน ให้กำลังใจ ให้สู้ ไม่ท้อ และที่สำคัญ หัวใจของความเป็นนักสู้ของน้องหมูหวาน มาถึงตรงนี้ สามารถตอบได้เลยว่า มาจากใคร… น้องสู้ เหมือนที่แม่ลีฟสู้
หวังว่าเรื่องราวของน้องหมูหวานและแม่ลีฟ จะเป็นกำลังใจ เป็นพลัง ให้กับใครอีกหลายคนนะคะ
และตอนนี้น้องเก็บตัวอยู่ที่ประเทศเยอรมัน ค่ะ โดยจะมีการแข่งขันว่ายน้ำในวันที่ 11 มิ.ย. 66 (ตามเวลาประเทศไทย) พี่ๆ อีจัน เป็นกำลังใจให้นะ ^^
