7 ชีวิต ในเพลิงพัก มีไว้กันเเดดกันฝน กันทุกข์ซัดชีวิต
จะพังเเหล่ไม่พังเเหล่ ก็ต้องอยู่
เเม้ชีวิตอนาถา ไม่มีเเม้เงินติดตัว ให้หลานไว้ไปโรงเรียน ก็ต้องยอมรับมัน
เพราะมันคือกรรม หรือมันคือชีวิต พวกเขาถึงต้องทำใจกลืนทุกที่สาหัสนี้ในทุกๆวัน
วันนี้อีจันเเจกเเหลกเดินทางมาที่ อ.หนองเเค จ.สระบุรี หลังเราได้เจอโพสต์คนของใจบุญ เล่าเรื่องราวของคนอบครัวหนึ่ง ผู้ใหญ่ 3 คน เด็ก 4 คน ในห้องเช่าเเละเพลิงพักน้อยๆ ที่ชีวิตอดมื้อกินมื้อ
อีจันได้ติดต่อขอข้อมูล เพื่อลงพื้นที่มาให้กำลังใจ เผื่อเราจะพอช่วยเหลือพวกเขาได้ ไม่มากก็น้อย
พอเรามาถึง สิ่งที่เจอไม่รู้ว่าเขาทุกข์เเค่ไหน เเต่รู้ว่าความเป็นอยู่ลำบากเเน่นอน
เราเจอกับคุณตาคุณยาย อายุประมาน 70 ปี คุณตานั่งทุบเหล็กเเละของเก่าที่ไปเก็บมาไว้เพื่อเอาไปขาย ส่วนขุนยายก็กำลังเลี้ยงหลานวัย 2 ขวบในเพลิงพัก ที่อาการร้อนมากๆ
เราไปถึงเราก็มีพี่หนู ซึ่งเป็นสมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบล เเละดูเเลครอบครัวนี้อยู่เเล้ว พาเราไปหาตายาย
เเละเราจึงทราบว่า
บ้านหลังนี้อยู่กัน 7 คน มีตาที่ป่วยเป็นมะเร็งในช่องปากระยะเเรก ยายที่ป่วยทางจิตเวช เป็นโรคซึมเศร้า ทั้ง 2 คนไม่มีงานทำ อาศัยเก็บขวดขายได้หลักสิบบาทต่อวัน
บ้านหลังนี้จึงมีเเค่ลูกชายวัย 30 ที่มีรายได้คนเดียว เพราะลูกชายทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม ถึงแม้จะมีรายได้แต่ก็ไม่พอจุนเจือ 7 ชีวิตให้กินอิ่มได้ตลอดเดือน
มิหนำซ้ำลูกของเขา เด็กๆในบ้าน 4 ชีวิต ยังต้องขาดแม่ เพราะแม่ไปมีครอบครัวใหม่ ภาระทั้งหมดจึงตกมาที่คนเป็นพ่อ ขาดภรรยา ขาดแม่ของลูก ขาดคนช่วยหา นั่นคือทุกข์ทวีคูณ
ทั้ง 7 ชีวิต ไม่ใช่คนในพื้นที่ เพราะพวกเขามาเช่าห้องอยู่เพื่อทำงาน ระหกระเหินไปตามหน้าที่ จนมาอยู่ที่นี่นานกว่า 10 ปีเเล้ว
เมื่อทุกข์ถาโถมเข้ามา จากคนหา 2 คน เหลือคนเดียว
7 ชีวิตจึงต้องอดอยากบ้าง เป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ เด็กๆ 4 คน อยู่ในวัยกำลังเรียน กำลังเติบโต เเต่ไม่มีเงินติดตัวไปโรงเรียนสักบาท เเละสักวัน เเละพวกเขาก็ไม่เคยขอ
เเถมน้องคนสุดท้องอายุ 2 ขวบ ต้องหักดิบไม่ให้กินนมเด็ก เพราะไม่มีเงินซื้อ
นี่คือเสียงเเละความในใขของ 2 คนชรา ที่ระบายทุกข์กับอีจัน
“ลำบากมากหนู พ่อเขาหาคนเดียวไม่พอหรอกลูก หลาน 4 คน เขาไปโรงเรียนไม่ได้เงินไปสักบาท เพราะเราไม่มีให้ ถ้าเขาหิว ก็มีให้เเค่ 5 บาท 10 บาท เเต่ส่วนมากเขาก็ไม่ขอ สงสารหลาน ยายกลัวยายตายไป เเล้วไม่มีใครอยู่กับหลาน กลัวพ่อเเม่เขาต่างคนต่างมีชีวิตใหม่ เเล้วหลานจะอยู่กับใคร ยายไม่อยากคิด”
หมดคำพูดคือน้ำตา อีจันสงสารจับใจ
ตอนนี้เราได้คุยกับทางหน่วยงานที่เข้ามาช่วยเหลือ ห่วงเรื่องความเป็นอยู่ของเด็กๆ ด้วยสภาพอากาศหน้าฝน ที่กำลังมา กลัวที่หลับที่นอนจะไม่ปลอดภัย เเละที่สำคัญ เด็กๆที่กำลังจะเจริญเติบโต ต้องมาอดมื้อกินมื้อ ห่วงอนาคตเด็กมากๆ
ตอนนี้มีคนนำข้าวสารอาหารเเห้ง เสื้อผ้า มาให้ตายายเเละน้องๆค่อนข้างเยอะ เเต่สิ่งที่เป็นห่วงคือเรื่องการเรียนน้อง
อีจันกำลังปรึกษาหน่วยงานในพื้นที่ว่าเราสามารถช่วยเหลือในส่วนไหนได้บ้าง จะมากหรือน้อยเราก็เต็มใจช่วยเหลือ