แบงค์ ปรีติ แชร์ข้อคิด ผ่านการปลูกบอนไซญี่ปุ่น

เผยแพร่เมื่อ : 12 พ.ค. 2565, 14:52

เป็นอีกหนึ่งคนดังที่หลงไหลในเรื่องของการปลูกต้นไม้ สำหรับ แบงค์ ปรีติ โดยเจ้าตัวเลือกปลูกบอนไซญี่ปุ่น หลงไหลการปลูกบอนไซจริงจังถึงขั้นทำเป็นสวนบอนไซ และจำหน่ายด้วย โดยหลังจากที่หนุ่ม แบงค์ ปลูกบอนไซ ก็ทำให้เจ้าตัวอารมณ์เย็นมากขึ้น การโพสตภาพหรือแคปชั่นต่างๆ ก็มักจะมีสำบัดสำนวน และในอินสตาแกรมของบอนไซ มีการแชร์แคปชั่นดีๆด้วยว่า

บอนไซนำมาซึ่งการ “ไม่สุงสิง” และมันมีดีหลายอย่าง….

ไม่รู้ว่าท่านอื่นจะเป็นหรือไม่? แต่ตั้งแต่เลี้ยงบอนไซมาและปลดตัวเองออกจากงานปาร์ตี้ที่ไม่มีความจำเป็นออกไปเสียสิ้น ถ้าต้องออกนั่นหมายความว่าวันนั้นต้องเป็นวันพิเศษและมีความจำเป็นจริงๆหรือคิดถึงเพื่อนที่ไม่ได้พลกันมานาน บวกกับโควิดที่ทำให้มีเวลามากพอที่จะเข้าถึงต้นไม้ได้มากยิ่งขึ้นไปอีก ทำให้การอยู่แต่ในสวนแห่งนี้ผมถือว่าผมได้สังสรรค์กับต้นไม้ได้ทุกวันและมีความสุขดี….ทีนี้ต้นไม้สอนอะไรและให้อะไรผมบ้าง?

1. ต้นไม้จะมีอาการไม่ดีในสภาพแวดล้อมที่ไม่พอดีกับเค้า มนุษย์เราก็เช่นกัน เพียงแต่เรามีความอดทนมากกว่าต้นไม้ บ่อยครั้งที่เมื่อเราเหนื่อยล้าเมื่อถึงบ้านเพราะเราต้องเหนื่อยทนกับมนุษย์บางคนที่โลกใบนี้สร้างเอาไว้เพื่อไม่ให้เหมือนเรา….จงเดินออกมาอยู่ในที่ที่คุณสบายใจและเป็นสุข

2. ต้นไม้จะทิ้งกิ่งเมื่อป่วยและสลัดใบที่ไม่มีความจำเป็นออกไปเพื่อเอาตัวรอด มนุษย์เรามักยึดติดกับสิ่งต่างๆมากเกินไป รวมไปถึงความสัมพันธ์ที่ย่ำแย่กับเพื่อนบางคนหรือแฟนที่คุณรู้ดีว่ามัวแต่จะสร้างแต่พลังลบแต่ก็ยังทนคบอยู่ ไม่มีใครรักคุณมากพอที่จะสละชีวิตให้คุณได้นอกจากพ่อแม่และครับครัว….จงเลือกคบเฉพาะคนที่คุณอยู่ด้วยแล้วสบายใจ

3. ต้นไม้ที่สง่างามจะยืนต้นเเข็งแรงไม่หวาดหวั่นกับลมพายุ และเค้าจะทำตามข้อ 2 เพื่อเติบโตต่อไปแม้จะล้มโค่นจนรากโผล่ก็ตาม…..ผู้ที่นิ่งเฉยและมีรอยยิ้มมักแข็งแกร่งกว่าผู้ที่ใจร้อนโหวกเหวกโวยวายเสมอ

4. ต้นไม้ที่ดีมักอยู่ในที่ที่อากาศดีทำให้เติบโตอย่างเงียบนิ่งแบบมีคุณภาพ บางทีมนุษย์อย่างเราก็ต้องการความเงียบนิ่งเพื่อไตร่ตรองและครองสติ แต่ก็ต้องพร้อมที่จะเฮฮาปาร์ตี้เอาไว้ด้วยดั่งดอกไม้ที่ผลิบานสดใส

5. ต้นไม้อายุมากมักน่าเกรงขามใหญ่โตเพราะอยู่ถูกที่ถูกดินถูกอากาศและปัจจัยแวดล้อมที่ถูกต้องทำให้เติบโตอย่างแข็งแรงในป่าลึกแทบทุกฤดูกาลจนไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้อง ที่ญี่ปุ่นมีอยู่ตำแหน่งหนึ่งคือ “ผู้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่แตะต้องไม่ได้” ที่รัฐบาลญี่ปุ่นมักมอบให้ช่างฝีมือชั้นครูหรือบุคคลสำคัญในด้านต่างๆ บุคคลเหล่านี้ไม่วอกแวกกับเรื่องดราม่าเหมือนคนในยุคปัจจุบันมาเป็นเวลาหลายสิบปีเพื่อทำแต่สิ่งที่เค้ารักเท่านั้น……จงวางมือถือลงบ้างเพื่อคุยกับตัวเอง (แม้เพื่อนจะด่าว่าไม่ตอบไลน์ก็ตาม)