อีเต้ยอีจัน เปิดเคส 45
เคสนี้ พี่อุบล มนูสารพงษ์ วัย 41 ปี ขอร้องให้อีเต้ยอีจันช่วยตามหาคุณแม่ให้หน่อย ท่านชื่อ “รัศมี โสคำแก้ว” อายุประมาณ 59 – 60 กว่าปี
พี่อุบล เปิดใจกับอีเต้ยถึงเรื่องราวความพลัดพราก ย้อนกลับไปก่อนที่เธอจะคลอด สมัยนั้นพ่อคบกับแม่แล้ว และแม่ก็ตั้งท้องเธออยู่ แต่พ่อต้องไปเกณฑ์ทหาร แล้วดันจับได้ใบแดง นั่นเท่ากับพ่อต้องไปเข้ากรมเป็นทหารรับใช้ชาติ ขณะที่แม่ต้องอยู่กับครอบครัวของพ่อ มีคนเล่าให้ฟังว่าแม่ถูกแม่ย่าและญาติๆ กลั่นแกล้งสารพัด แม่ก็ทนอยู่จนคลอดเธอออกมา แต่วันหนึ่งมันทนไม่ไหวจริงๆ แม่ตัดสินใจหอบเธอหนีจากแม่ย่า หวังไปตายเอาดาบหน้า แต่ไม่นาน ย่าก็ตามไปเอาเธอกลับมาอยู่ด้วย ตั้งแต่วันนั้นเธอก็พลัดพรากกับแม่ทันที จนถึงวันนี้ 41 ปีแล้ว
สมัยเรียนประถม มีคนบอกว่า แม่กลับมาหาที่บ้านพักครู มาแอบดูชีวิตลูกสาวว่าเป็นยังไงบ้าง พอเธอได้ยินแบบนั้นก็ดีใจมาก จึงรีบตั้งหน้าตั้งตาวิ่งกลับมาหาแม่ที่บ้านหลังดังกล่าว
แต่ไม่ทันได้เห็นหน้าหรือคุยกับกันแม้แต่คำเดียว เพราะทันทีที่เธอวิ่งมาถึง ภาพสุดท้ายกลับบาดใจ จำติดตามาจนถึงทุกวันนี้ คือ แม่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ใครสักคนออกไปแล้ว สิ่งที่ทำได้คือ ยืนมองภาพแม่หันหลังให้ จนมอเตอร์ไซค์คันนั้นขี่ลับตาไป…
“วันนั้นแม่ใส่เสื้อขาว ผมสั้น นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์สีแดงใครซักคนขี่ออกไป ภาพนั้นพี่จำได้ดี มาจนถึงทุกวันนี้”
ประโยคหนึ่ง ที่แม่บอกคนคนหนึ่งไว้ว่า “สักวันจะกลับมาหาลูก แต่วันนั้นญาติฝั่งนี้ต้องไม่อยู่แล้ว” เธอบอกอีเต้ยว่า พี่ก็รอตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ 41 ปีแล้ว ญาติๆ ฝั่งนี้ก็ตายกันไปหมดแล้ว แต่ไม่รู้เมื่อไหร่แม่จะกลับมาหา…
ในวันที่พี่โตพอ มีกำลังตามหาแม่ได้ พี่ก็พยายามทั้งไปตามหาเอง ทั้งไปขอความอนุเคราะห์เจ้าหน้าที่ทะเบียนราษฎ์ แต่ก็ไปไกลได้มากสุดแค่พี่สาวของแม่ ซึ่งเขาให้คำตอบกลับมาว่า เขาเองก็พลัดพรากกับน้องเช่นกัน ซึ่งคำตอบนั้นหมายถึงการตามหาแม่ของพี่อุบล ล้มเหลว!
สุดหนทางแล้วจริงๆ เธอจึงขอส่งต่อความหวังให้ “อีเต้ยอีจัน” ช่วยสานต่อให้หน่อย
มาลุ้นกันครับ ภารกิจนี้จะมีปาฏิหาริย์หรือไม่