อีเต้ยอีจัน แจ้งข่าวร้ายกับพ่อศร ถึงปาฏิหาริย์ที่ต้องเป็นหมัน

ความหวังจากเด็กสาวสู้ชีวิตวัย 19 ปี กับการพลัดพรากพ่อมาทั้งชีวิต สิ่งที่เธอเฝ้ารอคือความอบอุ่นจากพ่อแท้ๆ ที่ไม่เคยได้รับเลย

“น้องปลา” ส่งเรื่องราวมาหาอีเต้ยอีจัน ถึงชีวิตที่ต้องดิ้นรน เธอทั้งเรียน และทำงาน เพื่อแบ่งเบาภาระของทางบ้าน

เมื่อครั้งยังเด็ก เธอเข้าใจมาโดยตลอดว่าพ่อเลี้ยง คือพ่อแท้ๆ เพราะท่านให้ความรักและดูแลมาอย่างดี แต่ครอบครัวที่อบอุ่นกลับไม่เป็นดั่งฝัน เมื่อพ่อเลี้ยงจากไป ตอนที่น้องปลาอายุเพียง 8 ขวบ และหลังจากนั้นเพียง 2 ปี แม่ก็มาจากไปด้วยโรคประจำตัว

ความอบอุ่นจากพ่อแม่ที่อยากได้รับเหมือนคนอื่น น้องปลาทำได้เพียงเข้าใจ และยอมรับ ว่าแม่กับพ่อเลี้ยงคงไปสบาย และพ่อแท้ๆ คงมีเหตุผลที่ทิ้งไปในวันนั้น

ชีวิตข้างหน้า น้องปลาหวังเพียงได้เจอพ่อแท้ๆ และอยากให้ท่านมายืนอยู่ตรงหน้า ได้เห็นความสำเร็จของเธอไปทุกก้าว “จะไม่ถามว่าทำไมถึงทิ้งไป แม้ไม่เคยเห็นหน้าพ่อ แต่ก็คิดถึงและอยากเจอ”

เบาะแสของพ่อ คือข้อมูลในใบเกิดเพียงใบเดียว คือ พ่อชื่อ “ศรณรินทร์ ชมไทย” อายุปัจจุบันประมาณ 47 ปี

ที่อยู่ระบุ เป็นบ้านหลังหนึ่งใน หมู่ 1 ต.จรเข้ร้อง อ.ไชโย จ.อ่างทอง และจากคำบอกเล่าของยาย บอกว่า “พ่อเคยเป็นนักมวย” ของค่ายใน จ. อ่างทอง แต่ไม่ทราบว่าค่ายนั้นชื่ออะไร

อีเต้ยจึงต้องหอบความหวังของน้องปลา ลงพื้นที่ จ.อ่างทองจากข้อมูลที่มีครับ

ทีมงานเริ่มต้นที่เทศบาล ต.ไชโย เพื่อสอบถามหาเบอร์ของผู้ใหญ่บ้าน หมู่ 1 แต่ระหว่างนั้นอีเต้ยก็ได้เปรยถามถึงคนชื่อ ศรณรินทร์ ชมไทย คำตอบที่ได้คือ “มีคนรู้จักพ่อศร”

พี่เปิ้ล เจ้าหน้าที่ของเทศบาล บอกกับเราว่า เธอรู้จักพ่อศรเป็นอย่างดี พร้อมชี้ไปทางด้านหลังเทศบาล และเอ่ยว่า บ้านพ่อศรเคยอยู่ตรงนั้น แต่ตอนนี้เขาย้ายไปอยู่ที่บ้านของแม่ประคอง ซึ่งคนรู้จักของเขา ในหมู่ 2 และตอนนี้ “พ่อศรป่วย”

พี่เปิ้ล และเจ้าหน้าที่ของเทศบาล ช่วยพาทีมงานไปยังบ้านที่พ่อศรอยู่ เดินทางไม่นานก็มาถึงบ้านที่พ่อศรอยู่แล้วครับ

เมื่ออีเต้ยถามหาคนชื่อ “ศรณรินทร์ ชมไทย” เราก็ได้เห็นว่าตอนนี้เขาป่วย มีโรคประจำตัวหลายโรค และได้รับความช่วยเหลือจากแม่ประคอง ซึ่งเป็นเพียงคนรู้จักกัน ให้บริเวณหน้าบ้าน เป็นที่อยู่อาศัยกับพ่อศร

อีเต้ยเล่าที่มาของการตามหาให้พ่อศรฟัง เพียงแค่พูดถึงน้องปลา ลูกสาวของพ่อกำลังตามหาเขาอยู่ ก็ได้เห็นน้ำตาไหลลงอาบแก้มทั้งสอง พ่อศรเปิดใจว่า “เขาคิดถึง อยากไปหา แต่เพราะลำบาก จึงยากที่จะไปหาได้” และพ่อยังจำได้ดี ชื่อที่พ่อตั้งให้ตอนเกิด ก่อนที่จะเป็นชื่อปลา คือ “น้องเฟียต” ตลอด 19 ปี “พ่อศรไม่เคยลืมลูกเลย…”

แม้ปาฏิหาริย์จะทำให้อีเต้ยได้เจอกับพ่อของน้องปลา แต่ปาฏิหาริย์กลับต้องเป็นหมัน เมื่อพ่อ-ลูก ยังไม่ได้เจอกัน

หลังจากที่อีเต้ยได้ตามหาพ่อศรจนเจอ ได้เห็นความเป็นอยู่ปัจจุบัน จึงได้โทรไปแจ้งข่าวกับน้องปลาทันที ถึงแม้จะน้องปลาจะรู้เรื่องจริงเกี่ยวกับคุณพ่อ ตอนนั้นเธอก็ยืนยันว่ารับได้ และพร้อมมาเจอพ่อ เมื่อเวลางานลงตัว

แต่หลังจากนั้น ทีมงานติดต่อน้องไปอีกสองครั้ง แต่ก็ติดต่อไม่ได้ และขาดการติดต่อไป อาจจะมีเหตุผลบางอย่างที่เราก็ไม่สามารถตัดสินได้ว่าคืออะไร แต่วันใดที่น้องพร้อมจริงๆ ทั้งคู่ก็คงได้พบกันนะครับ

สิ่งที่อีเต้ยทำได้ เพื่อไม่ให้พ่อศรต้องรอนับวันที่จะได้พบเจอลูก คือต้องแจ้งข่าวตามข้อเท็จจริง แม้มันจะเจ็บปวด แต่ก็ต้องยอมรับ เพราะนี่คือชีวิตจริง แม้จะมีปฏิหาริย์ แต่แน่นอนว่ามันต้องมีเงื่อนไข และเงื่อนไขคืออะไร ก็ไม่สามารถรับรู้ล่วงหน้าได้เลย

สุดท้ายแล้ว ทั้งน้องปลา และพ่อศร ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปนะครับ อีเต้ยอีจัน ขอเป็นกำลังใจให้พ่อศร และหวังว่าสักวันหนึ่งปาฏิหาริย์จะทำงานต่อให้สำเร็จนะครับ