เพราะตั้งแต่เด็กไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เธอจึงต้องกินนมของ “น้า” ประทังชีวิต…
“อรอุมา แก่นโพธิ์” หรือ “พิมพา” ผู้หญิงคนนี้ส่งเรื่องราวการพลัดพรากพ่อ 34 ปี มาหาอีเต้ยอีจัน พี่พาเคยอยู่บ้านด่านใต้ อ.ร่องคำ จ.กาฬิสินธุ์ แต่ตอนนี้เธอมาทำงานที่ อ.ตากฟ้า จ.นครสวรรค์
ตั้งแต่พี่พาจำความได้…ก็เรียกน้าสาวว่า “แม่” เพราะเขาเป็นผู้เลี้ยงดูและให้นมเธอมาตั้งแต่เด็ก เมื่อพี่พาอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 แม่ก็กลับมาหาและยังติดต่อกันถึงปัจจุบัน
แล้วพ่อล่ะไปไหน?
น้าสาวของพี่พาเล่าให้ฟังว่า ย้อนกลับไปหลังจากพ่อแม่พี่พาแยกทางกัน แม่ย้ายไปทำงานที่กรุงเทพฯ ส่วนพ่อก็ไปทำงานที่ อ.ยางตลาด จ.กาฬสินธุ์ จนมีแฟนใหม่
ครั้งหนึ่งตอนพี่พายังอยู่ จ.กาฬสินธุ์ คนข้างบ้านเล่าให้น้าสาวฟังว่า มีผู้ชายคนหนึ่ง ขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างขายเกลือ ขับมาที่หน้าบ้านของพี่พา ถามหาลูกสาวตนเอง แต่ตอนนั้นไม่มีใครอยู่บ้านเลย รวมถึงพี่พาด้วย…ทำให้คลาดกันในครั้งนั้น ผู้ชายคนนั้นอาจเป็นพ่อของเธอ
เรียกได้ว่าเป็นความพลัดพรากที่ใกล้กันนิดเดียว เพราะตอนนั้นทั้งคู่ยังอยู่จังหวัดเดียวกัน แต่แค่ไม่รู้จะไปตามหายังไง เริ่มต้นตรงไหน…
“คำว่า พ่อ ก็อยากจะมีเหมือนคนอื่นบ้าง” พี่พา บอกกับอีเต้ยว่าเธอไม่เคยโกรธพ่อเลย เข้าใจว่าคงมีเหตุผล แต่ก็อยากพบหน้าพ่อสักครั้งหนึ่ง
อีเต้ยรู้สึกเห็นใจพี่พามากเลยครับ ชีวิตที่ไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นมาตลอด 34 ปี เธอคงคิดถึงพ่อมาก..
“อนันต์ แก่นโพธิ์” เป็นคนยโสธร แต่ไปทำงานอยู่ อ.ยางตลาด จ.กาฬสินธุ์ นี่เป็นเบาะแสทั้งหมด ที่อีเต้ยได้มาจากพี่พาและน้าสาว
บทสรุปของภารกิจตามหาพ่อให้พี่พาจะเป็นยังไง รอติดตามและเป็นกำลังใจกันนะครับ ^^