ภารกิจตามหาแม่ให้พี่โบว์ จี้สร้อยแม่ นำทางให้ทั้งคู่ได้เจอกันจนได้!

ปาฏิหาริย์แห่งจี้สร้อยนำทาง กับเรื่องราวความพลัดพรากแม่กว่า 31 ปี ของพี่โบว์!

เธอส่งเรื่องราวเข้ามาหา อีเต้ยอีจัน จนเราได้มีโอกาสเข้าไปคุยกับพี่โบว์ ตัวเธอเองบอกว่า ตั้งแต่จำความได้ก็อยู่กับลุง (พี่ชายพ่อ) และป้าสะใภ้ ทั้งคู่เป็นคนที่เลี้ยงดูเธอมาครับ จนวันหนึ่งเริ่มเห็นใบสูติบัตรของตัวเอง ชื่อของแม่ที่เรียกกับปาก ดันไม่ตรงกับชื่อที่ระบุไว้ในใบสูติบัตร ทำให้เกิดความสงสัย และคนรอบข้างก็มักจะล้อว่า เป็นลูกที่แม่ทิ้ง คำๆ นี้มันยิ่งทำให้ปมในใจก่อตัวขึ้น

ป้าเล่าให้เธอฟังว่า ตอนพ่อกับแม่มีพี่โบว์ ยายอยากให้พ่อมาขอแต่ง แต่ตอนนั้นพ่อเขายังไม่มีเงินไปสู่ขอ พ่อกับแม่เลยต้องเลิกราจากกัน พ่อจึงขอเลี้ยงลูกสาวเอง ก่อนที่ลุงกับป้าจะมารับไปเลี้ยงต่อ เพราะพ่อต้องทำงานไปด้วย เลี้ยงลูกไปด้วยตัวคนเดียว

พ่อเล่าให้พี่โบว์ฟังว่า จุดนัดพบและจุดพลัดพรากครั้งสุดท้ายคือ สี่แยกอ่าวอุดม อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี พ่อนั่งรถไปลงแยกนั้น ก่อนที่แม่จะนั่งวินมอเตอร์ไซค์มาส่งลูกสาว และนั่งวินเตอร์ไซค์ไปทางแยกไหนสักทาง จากนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยครับ

“จี้สร้อยรูปสิงห์” เป็นสมบัติชิ้นเดียว ที่แม่ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า วันไหนที่พี่โบว์ รู้สึกท้อใจ หรือโหยหาท่าน ก็มักจะนั่งมองจี้ชิ้นนี้ และร้องไห้ออกมาด้วยความคิดถึง แม้จะไม่เคยรู้ว่าหน้าตาแม่เป็นแบบไหนก็ตาม…

อีเต้ยอีจัน เห็นสีหน้าและแววตาของพี่โบว์แล้ว ก็รู้สึกเห็นใจเธอมากเลยครับ

ทีมงานได้เริ่มทำภารกิจตามหาแม่ให้พี่โบว์ ด้วยความหวัง และเบาะแสที่มีในมือทั้งหมด

1.เบาะแสจากใบสูติบัตร ชื่อนามสกุลจริงของแม่พี่โบว์ และระบุที่อยู่ของแม่ไว้ว่า เป็นบ้านหลังหนึ่ง ในเคหะเมืองใหม่บางพลี ต.บางเสาธง อ.บางพลี จ.สมุทรปราการ

หลังจากแกะรอยเบาะแสแรก ที่อยู่ในใบสูติบัตร บ้านหลังหนึ่ง ในเคหะเมืองใหม่บางพลี ต.บางเสาธง อ.บางพลี จ.สมุทรปราการ เมื่อทีมงานลงพื้นที่ไปสอบถามพบว่า บ้านที่เรามาตามหาเป็นบ้านเช่า คนที่ดูแลบ้านเช่าหลังนี้มากว่า 30 ปี ทั้ง 2 คน คนหนึ่งก็บอกว่าไม่รู้จัก ส่วนอีกคนก็ยืนยันว่า ไม่มีคนที่เรามาตามหามาเข้าพักที่นี่เลยครับ

ทำให้โจทย์แรกต้องพับเก็บไป…

2. สี่แยกอ่าวอุดม อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ซึ่งคือจุดพลัดพราก และพ่อพี่โบว์ยังบอกอีกว่า นามสกุลเก่าแก่ของแม่พี่โบว์คือ แซ่โค้ว ซึ่งยายของพี่โบว์ก็เป็นแม่ค้าหาบเร่ขายกับข้าวให้ก่อสร้าง มีเชื้อสายจีน เราก็ได้นำเบาะแสทั้งหมดที่มีไปสอบถามทั้งคนขับรถสองแถว วินมอเตอร์ไซค์ หรือแม่ค้า ก็ไม่มีใครรู้จักเลย

จากสี่แยกอ่าวอุดม ทีมงานเลือกที่จะเลี้ยวซ้าย ควานหาคำตอบจากชุมชนข้างใน ไล่สอบถามไปเรื่อยๆ ชาวบ้านชี้เป้าให้เรามาเจอ พี่ธีรวัตน์ ผู้นำชุมชน หมู่ 12 ท่านอาสาเอาข้อมูลเกี่ยวกับแม่พี่โบว์ไปสอบถามในไลน์กลุ่ม ที่มีสมาชิกเป็น ผู้นำทั้ง 23 ชุมชนของนครแหลมฉบัง อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี เผื่อว่าจะมีคนรู้จัก

จากนั้นเราก็ถูกชี้เป้ามาหา ป๋าแจ๊ว ผู้นำชุมชน หมู่ 8 แกคุ้นกับ ตระกูลแซ่โค้ว แต่หลังจากที่โทรสอบถามคนอื่นๆ แล้ว ไร้คนรู้จักบุคคลที่เรามาตามหา สุดท้ายเขาจึงแนะนำให้เราไปหาคำตอบที่ หมู่ 7 ครับ

ได้เจอกับคุณป้าท่านหนึ่ง ที่อดีตใช้นามสกุล แซ่โค้ว แต่แกยืนยันชัดเจนว่า ไม่รู้จักคนที่เรามาตามหาแน่นอน ทำให้เราต้องถอยหลังกลับครับ

ต่อมาอีเต้ยอีจัน ได้ข้อมูลสำคัญมาครับ จนทำให้เราตามหา “แม่พี่โบว์” เจอจนได้! แต่ด้วยเหตุผลความเป็นส่วนตัวของท่าน เราจึงไม่สามารถเผยแพร่ได้นะครับ

นาทีที่เราเจอแม่แล้วได้นำรูปจี้สร้อยให้แกดู ก็ตอบว่าทันทีว่ารู้จัก และก็จำได้ดีว่าเคยทิ้งของชิ้นนี้ไว้กับลูกสาว แม่พี่โบว์ ดีใจมากเลยนะครับที่ลูกสาวมาตามหา เพราะครั้งหนึ่งแกก็เคยพยายามไปตาม แต่ไปไม่ถูก ได้แต่คิดว่า ถ้ามีบุญต่อกัน สักวันวันคงได้พบเจอ…

จนวันนั้นมาถึงแล้วครับ เราพาพี่โบว์นั่งรถมาหาแม่ถึงที่เลย วินาทีที่เธอได้เจอหน้าแม่น้ำตาก็ไหลรินออกมา นั่งคุยเรื่องราวในอดีตสักพัก ก่อนที่เธอเองจะเอ่ยปากบอกแม่ว่า “หนูขอกอดแม่ได้ไหม”  อีเต้ยได้ยินคำนี้รู้สึกบีบหัวใจเลยครับ 31 ปีที่ลูกสาวคนนี้รอเคย อ้อมกอดของแม่อยู่ตรงหน้าเธอเลย ทั้งคู่สวมกอดกันทั้งน้ำตาและความดีใจ

อีเต้ยอีจันยินดีกับพี่โบว์ และแม่ด้วยนะครับ ^^