“เงิน คือเศษกระดาษ เเต่เด็ก มีชีวิตจิตใจ ต้องได้รับการดูเเลอบรมสั่งสอนที่ดี”
ประโยคจาก ครูหม่อม ม.ร.ว.รุจีสมร สุขสวัสดิ์ อดีตครูใหญ่ โรงเรียนวรรณวิทย์ ที่หลายคนได้ยินแล้วสุดตรึงใจ หากได้รู้เบื้องหลังของหญิงท่านนี้ ที่พลีกำลังตั้งแต่ยังสาว ยืนหยัดดูแลโรงเรียนเล็กๆกลางเมืองกรุง ต่อจากคุณแม่
แม้จะมีผู้ขอซื้อที่ดินผืนน้อยนี้ต่อในราคาสูงเหยียดพันล้าน ครูหม่อม ก็ปฏิเสธรับข้อเสนอ เพราะต้องการให้โรงเรียนเล็กๆเก่าๆแห่งนี้ ได้เป็นที่พึ่งพาสร้างอนาคตให้เด็กๆ ได้มีการศึกษา
75 ปี โรงเรียนวรรณวิทย์ ประกาศ สิ้นเสียงระฆังดัง ในเดือนกุมภาพันธ์ 2565
เป็นเรื่องน่าใจหายของศิษย์เก่า ที่ฟูมฟัก เติบโตมากับโรงเรียนแห่งความทรงจำแห่งนี้
เพราะโรงเรียนเก่าๆ กลางสุขุมวิท เดินต่อไม่ไหว จากพิษโควิด เเละขาดเเคลนปัจจัยหลัก คือ เด็กนักเรียน
โรงเรียนวรรณวิทย์ ปิดตัว ความเศร้ายังฝังใจไม่เลือน
3 พฤษภาคม 2565 สิ้นนางฟ้าผู้ถือคบเพลิงส่องนำทาง
คำเปรียบเปรยของ ศิษย์เก่า โรงเรียนวรรณวิทย์ ที่มาแจ้งข่าว การจากไปอย่างสงบของ ครูหม่อม ม.ร.ว.รุจีสมร สุขสวัสดิ์
ม.ร.ว.รุจีสมร เสียชีวิตจากโรคชรา ด้วยอายุ 101 ปี ณ โรงพยาบาลทหารผ่านศึก
อยู่ให้รัก จากให้คิดถึง ครูหม่อม เป็นตัวแทนของคำนิยามประโยคนี้ ได้อย่างดี
หลัง บรรดาลูกศิษย์ และ คุณครูโรงเรียนวรรณวิทย์ ได้ทราบข่าวเศร้านี้ ต่างพากัน แสดงความอาลัย
ถึงการจากไปของ ครูผู้สร้างท่านนี้
อีจัน แม้ไม่ได้เป็นศิษย์เก่าของ โรงเรียนวรรณวิทย์ ไม่ได้เป็นลูกศิษย์ ของครูหม่อม
แต่สัมผัสได้ถึงจิตใจของ หญิงตัวเล็กๆ ที่ทุ่มเทเพื่ออนาคตการศึกษาของเด็กๆ โดยไม่สนเงินตราจนวาระสุดท้ายของชีวิต
อีจัน ขอแสดงความอาลัย ต่อการจากไปของ ครูหม่อม ม.ร.ว.รุจีสมร สุขสวัสดิ์ อดีตครูใหญ่ โรงเรียนวรรณวิทย์ ด้วยนะคะ
