อยากต่อสู้เเทนลูก ขอให้เเม่ตายเเทน

ในบรรยากาศที่บ่มความทุกข์ บ่มความเศร้า ณ วัดลำพะยา ต.ลำพะยา อ.เมือง จ.ยะลา สถานที่รวมร่างไร้วิญญาณของ ชรบ.ผู้กล้าทั้ง 9 คน #ทีมข่าวอีจัน ได้มีโอกาสรับฟัง พูดคุย ปรับความทุกข์เศร้าของครอบครัวผู้เสียชีวิต

บีบหัวใจ เมื่อหญิงชราตรงหน้า ร้องไห้ปานจะขาดใจ เหมือนเหตุการณ์ความสูญเสียที่คุณยายได้รับ เพิ่มเกิดขึ้นในวินาทีนั้น ในมือถือผ้าขนหนูผืนบางที่ชื้นด้วยน้ำตา เสียงพูดปนสะอื้น เเหบพร่า สั่นเครือ

"ลูกสาวเป็นหญิงเหล็ก ทำทุกอย่าง สู้ทุกอย่าง ร่วมงานกับ ชรบ. เขาพาไปเเข่งยิงปืนที่ไหนก็ไป ได้รับรางวัลมาก็มาก"

"ในวันที่เกิดเหตุ เเม่กินข้าวเเล้ว กำลังจะเข้านอน เเล้วก็ได้ยินเสียงปืน เป็นเสียงปืนที่ดังมาก มันดังมากเลย เเต่เเม่ไม่ได้เอะใจว่าลูกจะไปที่ฐาน เขาไม่เคยไปนานเเล้ว เเต่คืนนั้นเขามีเวรที่ฐาน เป็นการเข้าเวรรวม เขาไม่ได้บอกเเม่เลย เขาไม่บอกเลยว่า เเม่ ลูกจะไปที่ฐานนะ นี่คือสิ่งที่เเม่เสียใจ เขาไม่ได้บอกแม่เลย"

"เขาบอกเเม่เเค่ว่า เเม่หนูลาออกจากโรงเรียน เขาเป็นภารโรง เขาเขียนใบลาออกในวันนั้นเลย เเต่ว่าก็ไม่ได้ยื่นเพราะ ผอ.ไม่ได้มาในวันนั้น คล้ายๆ ว่าเขาลาตาย เเม่ว่าเขาลาตาย"

เสียงสะอื้นยิ่งหนัก ในห้วงหายใจเสียงคุณยายเงียบไป ….. เเล้วพูดขึ้นมาพร้อมเสียงสะอื้นว่า "เเม่พูดไม่ออก เขาไม่ได้บอกเเม่เลย" "อยากจะบอกลูกว่า ลูกไปสบายเเล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงเเม่เลย พี่ๆ น้องๆ มีหลายคนช่วยดูเเลเเม่"

ภาพสะเทือนใจตรงหน้า ทำให้เราคิดถึงคำพูดที่ว่า ลูกเผาศพพ่อเเม่เป็นไปตามวาระชีวิต เเต่การที่พ่อเเม่ต้องมาเผาศพลูกนั้น ไม่มีพ่อเเม่คนไหนรับได้

"เเม่เสียใจมากเลย ไม่คิดว่าจะต้องมาฝังกระดูกลูก เพราะลูกที่มี 7 คน ก็คิดก็หวังว่าจะให้มาฝังกระดูกเเม่ นี่เเม่ต้องมาเก็บกระดูกลูก มันจะเสียใจเเค่ไหน"

"อยากจะเอาปืนไปยิงสู้กับมันเเทนลูก ถ้าตายเเทนได้ อยากจะตายตามลูกไปเลย เเม่ไม่อยากจะอยู่ สู้ได้ก็จะสู้เอง คิดในใจอยู่อย่างนี้เเหละ ไม่รู้จะทำยังไงได้"

บทสนทนาบีบหัวใจ
เราได้เเต่กอดคุณยายไว้เเน่นๆ เเน่นสุดใจ