คำต่อคำ นาทีสังหารโหดเหี้ยมผิดมนุษย์

วันนี้คำพิพากษาตัดสินแล้ว บังฟัตกับพวกอีก 5 คน ศาลสั่งประหารชีวิต

มีข้อความหนึ่งในคำพิพากษาที่ อีจันจึงจะยกมาให้อ่าน
“ พฤติการณ์ที่ 1-6 ร่วมกันใช้ปืนจ่อยิง จ่อยิงศีรษะเป็น รายคน หวังจะเอาชีวิตเพื่อปิดปากทั้ง 11 คน ซึ่งมีทั้งผู้หญิงและเด็กผู้หญิง อายุ 4 ปี 8 ปี 11 ปี 12 ปี 14 ปี รวมอยู่ด้วย เป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตถึง 8 คน นับเป็นเหตุการณ์ เศร้าสลดหดหู่และสะเทือนขวัญแก่ประชาชนทั่วไปอย่างยิ่ง

จำเลยดังกล่าว เป็นฝ่ายก่อเหตุขึ้นมาเอง เเละลงมือกระทำความผิดอย่างอุกอาจ โหดเหี้ยม อำมหิตผิดวิสัยมนุษย์จึงเห็นสมควรไม่ลดโทษให้ ”

ข้อความนี้ทำให้อีจันหวนนึกถึงคำสัมภาษณ์อัญชลี หญิงสาวผู้รอดชีวิต

“อัญชลี” เป็นผู้ใหญ่คนเดียวที่รอดชีวิตจากการกระทำอันโหดเหี้ยม อำมหิตผิดวิสัยมนุษย์ ของบังฟัตและพวก เธอเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้อีจันฟังอย่างเต็มใจ เพื่อหวังปลดปล่อยภาพเลวร้ายที่หลอกหลอนเธอและลูกทุกคืนให้จางคลาย

ในวันเกิดเหตุนั้น ลูกสาวของเธอ คือ รลิยาห์ อายุ 13 ปี มาเล่นที่ บ้านของผู้ใหญ่บ้านวรยุทธ ซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่เขยของเธอ

เวลาประมาณ 5 โมงเย็น อัญชลี พร้อมกับรัญชิดา ลูกสาวคนเล็กวัยเพียง 6 ขวบ ก็ขี่จักรยานยนต์ไปตามรลิยาห์ แต่กลับพบคนแปลกหน้าอยู่เต็มบ้านพี่เขย
อัญชลี : ประมาณ 5 โมงนิดๆค่ะ มารับลูกสาวกลับบ้านเพราะว่าเขามาเล่นอยู่ที่นี่ มาเล่นกับหลาน พอมาถึงลูกสาวเดินออกมาจากในบ้าน มาเรียกบอกว่า แม่เข้ามานี่หน่อย เห็นยืนอยู่ 5 คน ตกใจ มันก็กวักมือให้เดินตามมันไป
อีจัน : แล้วใครมาทำอะไร เราไม่ถามหรือ
อัญชลี : ไม่ได้ถาม ตกใจ เดินเงียบกริบ รีบเดินตามไปดูหลาน เดินๆ รีบเดินไปจูงลูกตัวเล็กเดินไปด้วย พอเดินตามกันไปอยู่ที่ห้องของเพชรดาว เห็นหลานนั่งอยู่ 2 คน
อีจัน : นั่งลักษณะไหน
อัญชลี : นั่งบนเตียง นั่งเฉยๆ มีคนแต่งชุดทหารมาเรียกให้เข้าไปหาเขาอีกห้องหนึ่ง เขากวักมือ
อีจัน : ไม่พูด
อัญชลี : ไม่พูด กวักมือให้มาห้องนี้ ห้องตรงนี้ ก็เข้ามาตกใจเห็นทหารยืนอยู่ 5 คน ห้องมืด มืด เพราะว่าปิดผ้าม่าน ตอนนั้นสั่นๆ ตกใจ
อีจัน : สั่น
อัญชลี : ใช่ แล้วก็มันบอกว่าให้นั่ง มันทำเป็นหัวหน้า มันยืนเหมือนทหารเลย เก็กท่าเรียบร้อยเชียว
อีจัน : พูดกลาง
อัญชลี : ใช่ พูดกลาง มันถาม รู้ไหมผู้ใหญ่ค้ายา บอกว่าไม่รู้ไม่เชื่อ พ่อแกไม่ใช่คนอย่างนั้น แกเกลียดยาเสพติด คิดสงสัย มันไม่ใช่ไง ก็นั่งกับหลาน มันให้นั่ง มันให้นั่งอยู่อย่างนั้นแหละบนที่นอน
อีจัน : ตอนนั้นเห็นว่ามีเด็กอยู่กี่คนในบ้าน
อัญชลี : หลาน 2 ลูกตัวเอง 2
อีจัน : ในห้องนั้นมีเด็ก 2 ลูก ตัวเอง 2 แล้วก็ตัวเองมี 5 คน ในห้อง ตัวก็นั่งอยู่แต่ในห้องนั้น
( ในห้องมีแพรไหมทอง กับ กิ่งดาว )
อัญชลี : นั่งๆ อย่างเดียว นั่งดูแต่เวลา เมื่อไหร่ใครจะกลับมาสักที เหนื่อย หลานก็หิว ลูกก็หิว
คิดเพียงว่า เดี๋ยวผู้ใหญ่มาก็ได้กลับบ้าน มาก็ได้กลับบ้าน คิดอย่างนั้น คือ ให้หลานดูเวลาอย่างนั้น
อัญชลี : จน2ทุ่มครึ่ง ภาษาใต้กี่ทุ่ม 8 ครึ่ง พี่สาวกลับมา( ดวงพร ) อุ้มลูกคนเล็ก เพชรดาวเดินตาม
หลังพี่สาวมา ( มี แอนนา กับสามี มาด้วย ) แล้วก็ผู้ใหญ่เดินตามหลังมาอีกคนหนึ่ง
เห็นเพราะมันผ่านประตู เห็นแล้วก็พี่สาวเอาหลานชายมายื่นให้ คนเล็กให้อุ้ม( อายุ 3 เดือน )
พี่จัน : ตอนนั้นก็คิดว่า?
อัญชลี : ธรรมดาๆ ก็นึกว่า คือ อย่างมากถ้ามันจริง มันก็พาผู้ใหญ่ไปโรงพัก พี่สาวก็ถามว่าเขามาทำอะไรกัน มาทำไม ก็บอกไม่รู้ มันเอาหมายมาให้ดู มันว่าผู้ใหญ่ค้ายา พี่สาวก็บอกไม่จริง พี่สาวตกใจ บอกไม่จริงไม่ใช่ พอวันนั้นก็เรียกผู้ใหญ่คนเดียว พี่สาวก็บ่นว่าเมื่อไหร่จะกลับสักที เพชรดาวบอกทหารว่า หิวแล้ว ขอไปเอาของในรถได้ไหม เขาก็ให้มา ไปเอาของมานั่งกินกัน กินซูชิ กินขนมกัน ผู้ใหญ่เดินมาแป๊บนึง ประตูนู่นและผ้าม่านมาชะเง้อคอ แล้วบอกไม่เป็นอะไรนะ เดี๋ยวเขาก็กลับ ไม่ต้องห่วง แต่พวกทหารเดินผ่านหลังมา คล้องคอมา
อีจัน : คล้องคอมาด้วย
อัญชลี : ใช่ บอกว่าไม่เป็นอะไรนะ เดี๋ยวเขาก็กลับ ไม่ต้องห่วง สบายใจกันได้ เขามาแค่เรื่องมีคนร้องเรียน เขาบอกว่ามีคนร้องเรียนเรื่องหนองน้ำ ทำนองนั้น
เมื่อเวลาย่างเข้า 4 ทุ่ม เหตุการณ์ที่ดูเหมือนจะนิ่งๆ เริ่มเปลี่ยน
อัญชลี : แล้วพอมาประมาณตอนตี 10 กว่าๆ แล้วก็มันก็บอกว่าให้ลุกขึ้น
อีจัน : มันเดินมาเหรอ
อัญชลี : ใช่ ไอ้ม่อนนั่นแหละเดินมา
อีจันจัน : ตอนนั้นในห้องมีทั้งหมดกี่คน
อัญชลี : น้องสาว พี่สาว น้องเขย ตัวเรา ลูกอีก 2 แล้วก็ลูกผู้ใหญ่ 4
อีจัน : 10 คน อยู่ในห้องนั้นอ่ะนะ ผู้ใหญ่เป็นคนที่ 11
อัญชลี : ค่ะ ผู้ใหญ่ไม่ได้อยู่ข้างใน
อัญชลี : ใช่ แล้วก็มันบอกว่าให้เดินไป แล้วมันก็บอกให้แยกห้อง
อัญชลี : น้องสาวถามว่า แยกห้องทำไม มันบอกว่าจะสอบทีละคน แล้วก็กิ่งเทียนหลับ กับลูกสาวคนเล็กหลับ แอนนาอุ้มกิ่งเทียน ตัวเองอุ้มคนเล็ก พี่สาวอุ้มลูกคนสุดท้องลูกชายวัย 3 เดือน เดินตามหลังมันไป แล้วมันก็บอกว่า ให้ตัวหนู แอนนา แล้วก็ที่อุ้มอยู่ 2 คน ให้อยู่ห้องนั้น แบ่ง ที่เหลือให้เดินมานี่ เดินมาห้องนี้นะ แต่ก็ไม่รู้ว่าใครอยู่ห้องไหน ก็ไม่ได้เดินตามมา
อีจัน : ตอนนั้นคิดยังไงล่ะ
อัญชลี : คิดว่า มันคงจะถามทีละคน ยังไม่กังวลเท่าไหร่ แล้วก็พอสักพัก มันบอกว่าให้หันหลังเข้าฝา ให้หันหลังเข้าฝา พอหันหลังเข้าฝา คือ เริ่มนึกล่ะ ว่าเป็นอะไร ทำไมให้หันหลังเข้าฝา พอหันหลังเข้าฝาแปบนึง มีทหาร 2 คน มายืนประชิดตัว ระหว่างแอนนาคนนึง ตัวเราคนนึง มันประชิดติดเลย ติดอยู่เลย แล้วก็พอสักแปบ แฟนมา
อีจัน : มากดกริ่งเหรอ
อัญชลี : ไม่ๆ เขาเข้ามาเลย เข้ามาจอดตรงนี้ แล้วก็เห็น ตกใจเห็นทหารพาแฟนเข้ามาที่ตัวเอง มันก็เริ่มถาม ถามแฟนก่อน ถามว่ามาทำไม บอกมารับเมีย มึงรู้ไหมผู้ใหญ่ค้ายา
อัญชลี : ใช่ เราบอกไม่รู้เรื่อง แฟนบอกไม่รู้เรื่อง พอแฟนหนูว่าไม่รู้เรื่อง มันหันมาที่หนูล่ะ พวกทหาร มันหันมาที่หนู ปล่อยแฟนหันมา แล้วกดหนูลงที่นอน เอาหัวหนูกดลงที่นอนเลย แล้วก็เหมือนมีอะไรแข็งๆ กดอยู่ที่ตรงนี้ มันถามหนูว่า กลัวไหมๆ ประมาณ 4 ครั้ง หนูบอกว่า กลัวๆ อย่าทำหนูเลย อย่าทำอะไรหนูเลย มันถาม รู้ไหมใครค้ายา ใครค้ายา เราบอกไม่รู้ ถามอยู่นั้น เสียงดัง ตะคอก แต่ก็เสียงเร่งๆอ่ะ คนพูดกลาง เสียงเร่งๆ พอพูดไม่ทันขาดคำ เสียงปืนดัง!!!
อัญชลี : รู้สึกว่า ชา มึนหัวนิดนึง เป็นเเผลนิดนึง รู้สึกว่าจะชามึนเเล้วก็จะเหม็น เเล้วก็ลุกขึ้นมานั่ง เเล้วก็เอามือคลำตรงนี้เเล้วเอามาดู เเล้วบอกน้องสาวว่า เลือด แอน เลือด ทำยังไงอ่ะ เลือด น้องสาวมาจับมือบอก ไม่เป็นอะไรๆ อย่าตกใจ ไม่เป็นอะไร พอหลังจากนั้นมันบอก ให้ลากมันไปไว้ห้องอื่น พอหนูลุกขึ้นจะยืน หนูล้ม
อีจัน : สลบเหรอ เป็นลม
อัญชลี : ใช่ เป็นลม เเล้วก็เเฟนก็โผมารับ อย่าเป็นอะไรนะ อย่าตายนะ อย่าทำอะไรเเฟนเลย อย่าเลยนะ
อย่าทำอะไรใครเลย หนูก็พูดเเบบนั้น หลังจากนั้นเเฟนก็โดนลากไป ตอนนั้นมันคงคิดว่าหนูตาย ไม่รู้ว่าปิดไฟตอนไหนนะ มันสะลึมสะลือลืมตาไม่ขึ้น พอได้ยินเสียงใครไม่รู้ มันเหมือนทรมานเเฟน ได้ยินเสียงเเฟนตะเกียกตะกาย ดิ้น ดิ้นเหมือนคนจะตาย มันถามว่ารู้ไหมใครค้ายา ถามอย่างนี้ เเฟนบอกว่า ถ้าบอก จะปล่อยทุกคนไหม จะปล่อยลูก ปล่อยเมีย ปล่อยน้อง ปล่อยหลานไหม อย่าทำอะไรใครเลย มันก็ถามอย่างนั้นเเหละว่า ใครค้ายาๆ มันเหมือนว่าเอาถุงหรืออะไรสักอย่าง ครอบหัว หนูก็ได้ยินเสียงก้อบเเก้บๆนะ ได้ยินเสียงทุรนทุราย พอสักเเป๊ปก็ได้ยินเสียงปืนประมาณ 4-5 นัด
อัญชลี : ตอนนั้นเหมือนจะปิดไปเเล้ว มืดๆ เเล้วหันไปที่น้องสาว เเอนนาถามว่า เจ็บไหม ได้ยินว่า เจ็บไหม ถามพวกนั้น พวกนั้นบอกว่าไม่เจ็บหรอก เเล้วก็ได้ยินเสียงหลายนัดมากเลยที่นอน ได้ยินเสียงเด็กกรี๊ดมาทีนึง เเต่หนูไม่นึกว่า มันจะยิงเด็กนะ เพราะมันหลับอยู่
อีจัน : เด็กหลับอยู่
อัญชลี : ใช่ ไม่นึกว่ามันจะยิงนะ เพราะว่านึกในใจ ภาวนาว่า มันเเค่มัดมือ มัดปาก มัดตา จริงๆในใจคิดว่าไม่มีใครตาย นึกว่าหลานจะไม่ตาย ลูกจะไม่ตาย นึกว่าจะมาทำเเค่นั้นจริงๆ เพราะตอนจะออกไปหลานกรี๊ดอีกครั้ง
อีจัน : ได้ยิน
อัญชลี : ได้ยิน คนนึงสั่ง คนนึงไปยืนที่ปลายตีนหนู เเล้วมันก็ชี้ไป ทำให้มันเงียบ ไปทำให้เด็กเงียบ เเละอีกกลุ่มนึงก็เดินกลับไป ได้ยินเสียงตึบตึบๆ หนูก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็ไม่นึกว่า มันจะทำอะไร เห็นหน้าหลานปูดข้างนึง หนูคิดว่ามันคงจะตบกับปืน หนูคิดว่าทำไมจะโหดร้าย ทำไมจะใจสัตว์ขนาดนี้ น่าสงสารเด็กตาเเป๋ว พอตอนเขามาช่วยเเล้ว พอเห็นสภาพทุกคนนึกว่าฝัน พอหลังจากที่มันยิงพวกหนูเสร็จ มันก็เดินมาทางนี้ ได้ยินเสียงปืนติดๆกันหลายนัด เเล้วก็ได้ยินเสียงในห้องนี้ เเป๊ปนึง ก็ได้ยินเสียงผู้ชายดังขึ้น นึกๆ เป็นอะไร เเล้วก็ได้ยินเสียงนัดสุดท้าย นัดสุดท้ายเเล้วก็ได้ยินเสียงสตาร์ทรถ ชีวิตเหมือนในละครเลย ไม่คิดว่าจะเกิดกับครอบครัวเรา ไม่คิด เหมือนกับเกิดเเล้วเเก้ไขอะไรไมได้ ต้องทำใจอย่างเดียว พยายาม พยายามอยู่ทุกวัน ต้องทำให้ได้ เพื่อลูก ต้องอยู่เพื่อลูก เหมือนเเฟนสละชีวิตให้เราเเล้ว ต้องอยู่เพื่อลูก

ขณะที่อัญชลีนอนนิ่งขยับตัวไม่ได้ ลูกสาวคนโตของเธอก็ถูกยิงเข้าที่ศีรษะเช่นกัน แต่เด็กน้อยไม่สลบ เธอได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องทุกนาทีเช่นกัน

เด็กหญิง : น้าเบนบอกว่าอย่าทำหลานผม ให้ทำผมคนเดียวพออย่าทำหลานผม
อีจัน : เขาว่าไง
เด็กหญิง : เขาไม่พูดอะไรเขาก็ยิง

อีจัน : ยังจำได้อยู่ไหมวันนั้น
เด็กหญิง : จำได้ติดตาเลย
อีจัน : ตอนนั้นหนูทำอะไร หนูกลัวไหม
เด็กหญิง : อยู่ในห้อง รอบแรกอยู่กับน้าสองคน แล้วเขาเอาลูกผู้ใหญ่มา ตอนยิง ห้องแม่เสร็จแล้ว ได้ยินเสียงปืนครบแล้ว ประมาณสองนัดได้ยินตอนนั้น ตอนนั้น แล้วเขาก็เอาลูกผู้ใหญ่

อีจัน : ตกใจไหม
เด็กหญิง : ตกใจ แล้วน้าเบนก็ไปถามไอ้คนที่คุมอยู่หน้าประตูห้องว่า เสียงอะไรไปดูได้ไหม เขาว่าไม่ให้ไป ให้กลับไปนั่ง แล้วเขาก็พาลูกผู้ใหญ่ไปสองคน แล้วเขาก็วิ่งมาห้องนี้เลย
อีจัน : ใครวิ่งมา?
เด็กหญิง : ไอ้โม่งกับคนที่ไม่ใส่ไอ้โม่งคนนึง ถือปืนมาคนนึง มันก็เปลี่ยนลูกปืนเสร็จมันก็
ตอนนั้นเขายังไม่ปิดไฟ ยิงคนแรกเสร็จแล้วเขาค่อยปิด

อีจัน : ยิงใครคนแรก
เด็กหญิง : แพรไหมทอง !!! แล้วมันพยายามถามน้าว่าที่ไหนค้ายาบ้างให้พามันไป
อีจัน : คนไหนพูด
เด็กหญิง : ไอ้โม่งพูด น้าก็บอกว่าไม่รู้ มันก็ลงมือเลย
อีจัน : ลงมือคือ
เด็กหญิง : ยิงแพรไหมทองแล้วก็ปิดไฟ แล้วก็ยิง…น้า ตอนนั้นเห็นคนอื่นเขาร้องเหมือนไก่ที่ถูกยิง เหมือนไก่ใกล้ตาย แต่สงสัยตัวเองทำไม่ดังถูกเหมือนกัน นึกว่าตายไม่ทัน
อีจัน : แล้วพี่เขาไม่ได้ร้อง
เด็กหญิง : ร้อง ร้องขอชีวิตทุกคน น้าเบนบอกว่าอย่าทำหลานผม ให้ทำผมคนเดียวพออย่าทำหลานผม ขอชีวิตทุกคนว่าอย่ายิงเลย
อีจัน : ขอจบยิงเลย มาถึงตัวหนูหนูก็ขอเหมือนกัน
เด็กหญิง : ขอพร้อมกันแล้วมันก็เงียบไปเลย พอยิงพี่แพรไหมทองเสร็จ ก็ร้องกัน ไม่มีใครมีสติ
แต่เพชรดาวร้องมากกว่าเพื่อนเพราะเขากลัว ยินเสียงปืนนัดหนึ่งแล้วก็น้าที่เป็นผู้ใหญ่ร้องโวยวายขึ้นมา
อีจัน : ร้องว่า ?
เด็กหญิง : ว่าทำไมต้องทำกับลูกเมียกับลูกกูแบบนี้ เสียงปืนก็ตามมาอีกแล้วมันก็รีบวิ่งออกจากบ้านไม่ถึง 5 นาทีมันก็สตาร์ทรถออกไป
อีจัน : เขาออกไป แล้วหนูออกมายังไงลูก?
เด็กหญิง : พอเสียงรถออกไปสักแป๊ปหนูรอประมาณ 10 นาที ให้แน่ใจก่อนว่ามันออกไปแล้ว แล้วก็ไปเอาโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่ข้างโต๊ะแป้งในห้อง 3 เครื่องไม่ได้สักเครื่องนึง อีกเครื่องไอโฟน แบตหมด แล้วก็โน๊ต 3 ของผู้ใหญ่ตั้งรหัสผ่านเปิดไม่ได้ แล้วก็เอส 7 เป็นโทรศัพท์ใหม่ โทรออกไม่ได้ แล้วก็รีบเดินไปห้องแม่ เดินไปหาโทรศัพท์ ตอนนั้นก็ไม่คิดว่าแม่จะรอด แล้วเสียงแม่ก็ดังขึ้นมา

จากเหตุการณ์คืนนรก 8 ชั่วโมงอันตราย
คนที่อยู่ในบ้านถูกยิงเสียชีวิต 8 คน
มีรอดชีวิต 3 คน คือ อัญชลี ลูกสาว 2 คน และเด็กชายวัย 3 เดือน ลูกชายคนเล็กของผู้ใหญ่วรยุทธที่ยังคงนอนหลับปุ๋ยราวไม่รู้เรื่องโหดร้าย ที่พ่อแม่และพี่อีก 3 คนต้องจากเขาไปพร้อมกัน

อัญชลีถูกยิงที่ศรีษะกระสุนถากไป แต่ลูกสาว 2 คน ถูกยิงที่ศีรษะเช่นกัน แต่กระสุนฝังใน ในคืนนั้นหลังเธอโทรศัพท์ให้ ตา-ยาย มาช่วย ทั้ง 4 ถูกส่งตัวเข้า รพ. แพทย์ผ่ากระสุนออกจากศรีษะลูกสาวคนโตสำเร็จ ผ่านมาเกือบ 1 เดือน เธอก็อาการดีขึ้น

วันนี้ เกือบ 1 ปี เธอหายจนเกือบปกติแล้ว ยกเว้นสภาพจิตใจ ไม่มีใครบอกได้ว่า ผู้รอดชีวิตทุกคน จะฝันร้ายไปอีกนานแค่ไหน

พวกเขารอดชีวิต แต่ต้องสูญเสียคนที่รักตลอดไป ถึง 8 คน

เรื่องอื่นที่คุณอาจสนใจ

• เปิดคำพิพากษา ฆ่ายกครัว 8 ศพ
• ย้อนฟังนาทีสังหาร8ศพยกครัว ฉบับเต็ม
• ศาลจังหวัดกระบี่ มีคำพิพากษา ประหารบังฟัตและจำเลย 1-6
• ย้อนคดีฆ่ายกครัว 8 ศพ จัดฉากฆ่า