สื่อกลางส่งความห่วงหา จากคนเป็นถึงคนตาย …ผ่านร่างทรง

ทุกคนล้วนมีความเชื่อ ที่ต่างกัน
เชื่อในตัวเอง เชื่อในคนอื่น
เชื่อในความจริง เชื่อในความฝัน อยู่ที่เราเลือกที่จะเชื่อ
เหมือนกับคนกลุ่มนี้ ที่หอบความเชื่อ มาพึ่งร่างทรง ส่งความคิดถึงถึงคนที่จากไป ผ่านร่างทรง…คนตาย

ความเชื่อนี้ มีมากในภาคเหนือกลุ่มคนล้านนา ที่นับถือผีบรรพบุรุษ ผีปู่ผีย่า แม่ย่านาง หรือแม่ซื้อ เพราะความเป็นอยู่ของคนพื้นเมืองที่ใกล้ชิดและผูกพันกันมาก เวลาคนในครอบครัวหรือบรรพบุรุษจากไป เป็นเรื่องที่ยากจะทำใจ จึงมีความห่วงหาอาลัย อยากพูดคุยสั่งเสียกับวิญญาณอีกครั้ง
จันเป็นอีกคนที่มีโอกาสได้รับรู้และสัมผัสกับความเชื่อนี้ ซึ่งจันก็ยืนยันเหมือนเดิมว่า ไม่มีใครสามารถยืนยันได้ ในสิ่งที่มองไม่เห็นเหล่านี้ว่าเป็นความจริงหรือไม่
ร่างทรงคนตาย คือคนหนึ่งคน ที่มีชีวิตมีลมหายใจเหมือนคนปกติทั่วไป เพียงแค่เขามีจิตที่สามารถสื่อสารกับวิญญาณสิ่งลี้ลับได้
เช่นยายเงา หญิงสูงอายุ ชาวลำปางคนนี้ ที่ผู้คนต่างเชื่อว่า ยายเงาสามารถนำวิญญาณของคนที่จากไป กลับมาเจอกับลูกหลานได้
การติดต่อวิญญาณผ่านร่างทรงไม่มีการเตรียมตัวหรือการจัดพิธีกรรมใหญ่โต มีเครื่องบูชามากมาย มีแค่ความคิดถึงของคนอยู่ กับค่าครูไม่กี่ร้อย

การติดต่อกับวิญญาณคนตายจะเริ่มจาก ทางญาติจ่ายค่าครู หรือชาวเหนือจะเรียกว่าขันตั้ง จากนั้นพิธีก็จะเริ่ม ยายเงาเริ่มนอนลง มีท่าทางผิดแปลก เรียกชื่อคนตายที่ญาติต้องการติดต่อซ้ำๆ
จากนั้นยายเงาก็ค่อยๆจะลุกขึ้น ด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไป คำพูดน้ำสียง เหมือนคนที่ตายไปทุกอย่าง บางครั้งยายเงาก็จะร้องให้ ด้วยอาการเจ็บปวดและเสียใจ
และสิ่งที่ทำให้ญาติคนตายเชื่อก็คือ บางครั้งญาติจะนำรูปของคนตายและเสื้อผ้าคนตายที่เคยใส่เป็นประจำ ให้ยายเงา ยายเงาก็จะหยิบถูกว่า เสื้อตัวนี้ที่ชอบใส่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่
อีกทั้งการที่ยายเงา เดินเข้ามากอดครอบครัว และสั่งเสีย รวมถึงเรียกชื่อถูกทุกคน เหมือนรู้จักกันมาก่อน ส่วนทางญาติหากรับรู้และเชื่อว่า คนที่อยู่ในร่างยายเงา ใช่คนที่ตายไปจริงๆ ก็จะพุดคุยสั่งเสีย ถามว่าชีวิตอีกโลกเป็นยังไงทำบุญไปให้ได้รับหรือเปล่า ยังมีสิ่งที่ห่วงในโลกมนุษย์อีกไหม ต้องการอะไรหรือเปล่า จะทำบุญไปให้

หลังพูดคุยสั่งเสียจบ วิญญาณคนตายก็จะสั่งลา ก่อนจะบอกว่าถึงเวลาที่ต้องไปแล้ว ก่อนที่ยายเงาจะล้มตัวนอน และกลับมาพูดคุยปกติ การเข้าทรงถือว่าเสร็จสิ้น
ความเชื่อนี้ ขึ้นอยู่วิจารณญาณส่วนบุคคล ไม่มีใครยืนยันได้ว่าสิ่งนี้ได้ว่าเป็นเรื่องจริงหรืออุปทาน เพราะสิ่งเหล่านี้ถือเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยบรรเทาความห่วงหาของคนที่ยังอยู่ส่งไปถึงคนตาย ในวันที่อยู่ไกลกัน คนละโลก