เรื่องราวของหญิงไทยรายหนึ่ง กลายเป็นบทเรียนสะท้อนใจของหลายๆ คน หลังจากที่เธอและครอบครัวได้ตัดสินใจโยกย้ายไปใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศ ด้วยความหวังว่า จะพบกับชีวิตที่ดีกว่า แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นกลับแตกต่างจากความคาดหมายอย่างสิ้นเชิง
โดยเธอเล่าว่า ในแต่ละวัน สามีของเธอต้องทำงานอย่างหนัก จนไม่มีเวลาพูดคุยหรือใช้ชีวิตร่วมกันเหมือนเมื่อครั้งอยู่ในไทย ชีวิตประจำวันกลายเป็นวงจรซ้ำซากที่เต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย นอกจากนี้ ลูกๆ ของเธอก็พบกับความยากลำบากในการปรับตัว เนื่องจากขาดโอกาสทางสังคมและกิจกรรมหลังเลิกเรียนที่พวกเขาเคยชิน
อีกหนึ่งปัญหาที่เธอกล่าวถึงคือ การดูแลสุขภาพที่ไม่สะดวกสบายเหมือนในบ้านเกิด หากไม่สบาย พวกเขามักจะต้องซื้อยามากินเอง ไม่สามารถไปพบแพทย์ได้ง่ายๆ เหมือนในไทย
เรื่องราวของเธอได้ถูกเล่าลงในกลุ่มเฟซบุ๊กชื่อ “โยกย้าย มาส่ายสะโพกโยกย้าย” ที่มีสมาชิกมากกว่า 1.1 ล้านคน เธอได้แบ่งปันความทุกข์ใจของตัวเองและถามหาคำแนะนำ ปรากฏว่ามีผู้คนมากมายที่รู้สึกเห็นใจและแบ่งปันประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกัน ซึ่งเธอระบุว่า
“เราออกมาอยู่ต่างประเทศแล้ว มากันทั้งครอบครัว แต่เราอยากกลับบ้านทุกวันเลย เรารู้สึกไม่มีความสุข ร้องไห้ทุกวันทั้งที่ปกติไม่ใช่คนร้องไห้ เรารู้สึกว่าประเทศที่อยู่ไม่มีอะไรน่าสนุกเลยไม่มีที่ที่ฮีลใจเราได้เลยอะ เป็นทุกข์มากๆเลยค่ะ
แฟนไปทำงานร้านอาหาร กลับมาเหนื่อย นอนพัก วันรุ่งขึ้นตื่นไปทำงาน วันๆนึงแทบไม่ได้คุยกันเลย ลูกไป รร. กลับมาบ้านเงียบเหงา ไม่รู้จะไปไหน ไม่มีที่สนุกๆให้ไปเลย ออกไปก็เสียเงินแล้ว ต้องอยู่แบบประหยัด
เราไม่สบาย ลูกก็ไม่สบาย แฟนไปทำงานก็ไม่สบาย กว่าจะหาย หมอก็ไม่ได้ไปหา ซื้อยากินเอง เศร้าใจอะ ถ้าไม่สบายบ่อยๆจะทำยังไง รถก็ไม่มี สอบใบขับขี่ก็ไม่ผ่าน
อยู่เมืองไทย บ้านเราก็มี รถก็มี ทำงานเหนื่อยก็พักใจ กินข้าวอร่อยๆ พาลูกไปเที่ยวเสาร์อาทิตย์ สั่งของช็อปปี้แป๊บเดียวมาส่ง เราคิดถึงบ้าน
เราก็ใช้เวลาทบทวนอยู่ตลอด หรือยังปรับตัวไม่ได้ เพราะมาได้หลายเดือน หรือเรา home sick คิดถึงบ้าน มีใครเคยเป็นแบบเราบ้าง แล้วจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงบ้างคะ เราจะไม่ไหวแล้ว”
เรื่องราวนี้สะท้อนให้เห็นถึงความคิดถึงและความผูกพันที่มีต่อบ้านเกิด แม้จะอยู่ห่างไกลหลายพันไมล์ และเตือนใจเราว่าบางครั้ง ความสุขอาจไม่ได้อยู่ที่สถานที่ แต่อยู่ที่ความรู้สึกของเราเองต่อสิ่งที่เราเรียกว่า ‘บ้าน’
ข่าวน่าสนใจอื่น:
