คิดถึง จึงมาหา
“ หมอน้อย แห่ง เกาะบุโหลน “
จำเรื่องของ วัยรุ่น 2 หญิง 1 หนุ่ม ที่ยอมทิ้งเงินเดือนสูง มาดูแลชาวเกาะบุโหลนเล และ บุโหลนดอน ได้ไหม
2 ปีผ่านไป
พฤศจิกายน 2564 ในสถานการณ์ที่การติดเชื้อวิด บรรเทาลง ทีมอีจัน มีโอกาสได้กลับมาที่ บุโหลนเล อีกครั้ง พร้อมกับ กำลังใจจากสังคมอีจัน ที่ส่งมาผ่าน การสนับสนุน เสื้อผ้า ของใช้จำเป็น รวมถึง อุปกรณ์ป้องกันเชื้อโควิด
มาครั้งนี้เราเจอ น้องแนน และ ลิยานา และชาวบ้าน แต่ไม่ได้เจอ ฟาอีฟ เพราะ ฟาอีฟ ติดโควิด
น้องแนน เล่า ที่บุโหลนเล ไม่มีผู้ติดเชื้อโควิ-19 เลย แต่ ฟาอีฟ ต้องดูแลผู้ป่วยที่บุโหลนดอน ด้วย ที่นั่น มีผู้ติดเชื้อ และต้องขึ้นฝั่ง อยู่เป็นประจำ
แต่อาการป่วยของ ฟาอีฟ ไม่หนัก ตอนนี้รักษาจนหายดีแล้ว เหลือเพียงกักตัวเท่านั้น เลยไม่ได้มาเจอกัน
เราพากันเดินไปที่ สุขศาลา ที่ได้รับสนับสนุนจาก สังคมอีจัน
วันนี้สุขศาลา ต่างจาก ครั้งก่อนที่เรามาเยี่ยมเยือน ในขณะที่ น้องแนน และ ลิยานา ยังมีรอยยิ้ม นั่นแปลว่า ชาวบ้าน สุขภาพดีขึ้น
พี่แมว ต้นเรื่องที่ทำให้เราได้รู้จักกับ น้องๆหมอน้อย เล่าข่าวดี ว่า หมอน้อย จะได้ทุนเรียนต่อ เพื่อจะได้วิชาชีพเพิ่ม ที่สำคัญจะได้ใบประกาศรับรอง เพื่อซัพพอร์ทการดูแลชาวบ้าน และเพื่อนำไปยื่นเรื่องในการขอรับค่าตอบแทนง่ายขึ้นด้วย
แต่ ได้คุยกับ ลิยานา และ น้องแนน ทั้ง 2 บอกเราว่า คงไม่ไปเรียนพร้อมกันค่ะ เพราะต้องใช้เวลา จะไม่มีคนอยู่ดูแลชาวบ้าน เดี๋ยว เราผลัดกันไปเรียนทีละคน ให้ ฟาอีฟ ไปเรีนก่อนคนแรก
เราได้มองไปยัง วัยรุ่น 2 คน ที่ยืนอยู่ตรงหน้า พลางคิด โอกาสอยู่ตรงหน้า แต่ก็ยังเลือกชาวบ้านเป็นอันดับ 1
วันนี้น้องหมอน้อย โตขึ้น แต่เขายังปฏิญาณคำเดิม จะอยู่ที่เกาะบ้านเกิดนี้ เพื่อดูแลพ่อแม่พี่น้อง ชาวบ้านที่คุ้นหน้าคร่าตากัน เหมือนเดิม
ดีใจเหลือเกิน ที่วันนั้น ได้เจอกับ หมอน้อย 3 คนนี้ และมีโอกาสได้เป็นสะพาน ทำให้ชีวิตพวกเขาดีขึ้น
คลิปอีจันแนะนำ
อีจันพักร้อน ใครไม่เป๊ะ แต่…เกาะหลีเป๊ะ