อยู่ที่ไหนก็ไม่สบายใจเท่าบ้านตัวเอง ขนาดน้ำท่วม ถ้าไม่ลำบากจนถึงที่สุดก็ไม่มีใครอยากทิ้งบ้านไปอาศัยศูนย์พักพิง ประโยคนี้…จันได้ยินบ่อยมากตั้งแต่ลงมาช่วยชาวบ้านที่โดนน้ำท่วม
ตายายที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ก็เช่นกัน ขณะที่กำลังเข้าไปส่งข้าวที่บ้านหนองแสง ยายบุญงัน พันลิไล อายุ 60 ปี ชาวบ้าน บ้านหนองแสง ม.9 อ.กันทรารมย์ รีบปรี่เข้ามาขอความช่วยเหลือ ให้พี่ๆ มูลนิธิเพชรเกษม และตำรวจทางหลวงที่ร่วมลงเรือไปด้วยกัน ช่วยยกเตียงลงมาวางใกล้ๆกับที่ตานั่งอยู่ให้หน่อย
ขณะที่ทุกคนกำลังช่วยกันยกเตียงมาวางข้างล่างตามที่ยายต้องการ จันเหลือบไปเห็นคุณตานั่งอยู่บนเพลิงพักหน้าบ้าน ก็เดินเข้าไปคุยด้วย เลยรู้ว่าตาชื่อ นายทองนาค ขวนมุ้ง อายุ 78 ปีแล้ว
สายตาสะดุดลงบริเวณหน้าขาด้านขวาของตา เพราะมันมีแผลขนาดใหญ่ ที่มีผ้าก็อตปิดทับไว้และน้ำเหลืองซึมออกมาให้เห็น ด้วยความเป็นห่วง กลัวแผลของตาจะติดเชื้อหากโดนน้ำที่ท่วมขังมาเป็นเวลานาน จันถามตาว่ามียาทาแผลกับอุปกรณ์ล้างแผลมั้ยคะ ตาไม่ได้ตอบอะไรแต่ยิ้มกลับมาให้
ยายบุญงันจึงเดินเข้ามา ก่อนจะเล่าให้ฟังว่า เมื่อประมาณ 6 ปีก่อน ตาเกิดอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ล้ม โดนเศษไม้ดีดเข้าหน้าขาทำให้เป็นแผล ก็รักษามาตลอดจนแผลเริ่มเป็นหนองจึงพาตาไปหาหมอที่โรงพยาบาล หมอก็ขูดหนองออกให้แต่ก็ไม่หายเป็นแผลใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายติดเชื้อลามขึ้นตา
ทำให้ตอนนี้นอกจากตาจะมีแผลที่ขา ดวงตาก็ยังมองเห็นได้เพียงแค่ข้างเดียว…
ได้ฟังสิ่งที่ยายเล่า สงสารคุณตาเหลือเกิน จันเดินไปปรึกษาลุงอู๊ดเราจะช่วยตายังไงได้บ้าง ลุงอู๊ดรีบโทรเช็คว่าเราได้เอาอุปกรณ์ทำแผล ยาทาแผลติดรถติดเรือมาบ้างมั้ย…คำตอบคือ ไม่มี เพราะไม่มีใครคิดว่าจะได้มาเจอกับเหตุการณ์นี้ ยาที่เราเตรียมลงเรือมาก็เป็นยาที่ใช้สำหรับรักษาโรคผิวหนังที่เกิดจากน้ำกัดเท้า
ลุงอู๊ดเลยบอกกับจันว่าเดี๋ยวจะประสานให้เจ้าหน้าที่ของหมู่บ้านเข้ามาช่วยเหลือตาทองนาคต่อไป
#บ้านหนองแสงหมู่9 #บ้านหนองแสง
