อีเต้ยอีจัน Special talk วันนี้ เราได้มีโอกาสมาฟังคำสอน และธรรมะจาก “พระพยอม กลฺยาโณ” เช่นเดิมครับ ก่อนที่เราจะถามลึกไปถึงเรื่องราวความพลัดพรากแต่ละเรื่อง อีเต้ยอีจัน เองก็อยากรู้ว่า ในมุมมองของพระอาจารย์ ท่านมีความเห็นยังไงเกี่ยวกับการที่คนเราต้องพลัดพรากจากกัน
พระพยอมก็ได้ตอบกับเราแบบตรงๆ และให้เข้าใจชีวิตอย่างถ่องแท้เลยค่ะ ว่า
“ในบทสวดพระพุทธเจ้า ให้พระสวดสอนเตือนใจอยู่เสมอว่า คนเรามีความพลัดพราก ล้มหายตายจาก เป็นของธรรมดา
มันไม่มีอะไรจะอยู่ได้นิรันดร ชีวิตคนมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เพราะฉะนั้นต้องทำใจว่า เราเกิดมาชาติหนึ่ง ต้องมีสมหวัง มีผิดหวัง มีพลัดพราก มีร่วงอยู่ เป็นช่วงเป็นจังหวะ อันนี้ต้องตั้งท่ารับ ถ้ามีการพลัดพราก เราจะได้ไม่เศร้าโศกเสียใจจนเกินไป
อาตมาแปลกใจ เวลาคนไทย ลูกหายตายจากจะร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร มองดูแล้วช่างไม่เดียงสาต่อเรื่องพลัดพรากเอาเสียเลย”
“ทุกครั้งที่ตื่นมาหรือก่อนนอน ต้องบริกรรมว่า เรามีความพลัดพรากจากของรัก ของชอบใจเป็นธรรมดา ทั้งแบบตายจาก ในโลกนี้เขาไม่จากเรา เราก็ต้องจากเขา
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดาของชีวิต ถ้าใครเห็นแบบนี้แสดงว่า เป็นคนมีดวงตาเห็นธรรม ถ้าคนที่ไม่คิดเรื่องนี้เลย เขาเรียกว่า เป็นคนไม่เข้าใจชีวิตที่แท้จริง”
จริงอย่างที่ท่านว่า ชีวิตเราแทบไม่เคยเลี่ยงได้เลยเรื่อง “ล้ม หาย ตาย จาก” อยู่ๆ จะเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมาบ้างก็มี หรือบางทีคนใกล้ตัวก็จากไปแบบไม่ทันได้ร่ำลา แอดมินเองก็เคยประสบกับเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ ตั้งตัวไม่ทัน จนเศร้าเสียใจอยู่นาน แต่สุดท้ายก็เข้าใจว่ามันคือ “ชีวิต” ชีวิตที่บางทีเราก็ลิขิตเองได้บ้างหรือไม่ได้บ้าง จนความเศร้าก็จางลงไป…
ถ้าตัวเราเข้าใจ เมื่อเกิดเหตุการณ์ใดๆ ขึ้นมา เราก็อาจจะรับมือได้นะคะ ^^