“ฉันตาตี่ไม่สวยตัวเตี้ย บ้างก็ด่าว่าฉันนั่งหลับเหรอ ฉันโดนบูลลี่มาตลอด”
เรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ระบายผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว
ในความอัดอั้นตันใจ ของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ ที่สู้กับสังคมบิวตี้ สแตนดาร์ดมาตั้งแต่เด็ก มีเพียงแม่ที่คอยกอดปลอบเวลาเธอร้องไห้
เธอเป็นชาวเขา ตอนเด็กเธอป่วยบ่อย ต้องไปโรงพยาบาลอยู่หลายครั้ง เธอยังเล่าอีกว่ามักจะโดนพยาบาลหรือผู้ช่วยพยาบาลดุด่า แม้ในฐานะคนไข้ที่ไม่ได้ผิดอะไร
แม่บอกกับเธอเสมอว่า
“วันนึงถ้าลูกโตมาลูกต้องเป็นพยาบาลนะ แล้วลูกอย่าไปทำแบบนี้ที่เราโดนกับคนไข้ ฉันในวัยที่รู้ความแล้ว ฉันจำได้ขึ้นใจ”
เธอมีความตั้งใจในการเรียนตั้งแต่เด็ก แต่ก็มีอุปสรรคเข้ามาตลอดแต่เธอก็ข้ามผ่านมันมาได้ จนทำตามฝันได้สำเร็จ
เส้นทางการเป็นพยาบาล ไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ ร้อยพันปัญหาเข้ามาไม่หยุด เธอตัดสินใจ เขียนจดหมายเพื่อระบายความไม่ยุติธรรมของชีวิตของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว
แต่ตอนนี้ พี่สาวของเธอบอกกับอีจันว่า เธอปลอดภัยดีแล้วค่ะ
ถึงแม้จะมีคนบางกลุ่ม ที่แสนใจร้ายกับเธอไม่ว่าตอนนี้คุณจะรู้สึกแย่แค่ไหน แต่โลกนี้ยังมีคนที่เป็นห่วงและหวังดีกับเธอเสมอ
