คุยสนุกกับเส้นทางสายดนตรีของ โก้ เศกพล อุ่นสำราญ ที่เรารู้จักกันดีในชื่อ โก้ มิสเตอร์ Saxman เชื่อไหมว่าเขาเกือบจะไม่ได้มาเป่าแซกโซโฟน เพราะสนุกกับการเป็นเซลส์แมนที่เลี้ยงชีวิตได้ดี
“เด็ก ๆ โคตรลำบากเลย ผมอยู่กับพ่อสองคนตั้งแต่เด็ก คุณแม่เสีย พ่อก็ตกงานตอนอายุมาก ผมก็ไปอยู่กับญาติ ช่วยงานเขา ทำงานบ้านอะไรก็ได้ ให้เรามีรายได้ ญาติก็จะให้สตางค์ไปโรงเรียนกินขนม
ผมเกิดที่นนทบุรี แต่ไปอยู่กับคุณอาที่เป็นทหารเรือ เป็นที่ที่ผมได้อยู่กับกฎระเบียบ ได้ไปอยู่กับวงดุริยางค์ เล่นเมโลเดียน อยู่สัตหีบ 6 ปี ทำงานบ้านให้เขา ร้านข้าวแกงมีไข่พะโล้ อยากกินก็ช่วยล้างจาน ผมมีความสามารถในการล้างจานมากนะครับ พอโตหน่อย กลับมาอยู่นนทบุรีก็ขายเอวอน มันเท่สุดนะยุคนั้นหนุ่มสมัยนั้นต้องใช้น้ำหอม wild country ผมขายลิปสติก เดินขายในซอย ตั้งแต่ม.1 ถึง ม.3 ละครับ ความใฝ่ฝันตอนนั้นคือเป็นคนใส่ของในซุปเปอร์มาร์เก็ต ผมก็เลยสมัคร JC ซุปเปอร์ ปากเกร็ด
ถ้าไม่เล่นดนตรี ผมเป็นเซลส์แมนแน่นอน ผมว่าผมอึด ผมไปได้แน่ ๆ ในสายนี้ อยากเป็นเซลส์แมน
จนมาเรียนพณิชพระนคร ผมเรียนบัญชี แต่เป็นเด็กบัญชีที่ผมว่าเข้าขั้นโง่นะ ตัวเลขยอดตรงแต่ข้างในเละ หรือว่าใจมันชอบดนตรีเกินไปไม่รู้นะ อาจารย์ที่ดูแลชมรมดนตรีก็ชี้เป้าเลย ไอ้โก้ เอ็งมานี่เลย มาเล่นดนตรีกับครูเลย
ผมเล่นไม่เก่งนะ แต่อาจารย์กวินวุฒิ กลั่นไพฑูรย์ซึ่งปัจจุบันก็ยังมาเจอผมที่แซกโซโฟนคลับเกือบทุกวันจันทร์เนี่ยนะ ท่านก็ให้มาเล่นในบาร์ ให้คืนละร้อย
อายุสิบห้ามาเป็นนักดนตรี ผมกลัวมากนะ มาเจออะไรมืด ๆ มาเจอสาว ๆ พี่ ๆ นุ่งสั้น ๆ วับ ๆ แวม ๆ มันเหมือนโลกมืด ผมโตเป็นวัยรุ่นช้า ทำตัวไม่ถูก สิ่งเดียวที่ต้องทำคือชั้นจะต้องเป่า เพื่อจะได้หนึ่งร้อยบาท สามทุ่มถึงตีสอง มีสตางค์พอไปโรงเรียนได้
ยุค 90’s เพลงนี่กำลังดัง.. จากเธอมาใช่ว่าไม่รัก ผมเล่นทุกวัน สามพันบาทต่อเดือน เล่นเสร็จก็นอนบนโซฟา กับพี่ ๆ พนักงานเสิร์ฟ เช้าก็อาบน้ำในห้องน้ำของคอกเทลเลาจ์ แต่งตัวไปโรงเรียน ใช้ชีวิตอยู่อย่างนั้นหลายปี เริ่มเล่นดนตรีได้ ออกจากคอกเทลเลาจ์ไปโรงแรม สมัยนั้นปิดตีสี่ตีห้านะครับ ไปเล่นแทนพี่ ๆ ที่เขาไม่ไหว เรียนพาณิชย์ปีสามไปรับใช้พี่ ๆ ไปเป่า บางทีไปยืนแทน เพราะพี่ ๆ เขาไม่ไหว เป็นนักดนตรีมาตลอด แล้วก็ไปแอบดูคาสเส็ทของ Kenny G ของ Dave Cross David sandborn มีความฝันอยากทำเทป ตั้งแต่ยุคนั้น
ผมมีแรงบันดาลใจมากในการจะทำเทป ผมได้เล่นกับวง กับพี่อ๊อด ศราวุธ สุปัญโญ มีอาจารย์ต๋อง เทวัญ ทรัพย์แสนยากร คือพี่อ๊อดโทรมาชวน คงจากการมีคนเห็นผมไปยืนหัวโด่เป่าอยู่ที่ไหน ผมตอบตกลงเลย
เรียนปีสี่ทำวงดนตรีไทยคอนเทมฯ ชื่อ บอยไทย ผมว่าพี่อ๊อด อัมพร จักกะพาก มีวิสัยทัศน์มากที่จะทำ มันสนุกมาก มันคือแนวคิดที่ผมเอามาทำ The Sound of Siam ในตอนหลัง ซึ่งช่วงนั้น หลังจากบอยไทย ผมก็มาออกเทปกับรถไฟดนตรีชุดแรก ปกสีฟ้า เขียนว่า เศกพล อุ่นสำราญ เป็นเพลงคัฟเวอร์ครับ
ผมมาเล่นดนตรีทำวงโอเอซิส มือกีตาร์คือ ไท ธนาวุฒิ ผมก็เก็บตังค์ทำอัลบั้มเพลงภาวนา ลงทุนเอง ทำเองไปเรื่อยจนจะครบ เพลงภาวนาผมแต่งทำนอง พี่หมีแต่งเนื้อ ผอบมาก ผมซื้อเลย ไม่ได้นึกว่าจะปังหรอก แต่ตื่นเต้นว่ามันเป็นเพลงได้ ผมมีแค่สี่พัน ผมให้ก่อน จนพี่นิ่ม สีฟ้า กับพี่ฉาย สมชาย ขำเลิศกุล ที่ทำค่ายเพลงจีราฟเรคคอร์ดของแกรมมี่มาเจอ พี่ฉายก็ไปคุยกับพี่ดี้ ให้ออกกับแกรมมี่
เพลงภาวนานี่เริ่มจะอัดเสียง โปรดิวเซอร์ก็พูดกันว่าจะเอาใครร้อง เอาพี่เบิร์ดมั้ย โห ไปถึงพี่เบิร์ด แต่พี่หนึ่ง ณัฐวุฒิโปรดิวเซอร์ผม แกมีวิชั่นมาก แกบอกวา ถ้าพี่เบิร์ดร้อง ไอ้โก้จะหากินยังไง โก้ไปร้องซิ ผมก็ไปร้อง แล้วแกก็บอกเอางี้แหละ ซื่อ ๆ ดี พอเข้าระบบบริษัท มีการโปรโมท ผมไปเล่นดนตรีอยู่สิงคโปร์ เพลงก็ขึ้นชาร์จอันดับหนึ่งอยู่หลายเดือน ผมก็ตกใจเหมือนกัน”
คุณโก้เล่าเส้นทางของเพลงดัง ที่บอกกับเราว่า “ทุกคนร้องเพลงภาวนาเพราะกว่าผมทั้งนั้นครับ” จากเพลงนี้ มิสเตอร์ Saxman ยังก้าวต่อไปอีกไกล
“สิบกว่าปีที่แล้วเดินทางกับ Unit Asia วงนี้เป็น ญี่ปุ่น 3 คน มีนักเปียโนมาเลเซีย และผม โดยรัฐบาลญี่ปุ่นสนับสนุน พาวงไปมิดเดิลอีสต์ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ วนไป 5-6 ปี ออกอัลบั้มที่ญี่ปุ่น 2 ชุด พอทัวร์แล้วทำให้รู้ว่าโลกไม่ได้ต้องการดนตรีแจ๊สแบบอเมริกันจ๋า แต่ต้องการดนตรีที่มีวัฒนธรรมชาติพันธุ์ครับ”
ณ จุดนี้เอง การมาพบกับวิถีการประชาสัมพันธ์ประเทศของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย จึงคลิกกันพอดี
“ท่านรองโอ๊ต ธเนศร เพชรสุวรรณ รองผู้ว่า ททท. ให้โอกาสผมไปเล่นที่อังกฤษ ลองไอร์ไลนด์ ไปเล่นญี่ปุ่น หลาย ๆ ที่ ทุก ๆ ครั้ง ท่านรองโอ๊ตก็จะบอกว่าดนตรีมันพาคนไปทั่วโลกดีกว่าคำพูดนับหมื่นนับแสนคำ ผมก็ใช้คำนี้แหละ ประกอบกับเพิ่งหมดจากทัวร์ ผมสร้างวงดนตรี The Sound of Siam เพราะรู้ละว่าคนชอบฟังดนตรีที่มีลีลาของชาติพันธุ์ และสุ้มเสียงแบบไทย ๆ นี่แหละจะตราตรึง วงนี้ครึ่งหนึ่งคือผม อีกครึ่งคือวง Etc”
เส้นทางดนตรีอันยาวไกลของโก้ มิสเตอร์ Saxman มาถึงวันที่นำดนตรีมารับใช้จิตวิญญาณการเดินทาง
“ท่านรองโอ๊ตบอกผมว่าให้ไปแต่งเพลงในที่ต่าง ๆ สิ ใช้แรงบันดาลใจจากสถานที่ ผมก็ไปเลย ไปนั่งอยู่แหลมพรหมเทพ แต่งเพลง พรหมเทพSunset ไปเชียงใหม่ก็ได้ล้านนาSonata ฟังแล้วคิดถึงบ้าน ฟังแล้วคนก็อยากมาเที่ยวเมืองไทย ล่าสุดก็ I Miss You แปลเป็นภาษาจีนด้วย เพลงแห่งความคิดถึง ร้องโดยน้องอันฉี ผมส่งให้เพื่อนคนจีนฟัง โห .. เขาบอกฟังแล้วน้ำตาไหล อยากเห็นคนมาเที่ยวเมืองไทยเยอะ ๆ ”
เรื่องราวมิตรภาพความผูกพันของเด็กสาวไทยและจีน ที่หัวใจเรียกร้องให้บินตรงกลับมาเที่ยวทั่วไทยด้วยกันอีกครั้ง เป็น MV ที่เพิ่งเผยแพร่ไม่กี่วัน แต่สร้างความประทับใจมากมาย และคาดว่าจะแพร่หลายในเมืองจีนอย่างแน่นอน อีจันอยากให้คุณชม ฉันคิดถึง U . - @泰国国家旅游局 วิดีโอ - วิดีโอ - Twitter (weibo.com)
ขณะที่การเดินทางของดนตรีในหัวใจมิสเตอร์ Saxman ยังไม่มีกำหนดสิ้นสุด ผ่านวันโหดที่ต้องรวมพลขายเครื่องดนตรีมาแล้ว โก้ไม่หวั่น เพราะวันนี้ยังคงมีทั้งงานสอนและงานแสดงสดอย่างสม่ำเสมอ
“ผมจะเล่นดนตรีไปเรื่อย ๆ จะเป็นนักดนตรีที่สร้างเพลงใหม่ทุกวัน”
