อีจันจะเขียนคนแรก…
เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น!!! คือ ความรู้สึกในใจอีจันนาทีนี้
สถานการณ์บีบหัวใจมากขึ้นทุกที แม้ยังไม่ติดโควิดแต่คล้าย…เริ่มหายใจไม่ออก
คนป่วยทวีจำนวน วันนี้แตะหมื่นคนเรียบร้อย
ภาวะเตียงเต็ม
ระบบสาธารณะสุขล่ม
ออกไปรักษาต่างจังหวัด
เตียงก็หายากดั่งทอง
นอนรอความตายที่บ้าน…ก็นับร้อย
ปลายเสียงโทรฯ ขอความช่วยเหลือ เคล้าเสียงสะอื้น สิ้นหวัง หวาดกลัว
บางราย… รอจนตายคาบ้าน นั่งเฝ้าศพ เสียงร้องไห้ระงม
จำนวนแค่ไหน บอกได้ราวใบไม้ร่วง…ในหัวใจเรา
วัดเผาศพจนเตาร้อนไม่เคยอุ่น ตอนนี้เตาแทบระเบิดแล้ว สับปะเหร่อร้องขอชุดพีพีอี และเมรุเพิ่ม
ส่วนคนที่เริ่มอาการหนักหายใจไม่ออก…ขอออกซิเจน…อีจันส่งด่วน!!!
กักตัวทั้งแค้มป์คนงาน …ข้าวไม่มีกิน ขอข้าว ขอหมู เราก็วิ่งไป
คนร้านอาหาร ไม่ติดโควิด…ก็กำลังตาย
คนบันเทิง ป่านนี้คงลืมชีวิตตัวเองไปแล้ว ตกงานเป็นปีแล้ว
ทีมแพทย์ ทีมกู้ภัย ทำงานสุดตัว ทำเกินตัว
ไม่มีคำว่า หยุด!!! และยังไม่เห็นจุดที่จะจบ
เหลือใครอีกหนอที่รอดพ้นจากมัน…หายนะโควิด เมืองไทยระลอก 3-4 นี้หนอ สาหัสสากรรจ์นัก เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็นจริงๆ
ล่าสุดมีคนป่วยเดินออกจากบ้านมาล้มนอนหมดลมหายใจกลางถนน ไม่มีกู้ภัยช่วยเก็บศพแล้ว ทิ้งร่างไว้แบบนั้นหลายชั่วโมง
หนังชีวิตจริง…เริ่มแล้วนะทุกคน
บันทึกนี้… กรกฎาคม 2564
บันทึกของอีจันในวันหายนะโควิดเป็นภาพนี้
บันทึกของลูกเพจ คือ ภาพไหน?
เขียนบันทึกห้วงเวลานี้ร่วมกันนะ
เอาไว้ให้ลูก ให้หลาน…อ่านภายภาคหน้า
แสงสว่างปลายอุโมงค์ยังอีกไกล ร่วมกันบันทึกไว้ให้เป็นหน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์โรคระบาดโลก โรคระบาดไทย และโรคระบาดที่เรากำลังเผชิญ
สแกนคิวอาร์โค้ดนี้
เขียนบันทึก หรือ ระบายเรื่องในหัวใจออกมา
แอดจะรวบรวบทำเป็นบันทึกอีจันในวันที่เราร่วมชะตากรรมเดียวกันนะคะ
แล้วเขียนบันทึกของคุณได้เลยค่ะ
เราจะบึนทึก…ความรู้สึกที่ต้องต่อสู้โควิดร่วมกันนะ
ลูกเพจอีจัน รักษาสุขภาพนะคะ ระมัดระวังสูงสุดนะ
จาก…อีจันค่ะ