อีเต้ยพบเบาะแสสำคัญ น้องสุดท้องของแม่วิมล “จิ๊โจ่ย พันศักดิ์”

ถึงแม้ทางญาติๆ จะบอกว่าแม่วิมลได้เสียชีวิตไปแล้ว แต่อีเต้ยก็จะขอหาหลักฐานมายืนยันก่อนให้ได้!

เบาะแสทั้งหมดที่ได้มาจากชาวบ้านเชียง จ.อุดรธานี อีเต้ยค่อยๆ จับต้นชนปลายและกลับไปสืบค้นคดีของแม่วิมลที่ สน.พระโขนง จ.กรุงเทพฯ ตามที่ตาเกียรติได้บอกไว้ว่าแม่พี่เอกเสียที่ย่านพระโขนง เป็นไปได้ว่า สน.พระโขนงอาจมีข้อมูลอยู่
แต่สุดท้ายแล้ว อีเต้ยก็ต้องกลับมามือเปล่า เพราะไม่มีข้อมูลที่ชัดเจนโดยเฉพาะปีที่เกิดเหตุ และทางตำรวจก็จำไม่ได้เพราะมันนานมากแล้ว เอาไงต่อล่ะทีนี้?

ช้อยส์ต่อไป ค้นหาใบเกิดต้นขั้วของพี่เอกที่หายไปที่เทศบาลอำเภอเมืองปทุมธานี ในใบเกิดพี่เอกน่าจะระบุชื่อแม่ไว้ เราอาจได้ข้อมูลจากตรงนั้น!

เมื่ออีเต้ยอีจันติดต่อกับเจ้าหน้าที่เทศบาลเสร็จแล้ว ข่าวดีคือได้ใบเกิดต้นขั้วของพี่เอกมาครับ แต่ชื่อแม่…ระบุเพียงแค่ชื่อจริง ไร้นามสกุล ส่วนที่อยู่เป็นที่อยู่เดียวกับพ่อพี่เอก ซึ่งในทะเบียนบ้านพ่อก็ไม่มีชื่อของแม่วิมลปรากฏอยู่

แล้วจะไปหาใบมรณะบัตรแม่วิมลจากที่ไหนละเนี่ย?

อีเต้ยเริ่มกังวลใจ แต่ก็ต้องหาจนกว่าจะสุดทาง ตัดสินใจบินไป จ.อุดรธานีอีกครั้ง เพื่อหาคำตอบที่ยังค้างคา

การมาเยือนบ้านเชียงในครั้งนี้ ต้องได้อะไรกลับไปให้ได้!

1.ข้อมูลของตระกูลพรมศิลป์ที่มีอยู่ในสํามะโนครัว หมู่ 15 ในอดีต

2.ชื่อที่ถูกต้อง ของตระกูล พรมศิลป์

3.โฉนดที่ดิน บ้านที่สร้างทับ ที่ดินเก่าพ่อสมพงษ์ ด้านหลังโฉนดอาจระบุชื่อที่ถูกต้องของแกไว้

ตัวเลือก 3 ทางสุดท้ายที่อีเต้ยจะไปค้นหาคำตอบ โจทย์แรกไปหาข้อมูลสำมะโนครัว หมู่ 15 ในอดีตที่อำเภอหนองหาน อีเต้ยให้ปลัดอำเภอค้นหาข้อมูล “พรมศิลป์”

แต่สุดท้ายก็ไม่พบอะไรเลย อีเต้ยคาดว่าอาจไปผิดที่นามสกุล ปลัดอำเภอจึงบอกกับเราว่าทางเดียวที่จะหาหลักฐานได้คือต้องหาคนตระกูล “พรมศิลป์” ที่สะกดถูกต้องมาให้ได้

อันดับแรกอีเต้ยขอกลับไปหายายขันทองก่อน คุยถึงเบาะแสคนตระกูลพรมศิลป์อีกครั้ง เผื่อแกจะรู้จักใครอีก

เมื่อไปถึงอีเต้ยก็ยืนคุยกับยายขันทองที่หน้าบ้าน แกก็เอ่ยถึงญาติอีกคนในบ้านเชียง “ตาบุ” บ้านอยู่ถนนเส้นหลังโรงเรียน อีเต้ยจึงขอเลือกโจทย์นี้ เผื่อจะมีหวัง!

ระหว่างทางอีเต้ยขอแวะเพิ่มพลัง เติมอาหารเข้าท้องที่ตลาดบ้านเชียง พร้อมถามทางบ้านตาบุกับแม่ค้า คุยไปคุยมาอีเต้ยก็เลยลองเล่าเบาะแสแม่วิมลให้แม่ค้าฟัง แกเลยชี้เป้าให้เราไปถาม “แม่ไพร” เป็นกลุ่มแม่บ้านเก่าแก่ บางทีเราอาจได้เบาะแสถือเป็นเรื่องดี!

ถ้างั้นอีเต้ยขอเก็บตาบุไว้ในใจ แล้วไปหาแม่ไพรก่อนแล้วกัน

แต่พอไปถึงบ้านแม่ไพรกลับปิดเงียบ โชคดีที่มีเบอร์ของแกติดอยู่หน้าบ้าน อีเต้ยจึงยกหูหาทันที แนะนำตัวพร้อมเล่าที่ไปที่มา แม่ไพรเอ่ยขึ้น “ทำไมไม่ไปถามน้องคนสุดท้องล่ะ”

อีเต้ยงง ใครคือน้องคนสุดท้อง…?

แม่ไพรบอก “จิ๊โจ่ย พันศักดิ์” น้องคนสุดท้องของแม่วิมล เคยทำงานที่โรงสีข้าว ต.หนองเม็ก เมื่อ 2-3 ปีก่อน

โอ้ ไม่แน่เป้านี้อาจได้เบาะแส

แต่เพื่อยืนยันว่าเป้านี้มีตัวตนจริง อีเต้ยกลับไปหาผู้ใหญ่บ้านโยธิน หมู่ 15 ต.บ้านเชียง ถามถึง “จิ๊โจ่ย”

พ่อผู้ใหญ่บอกว่ามีตัวตนจริง แต่เสียชีวิตไปนานแล้ว

เอ้า หักมุม! อีเต้ยดีใจยังไม่ทันสุดก็เคว้งอีกแล้ว

ไม่เป็นไร อย่างน้อยเราได้ทางเดินเล็กๆ ไปต่อได้ ถึงแม้จิ๊โจ่ยจะเสียไปแล้ว ลองสืบจากครอบครัวจิ๊โจ่ยแทน ผู้ใหญ่บ้านบอกทางไปโรงสี ต.หนองเม็กเสร็จ อีเต้ยก็บึ่งรถไปเลยจ้า

เมื่อไปถึง “พี่สูง” เจ้าของโรงสีไม่อยู่ แต่เราได้เบอร์มาโทรคุย ทันทีที่ปลายสายรับ อีเต้ยก็ถามถึงจิ๊โจ่ยว่ารู้จักหรือเคยทำงานที่นี่ไหม?

“ไม่มีครับ ยังไงก็ไม่มี” อ้าว…คราวนี้อีเต้ยถึงทางตันของจริงแล้วครับ

ภารกิจอีเต้ยตามหาแม่ให้พี่เอกจะไปยังไงต่อ? เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะ