เรื่องราวน่าชื่นชมนี้ แต่ปนความเศร้า
เมื่อวันที่ 18 พ.ค.64 ผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ Nittha Oer-areemitr ซึ่งเป็นเฟซบุ๊กของ พญ.นิษฐา เอื้ออารีมิตร แพทย์อายุรศาสตร์โรคระบบทางเดินหายใจ โรงพยาบาลเอกชัย โพสต์ภาพไอเดียการนำถุงมือยางใส่น้ำมาใช้ เพื่อให้นาทีสุดท้ายของชีวิตผู้ป่วยโควิดไม่เดียวดาย
โดยโพสต์ดังกล่าวระบุว่า
เสียงคือสัมผัสสิ่งสุดท้าย ที่เราจะเสียมันไป ก่อนตาย
เวลานี้ มีผู้ป่วยโควิดมากมายที่ต้องเสียชีวิตแบบโดดเดี่ยว เพราะญาติเฝ้าไม่ได้ คนไข้ต้องตายแบบคนเดียว ศพถูกเก็บแบบไม่มีใครได้เห็นอีก แล้วเผาอย่างรวดเร็ว
หลายคนจึงมีภาพจำ เพียงภาพของผู้ป่วยที่เดินขึ้นรถพยาบาลไป พร้อมกับกระเป๋า 1 ใบ แล้วบอกว่าเดี๋ยวเจอกัน
แต่โรคมันโหดร้าย ไม่ให้โอกาสได้เจอกันอีก
เมื่อวานได้คุยกับผู้ป่วยโควิดคนหนึ่ง ที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ ปกติ จะไม่พ้น
– เป็นต้นเหตุให้คนที่รักติดเชื้อ
– กลัวโรคลุกลาม
– มีคนใกล้ชิดเป็นรุนแรง หรือ เสียชีวิตแล้ว
เวลาเจอผู้ป่วยแบบนี้ มักจะสอบถามเขา ไม่อยากให้เขาต้องเก็บความรู้สึก เพราะการอยู่คนเดียวในห้องผู้ป่วย อาจจะทำให้เขายิ่งจมดิ่งได้ การให้เขาได้เล่า อาจทำให้เขารู้ว่ามีเราที่รับรู้ความรู้สึกเขาอยู่
สิ่งที่คนไข้เล่า ก็คือ แม่ของเขาเพิ่งเสียชีวิต ได้ไม่กี่ชม.นี่เอง ทางรพ.โทรมาบอก
แน่นอน ว่าเขาไม่ได้เห็นแม่มาหลายวัน จึงถามว่า ได้คุยกับแม่ครั้งสุดท้าย ตอนไหน…คนไข้ตอบว่า
ตอนแม่ไปรพ.
ในใจตกใจมากพอควร เพราะไม่คิดว่าระหว่างอยู่รพ.จะไม่ได้คุยกันเลย
คนไข้บอกว่า ไปถึงรพ. แม่ก็เป็นเยอะแล้ว…
ความเจ็บปวดหนึ่ง ที่คนไข้โควิดที่ใกล้เสียชีวิต และญาติคนไข้ต้องเจอ คือ ความโดดเดี่ยว ในช่วงที่กำลังจะจากไป…
จริงๆ เราทำอะไร ได้บางอย่าง…
เนื่องจากเสียงคือ สัมผัสสุดท้าย ที่คนไข้จะเสียไป
รองมา คือสัมผัส
ดังนั้น สิ่งที่ทำได้ คือ ให้ใช้โทรศัพท์ของคนไข้เอง ให้ญาติโทรเข้าไป เอาไปวางข้างหู ให้ครอบครัวได้ร่ำลาคนไข้
แม้ใจความเนื้อหา ผู้ที่ใกล้จะหมดลม คงแปลความไม่ได้ แต่น้ำเสียงที่คุ้นเคย เสียงที่อบอุ่น น่าจะทำให้คนไข้ไม่โดดเดี่ยว
ในมุมญาติ สิ่งที่ควรพูดคือ ขอบคุณ ขอโทษ บอกรัก เป็นต้น
อีกอย่างที่ทำได้ เห็น idea จาก ต่างประเทศ คือ ทำถุงมือใส่น้ำ เหมือนในภาพ ให้เหมือนมีใครจับมือเค้าอยู่ ก็น่าจะทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นบ้าง
ใครมี idea ช่วยกันเสนอดูค่ะ
หลังจากโพสต์นี้เผยเเพร่ออกไป ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก เเละต่างมีคนเข้ามาเเสดงความคิดเห็นชื่นชมจำนวนมาก
จันได้อ่านไอเดียเเล้ว รู้สึกบีบหัวใจเเละชื่นชมในตัวคุณหมอมากๆ ค่ะ