“ดีใจจัง อีจันเป็นที่เเรกเลยที่โทรมา เเล้วมาหาจริงๆ”
นี่คือคำพูดที่เราได้รับจากพี่ทิชากร สาววัย 32 ปีที่ป่วยโควิดติดอยู่บ้านกับคนในครอบครัวอีก 6 คนค่ะ
โชคดีที่ช่วงเช้า เราโทรคุย เเละขอเเอดไลน์ของพี่ทิชากรไว้ ทำให้เรามีเเมพมาถึงซอยบ้าน ในโซนคลองหนึ่ง อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี
เเต่เเมพเจ้ากรรม พามาถูกซอย เเต่ดันผิดเเยกซะงั้น !
ไม่รู้จะทำยังไง นอกจากต้องวิดีโอคอล ขอให้คุณพี่ทิชากรช่วยบอกทาง หลังจากหลงทางกันอยู่ 10 นาที ในที่สุดเราก็เจอบ้านจนได้
เเละใช่ค่ะ หลังจากเราลงจากรถ พี่ทิชากรก็พูดประโยคนี้ “ดีใจจัง อีจันเป็นที่เเรกเลยที่โทรมา เเล้วมาหาจริงๆ” เราเดินเข้าไปคุยใกล้ๆ เเต่เว้นระยะห่าง
พี่ทิชากร เล่า บ้านหลังนี้อยู่กัน 6 คน ติดโควิดกันยกบ้านเลย พ่อเเม่ ตัวเองน้องสาว เเละลูกสาวอีก 2 คน
เรายก กล่องกำลังใจ ลงมาให้ ที่หน้าบ้าน เปิดกล่องเพื่อที่จะหยิบเอา กล่อง OR ที่อีจันได้รับสนับสนุนมาจาก ปตท. เเละ หยิบเอาเครื่องวัดออกซิเจนปลายนิ้วยื่นให้กับพี่ทิชากร
อีจัน : พี่ลองเอาเครื่องวัดออกซิเจนปลายนิ้ว วัดออกซิเจนคนในบ้านทุกคนเลยนะ ดูว่ามีใครค่าออกซิเจนน้อยกว่า 95 มั้ยนะ
ผ่านไป 5 นาที
พี่ทิชากร : ทุกคนในบ้านค่าออกซิเจนอยู่ที่ 97 98 99 หมดเลยค่ะ ยกเว้นพี่ 93
อีจัน : ฮะ พี่ เเล้วตอนนี้พี่รู้สึกยังไงบ้าง หัวใจเต้นเร็วมั้ยพี่
พี่ทิชากร : ก็เหนื่อย หายใจเหนื่อย
เรายืนสังเกตอาการ พี่เขาดูปกติ เราถามใหม่ พี่ตื่นเต้นเหรอ ?
พี่ทิชากร : ใช่ค่ะ ตื่นเต้น ดีใจ ไม่คิดว่าอีจันจะมา เมื่อกี้ก็รีบลงมารับเลย
เรายืนยิ้มภายใต้เเมสก์ ไม่คิดว่าเเค่การขับรถไปหาผู้ป่วย เอาข้าว เอาของไปให้ จะทำให้ผู้ป่วยดีใจมากถึงขนาดนี้ เเต่เราก็คิด อาการตื่นเต้น มันทำให้ค่าออกซิเจนลดด้วยเหรอ ?
อีจัน : พี่ลองวัดใหม่ได้มั้ยคะ อัตราการเต้นของหัวใจพี่เต้นเท่าไหร่ เราจะได้ประเมินถูกนะ ว่าควรเอาเครื่องผลิตออกซิเจนไว้ให้มั้ยนะ
วัดใหม่อีกรอบ คราวนี้ ค่าออกซิเจนเหลือ 90 อัตราการเต้นหัวใจ 107
เราประเมินไม่ถูกเเล้ว เเต่เผื่อกรณีฉุกเฉิน เราตัดสินใจ เอาเครื่องผลิตออกซิเจน ไว้ให้พี่ทิชากร มีดีกว่าขาด ! เเต่ก็ขอภาวนาว่า อาการของพี่ทิชากร เเละครอบครัวจะดีขึ้นเเละไม่ต้องใช้เครื่องผลิตออกซิเจนค่ะ
ก่อนจาก เราร่ำลากัน พี่ทิชากร ขอบคุณเรายกใหญ่ ขอให้เดินทางปลอดภัย
อีจันเองก็ขอบคุณพี่ทิชากรเเละครอบครัวเช่นกันค่ะ ที่มอบพลังใจที่ยิ่งใหญ่กลับคืนมาให้อีจัน