ลูกเพจมองตัวเองในวันนี้เป็นอย่างไรกันบ้าง สำหรับแอดเเล้ว แอดมองตัวเองในวันนี้รู้สึกว่าตัวเองมาไกลมากๆ ไม่ใช่ความก้าวหน้าเเละพัฒนาการเเต่อย่างใด เเต่มันคือน้ำหนักเเละร่างกาย จากคนผอมเพียวในวันนั้น กลายเป็นคนร่างเทอะทะในวันนี้ได้อย่างไร ความเปลี่ยนเเปลงนี้ไม่ได้ทำให้รำคาญใจอย่างเดียว เเต่มันทำให้คุณภาพชีวิตลดลงมาก!
"ร่างกายเป็นของมีค่า สูญเสียไปเเล้วมีเงินเท่าไหร่ก็ซื้อกลับมาไม่ได้"ประโยคเตือนใจ เเต่ใครบ้างจำเเละนำมาปรับใช้ถ้าไม่มีเหตุการณ์ทำให้ต้องเปลี่ยนจริงๆ
เลือกกินไม่ได้ ก็ออกกำลังกายสิ ออกกำลังกายไม่ต้องพูดถึง ข้ออ้างมักจะมาก่อนเสมอ กลับดึก ,เหนื่อย,เมื่อย,ล้า,ต้องการเวลาพัก , มันจะมาพร้อมกันหมดโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ชีวิตแระจำวันวนอยู่แบบนี้ ผ่านไป 1 สัปดาห์ 1 เดือน 1 ปี จนหันมามองตัวเองอีกที ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ร่างกายที่เคยคล่องเเคล่ว ทำงานหนักข้ามวันพลังยังไม่ลด เเต่วันนี้ทุกอย่างเปลี่ยน สรีระร่างกายเริ่มเทอะทะเเค่เดินจากโรงจอดรถมาในออฟฟิศยังหอบเเล้ว ในหัวเริ่มคิดร่างกายเป็นอะไร ฉันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้ อายุฉันเพิ่ง 20 ต้นๆ ไม่ได้เเล้ว
พยายามหาวิธีดูเเลตัวเอง จากความรู้มากมายหลายขนาน กินอาหารดีสุขภาพดี,อาหารเสริมเเค่กินก็เท่ากับเพิ่มพลังให้ร่างกาย,ปรับวิธีการใช้ชีวิต,สูตรลดน้ำหนักมากมาย,อดอาหาร,เต้นลดน้ำหนัก , ตื่นมาวิ่ง , ทำมาเกือบหมด สุดท้ายก็ล้มเหลวไม่เป็นท่าสักที เเถมสุขภาพเเละน้ำหนักก็ไม่ได้ดีขึ้นสักนิด หมดหวังก็ถอดใจ ใช้ชีวิตเเบบเดิมๆนี่เเหละช่างมัน
ก็เหมือนเดิม เเถมร่างกายเริ่มเเย่ลงเรื่อยๆ คุณภาพชีวิตลดลงอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนรู้ตัวเเต่ไม่รู้จะทำอะไรให้มันดีขึ้น