วันนี้ (26 ต.ค. 64) จันลั่นทุ่ง ได้มีโอกาสได้สัมภาษณ์ คุณพี่หนึ่ง ชาวประมงชายฝั่ง ที่แหลมตะลุมพุก จ.นครศรีธรรมราช ได้เล่าว่า ได้เริ่มทำ อาชีพประมงชายฝั่ง มาเป็นเวลา 20 กว่าปี ทำมาตั้งแต่สมัยปู่ย่า ตายาย จากรุ่นสู่รุ่น ตนได้เรียนรู้ อาศัยครูพักลักจำ ลองผิดลองถูก จนสามารถประกอบอาชีพได้ตัวเอง ซึ่งตอนนี้ อาชีพประมงชายฝั่ง ที่แหลมตะลุมพุก ค่อนข้างซบเซา เนื่องจากลมมรสุม ทำให้ไม่สามารถ ออกหาปลา ได้ตามที่คาดไว้ และ โควิด 19 ทำให้จากคนที่ขายได้วันละ 40 – 50 กิโล ต่อวัน เหลือเพียงขายได้แค่วันละ 5 – 6 กิโล ต่อวันเท่านั้น
พี่หนึ่ง เล่าอีกว่า ได้ออกเรือไปหาปลา ระยะทาง 10 ไมล์ทะเล หรือเท่ากับ 20 กิโลเมตรของถนน เรียกได้ว่าไกลมากๆ โดย การประมงชายฝั่งนั้น ต้องออกไปหาทุกวัน ในช่วงเวลาตอน 2 ทุ่ม และจะกลับมาอีกที ตอน 11 โมง ทำแบบนี้ทุกวัน แต่ก็จะดูจากสภาพอากาศ สภาพลมมรสุมด้วย ว่าสามารถออกไปในช่วงเวลาเดิมได้หรือไม่ และหากช่วงที่ออกเรือไม่ได้ เช่นช่วงคลื่นในทะเลแรง ชาวประมงก็จะหันมาซ่อมเรือ เพื่อเตรียมในการหาปลาในรอบต่อไป
ซึ่งรายได้ในการหาปลา จะได้ตามปริมาณของทะเลที่หามาได้ บางวันแทบจะไม่พอค่าน้ำมันที่เสียไป แต่ก็ต้องทำเพราะ เป็นอาชีพหลัก เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องปรับตัวกันไป แต่ช่วงนี้ ชาวประมงชายฝั่ง จะหา กุ้งแชบ๊วย และนำไปขายเองที่แพ พี่หนึ่งบอกว่า ราคากุ้งช่วงก่อนโควิด 19 จะราคาดีกว่า ตอนนี้ค่อนข้างที่จะขายออกยาก แต่ยังขายออกได้ ในการออกเรือปลาละครั้ง จะมีคน 3-4 คน ในการช่วยกันเก็บอวน ที่ได้ไปทิ้งไว้ เพื่อดักปลา หรือกุ้ง ชาวประมง จะวางอวนกุ้งตามแบบเข็มทิศ เพื่อที่จะจับกุ้งในทะเล และนำมาขาย
