วิกฤติโควิด กระทบไปทุกหย่อมหญ้าจริงๆ ค่ะ ซึ่งแน่นอนว่า ธุรกิจรถบัสทัวร์ โดนเต็มๆ
เคสนี้เป็นเรื่องราวดีๆ ที่เจ้าของธุรกิจมองเห็นโอกาสที่จะช่วยเหลือสังคมค่ะ แม้ว่าพี่เขาไม่ได้เอาตัวเข้าไปช่วย แต่เครื่องมือทำมาหากิน ถ้ามันจะเป็นประโยชน์กับสังคมได้ก็เต็มใจมากๆ
วันที่ 9 พฤษภาคม 2564 นายบัญชา เล็กศิริ หรือ พี่หนึ่ง โพสต์ผ่านเฟซบุ๊ก “นายหนึ่ง ลุงซิ่งจัดหั้ย” ทำนองว่า เห็นมีการเคลื่อนย้ายแพทย์ไปตามจังหวัดต่างๆ เพื่อรักษาผู้ป่วยจากโควิค ทางเราได้เล็งเห็นว่ารถเราจอดอยู่เฉยๆ เลยอยากจะอาสารับส่งชุดทีมแพทย์ พยาบาล ไปตามจังหวัดต่างๆ เพื่อที่จะให้รักษาชาวบ้านให้หายไวๆ โดยไม่เรียกร้องค่าใช้จ่าย แล้วแต่ความกรุณาจากทางแพทย์เลย
อีจัน จึงติดต่อไปสอบถามรายละเอียด พี่หนึ่งเล่าให้ฟังว่า ตนมีรถบัสอยู่ประมาณ 10 คัน แต่หลังจากเจอโควิด ทำให้ 5 คันที่ต้องจอดแน่นิ่งไม่ได้ใช้งานเลย รายได้ไม่เข้า เพราะงานหาย ปกติกำไรเดือนละประมาณ 1 ล้านบาท แต่ตอนนี้ขาดทุนเดือนหนึ่ง 5 แสนบาท ลำพังตัวเองยังพอไหว แต่ลูกน้อง(คนขับ) ที่ทำงานด้วย มองหาทางช่วยเหลือไม่ได้
จนกระทั่ง มาคิดได้ว่า จะมีการขนทีมแพทย์ – พยาบาล ไปตามโรงพยาบาลต่างจังหวัด ที่ขาดกำลังบุคคลากรทางการแพทย์ไปช่วยรักษาผู้ป่วยโควิด จึงเห็นทางออกและแนวทางที่จะช่วยสังคม รถบัส 5 คันที่มีอยู่ตอนนี้ มีหน่วยงานติดต่อมาแล้ว 1 คัน เหลืออีก 4 คัน ฝากอีจันช่วยเป็นสื่อกลางในเจตนารมณ์ของตนครั้งนี้ด้วย ขอเพียงเบี้ยเลี้ยงให้คนขับรถของตนเท่านั้น ซึ่งไม่ระบุว่าเท่าไหร่ แล้วแต่หน่วยงานจะกรุณาเลย
อีจันมองว่าดีเลยค่ะ อย่างน้อยก็ไม่ได้ทิ้งลูกน้องให้เคว้งท่ามกลางวิกฤติ และยังช่วยสังคมอีกด้วย
อนุโมทนาบุญครั้งนี้ด้วยนะคะ